ايمنی شكننده تهران و نگرانی پايتخت‌نشينان
درمورد سابقه زلزله های مهيب در تهران و اينكه ازسررسيد آن و فعال شدن گسل‌های پايتخت سال‌ها گذشته است، مطالب فراواني بيان شده؛اما مسئله مهمتر نوع مواجهه ما با اين حادثه ناگوار خواهد بود.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان ، حمیدرضا عسگری در سرمقاله امروز روزنامه آفرینش نوشت: دیر زمانی است که نگرانی از عواقب بی توجهی به استانداردهای ساخت و ساز و زیر ساخت های ضعیف صنایع و تاسیسات در کشور، نگرانی ها و سوالات زیادی را در ذهن همگان برانگیخته که یکی از بزرگترین نگرانی های عمومی در زمینه وقوع زلزله و میزان آسیب های ناشی از آن و تاثیرات آن بر زندگی مردم است.
درمورد سابقه زلزله های مهیب در تهران و اینكه ازسررسید آن و فعال شدن گسل‌های پایتخت سال‌ها گذشته است، مطالب فراوانی بیان شده است. اما مسئله مهمتر نوع مواجهه ما با این حادثه ناگوار خواهد بود. اینكه حركت رو به جلو در روند شهرنشینی و گسترش تهران به چه سبكی طی می‌شود؟ آیا سازندگی ما در توسعه زیرساخت‌های شهری براساس استانداردهای لازم صورت می‌گیرد؟
سحرگاه جمعه در عملیات ساخت مترو در غرب تهران شاهد انفجاری مهیب در خط لوله گاز بودیم كه موجب كشته و زخمی شدن چند نفر ازكارگران و شهروندان گردید و چندین ساختمان و اتومبیل را به آتش كشید. جدای از این مسئله با برخورد بیل مكانیكی به این خط لوله، گاز 10 هزار شهروند در این منطقه قطع شد و مردم را با نگرانی مواجه ساخت.
این قبیل حوادث شاید به زعم برخی غیرقابل مهار یا سهوی باشد، اما نتایج آن برای مردم بسیار سنگین و ناگوار خواهد بود. امروز لوله كشی های گاز در زیر سطح شهر به سبب درهم تنیدگی و فرسودگی، همچون بمبی ساعتی می‌مانند كه امكان انفجار آنها با هر حادثه ای وجود دارد. برخورد بیل مكانیكی بایك لوله انفجاری عظیم به بار‌آورد و خسارات فراوانی به جای گذاشت، حال تصور كنید یك زلزله چه فاجعه ای را برای خطوط لوله گاز و جان مردم به بار خواهد آورد.
مطرح كردن این مسائل ایجاد ترس ویا سیاه نمایی تلقی نمی‌گردد، بلكه تاكید بر دستیابی به جامعه ایمن و تاب‌آور می‌باشد تا بتوانیم در حواث تعداد بیشتری از افراد را نجات داده و مجروحان کمتری داشته باشیم.هرچه واقعیات بیشتری را درباره بلایای طبیعی به مردم بگوییم واکنش بهتری از خود بروز می‌دهند.
این واقعیتی است كه ما در تهران روی یک بمب ساعتی زندگی می‌کنیم و وقوع یک زلزله شدید که می‌تواند بحران جدی برای پایتخت و کشور باشد. لذا لازمه مقابله و آمادگی با این بحران داشتن یک ترس منطقی است تا تاب آوری جامعه در مقابله هر حادثه و بحرانی افزایش یابد و متقابلاً عملكرد مسئولان در حفظ و رعایت ایمینی شهری و فراهم سازی امكانات مقابله با خطرات این چنینی افزایش یابد.
باید درمسائل ایمینی شهری به تجارب و دستاوردهای كشورهای دیگر نیز نگاه داشته باشیم. امروز در بسیاری از كشورهای جهان میزان تلفات جانی زلزله را تاحد قابل توجهی كنترل كرده‌اند و حتی به سمت مقابله با وقوع آن پیش می‌روند.
استفاده از انرژی‌های كم خطر همچون برق راهكار عقلانی و كم هزینه‌ای است كه در اكثر كشورهای جهان از آن استفاده می‌شود. در واقع استفاده از برق یکی از بهترین و ارزانترین روشها برای زندگی شهری است و هزینه کمتری برای دولت و مردم دارد.چراكه هزینه لوله کشی گاز بسیار بالاست. دولت برای انتقال 100میلیون متر مکعب گاز از پارس جنوبی به مرز بازرگان باید در حدود 6میلیون دلار فقط برای احداث خط لوله هزینه کند. و اگر این بودجه را برای توسعه شبکه برق و تامین برق هزینه می کرد در بسیاری از روستاهای دوردست که لوله کشی گاز مقرون به صرفه نیست از برق استفاده می شد.
حتی اگرمنازل به تمام ابزار و لوازم برقی مجهز شوند باز هم ارزان تر خواهد بود در ضمن آلودگی هایی که گاز ایجاد می کند برق ندارد.
بحث اشراف بر نقشه های شهری در امر كشیدن لوله‌ها و كابل‌ها، خطوط فاضلاب، نقاط تقاطع زیر زمینی و بسیاری موارد دیگر، از جمله ضعف‌های ما در بروز حوادث ناگواری همچون حادثه اخیر می‌باشد. متاسفانه نقشه جامعی از تاسیسات زیربنایی برای اشراف برمحیط در دست نیست و هر سازمان و نهادی برای خود نقشه‌ای جداگانه دارد كه بعضاً موجب بروز چنین حوادثی می‌گردد.
