به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، در روایات ائمه معصوم(ع) درباره بزرگترین شخصیت اسلام؛ رسول خدا(ص) می‌خوانیم كه خُلق ایشان برابر با قرآن بود و دستور و اندرز و امر و نهی ای از سوی خدا نمی آمد مگر آنكه در رفتار و كردار فرستاده او به بشریت تجسم و نمود می یافت.

سزاوار است كه ما نیز به رسم نام و نشان مسلمانی و وفاداری به كلام خداوند كه برای ساختن ما نازل شد، در همین مسیر قرار بگیریم و بخصوص در ماهی كه نسیم رحمت الهی بیقید و شرط بر جانمان می وزد، به این كلام گوش جان بسپاریم؛ با رحمت و بشارت و وعده هایش نهال امیدواری را در دل بكاریم و با تذكرها و هشدارهایش خط و مرزهای زندگیمان را تعیین كنیم و چه ماهی بهتر از رمضان مبارك برای این آغاز خوش یمن.

یكی از هشدارهای جدی قرآن كریم به بشریت،(برخلاف سایر مكتبهایی كه انسان و خواسته های مادی بی حد و حصر او را خط مشی زندگی او می دانند و بر این اساس در تلاشند با برآورده ساختن تمایلات مادیش، او را در زندگی به آرامش برسانند)، توجه به ساحت دیگر وجود و حیات ابدی انسان است؛ ساحتی كه توجه به آن رمز تعیین حد و مرز برآورده ساختن تمایلات مادی است.

قرآن كریم بر معطوف ساختن نگاه ما به روزی كه در آن سرنوشت این حیات ابدی روشن می شود تأكید و اصرار بسیار دارد.

«یوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ مِنْ خَیرٍ مُحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَینَهَا وَبَینَهُ أَمَدًا بَعِیدًا وَیحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ»: روزى كه هر كسى آنچه كار نیك به جاى آورده و آنچه بدى مرتكب شده حاضر شده مى یابد و آرزو می كند كاش میان او و آن [كارهاى بد] فاصله‏ اى دور بود و خداوند شما را از [كیفر] خود می ترساند و [در عین حال] خدا به بندگان [خود] مهربان است(آل عمران، ۳۰)

روایت شده است حضرت امیر مؤمنان هر شب بین نماز مغرب و عشاء رو به مردم می كردند و می‌فرمودند:«تجهزوا رحمکم الله فقد نودی فیکم بالرحیل» مهیا شوید و وسایل سفر خود را آماده کنید خدا شما را رحمت کند، منادی مرگ ندای الرحیل در میان شما سرداده است.

كلام حضرت امیرمؤمنان در نهج البلاغه را می توان از بهترین بسط و تفسیرها درباره آیات قیامتی قرآن كریم دانست. حضرت امیر به گونه ای تأثیرگذار از آن روز موعود سخن می گوید كه میتوان آن در برابر چشم دید:

«و پیش از آن كه مرگ فرا رسد آماده باشید، زیرا ناگهان آرزوهاى مردم قطع شده و مرگ آنها را در كام خود می ‏كشد، و در توبه بسته می ‏شود. شما امروز به جاى كسانى زندگى می ‏كنید كه قبل از شما بودند و ناگهان رفتند و پس از مرگ تقاضاى بازگشت به دنیا كردند.

مردم! شما چونان مسافران در راهید كه در این دنیا فرمان كوچ داده شدید، دنیا خانه اصلى شما نیست و به جمع آورى زاد و توشه فرمان داده شدید. آگاه باشید این پوست نازك تن، طاقت آتش دوزخ را ندارد پس به خود رحم كنید، ...

پس خدا را خدا را اى جمعیت انسان‏ها پروا كنید حال كه تندرستید نه بیمار و در حال گشایش هستید نه تنگ دست، در آزادى خویش پیش از آن كه درهاى امید بسته شود بكوشید، در دل شب‏ها با شب زنده‏ دارى و پرهیز از شكم بارگى به اطاعت برخیزید، با اموال خود انفاق كنید، از جسم خود بگیرید و بر جان خود بیفزایید، و در بخشش بخل نورزید كه خداى سبحان فرمود: اگر خدا را یارى كنید، شما را پیروز مى‏ گرداند و قدم‏ هاى شما را استوار مى‏ دارد»(خطبه ۱۸۳).

انتهای پیام/و