با تمام این اوصاف آگاهی بخشی به مردم درمورد خطرات پیرامونشان ضروریست و از آن مهمتر توجه بیشتر مسئولان و نهادی امدادی در مورد نحوه توسعه شهری و زیرساخت‌های صنعتی كشور می‌باشد.
اگرقرار باشد این تاسیسات به عنوان خطری تهدید كننده برای مردم تلقی شود باید به سمت تغییر و تبدیل انرژی دركشور حركت كنیم تا با دست خود آتش خطرات طبیعی همچون زلزله را شعله ور تر نكنیم
انتهای پیام/
درمورد سابقه زلزله های مهیب در تهران و اینكه ازسررسید آن و فعال شدن گسل‌های پایتخت سال‌ها گذشته است، مطالب فراوانی بیان شده است. اما مسئله مهمتر نوع مواجهه ما با این حادثه ناگوار خواهد بود. اینكه حركت رو به جلو در روند شهرنشینی و گسترش تهران به چه سبكی طی می‌شود؟ آیا سازندگی ما در توسعه زیرساخت‌های شهری براساس استانداردهای لازم صورت می‌گیرد؟
سحرگاه جمعه در عملیات ساخت مترو در غرب تهران شاهد انفجاری مهیب در خط لوله گاز بودیم كه موجب كشته و زخمی شدن چند نفر ازكارگران و شهروندان گردید و چندین ساختمان و اتومبیل را به آتش كشید. جدای از این مسئله با برخورد بیل مكانیكی به این خط لوله، گاز 10 هزار شهروند در این منطقه قطع شد و مردم را با نگرانی مواجه ساخت.
این قبیل حوادث شاید به زعم برخی غیرقابل مهار یا سهوی باشد، اما نتایج آن برای مردم بسیار سنگین و ناگوار خواهد بود. امروز لوله كشی های گاز در زیر سطح شهر به سبب درهم تنیدگی و فرسودگی، همچون بمبی ساعتی می‌مانند كه امكان انفجار آنها با هر حادثه ای وجود دارد. برخورد بیل مكانیكی بایك لوله انفجاری عظیم به بار‌آورد و خسارات فراوانی به جای گذاشت، حال تصور كنید یك زلزله چه فاجعه ای را برای خطوط لوله گاز و جان مردم به بار خواهد آورد.
مطرح كردن این مسائل ایجاد ترس ویا سیاه نمایی تلقی نمی‌گردد، بلكه تاكید بر دستیابی به جامعه ایمن و تاب‌آور می‌باشد تا بتوانیم در حواث تعداد بیشتری از افراد را نجات داده و مجروحان کمتری داشته باشیم.هرچه واقعیات بیشتری را درباره بلایای طبیعی به مردم بگوییم واکنش بهتری از خود بروز می‌دهند.
این واقعیتی است كه ما در تهران روی یک بمب ساعتی زندگی می‌کنیم و وقوع یک زلزله شدید که می‌تواند بحران جدی برای پایتخت و کشور باشد. لذا لازمه مقابله و آمادگی با این بحران داشتن یک ترس منطقی است تا تاب آوری جامعه در مقابله هر حادثه و بحرانی افزایش یابد و متقابلاً عملكرد مسئولان در حفظ و رعایت ایمینی شهری و فراهم سازی امكانات مقابله با خطرات این چنینی افزایش یابد.
باید درمسائل ایمینی شهری به تجارب و دستاوردهای كشورهای دیگر نیز نگاه داشته باشیم. امروز در بسیاری از كشورهای جهان میزان تلفات جانی زلزله را تاحد قابل توجهی كنترل كرده‌اند و حتی به سمت مقابله با وقوع آن پیش می‌روند.
استفاده از انرژی‌های كم خطر همچون برق راهكار عقلانی و كم هزینه‌ای است كه در اكثر كشورهای جهان از آن استفاده می‌شود. در واقع استفاده از برق یکی از بهترین و ارزانترین روشها برای زندگی شهری است و هزینه کمتری برای دولت و مردم دارد.چراكه هزینه لوله کشی گاز بسیار بالاست. دولت برای انتقال 100میلیون متر مکعب گاز از پارس جنوبی به مرز بازرگان باید در حدود 6میلیون دلار فقط برای احداث خط لوله هزینه کند. و اگر این بودجه را برای توسعه شبکه برق و تامین برق هزینه می کرد در بسیاری از روستاهای دوردست که لوله کشی گاز مقرون به صرفه نیست از برق استفاده می شد.
حتی اگرمنازل به تمام ابزار و لوازم برقی مجهز شوند باز هم ارزان تر خواهد بود در ضمن آلودگی هایی که گاز ایجاد می کند برق ندارد.
بحث اشراف بر نقشه های شهری در امر كشیدن لوله‌ها و كابل‌ها، خطوط فاضلاب، نقاط تقاطع زیر زمینی و بسیاری موارد دیگر، از جمله ضعف‌های ما در بروز حوادث ناگواری همچون حادثه اخیر می‌باشد. متاسفانه نقشه جامعی از تاسیسات زیربنایی برای اشراف برمحیط در دست نیست و هر سازمان و نهادی برای خود نقشه‌ای جداگانه دارد كه بعضاً موجب بروز چنین حوادثی می‌گردد.
با تمام این اوصاف آگاهی بخشی به مردم درمورد خطرات پیرامونشان ضروریست و از آن مهمتر توجه بیشتر مسئولان و نهادی امدادی در مورد نحوه توسعه شهری و زیرساخت‌های صنعتی كشور می‌باشد.
اگرقرار باشد این تاسیسات به عنوان خطری تهدید كننده برای مردم تلقی شود باید به سمت تغییر و تبدیل انرژی دركشور حركت كنیم تا با دست خود آتش خطرات طبیعی همچون زلزله را شعله ور تر نكنیم
انتهای پیام/
