اَللّهُمَّ طَهِّرْنى فیهِ مِنَ الدَّنَسِ وَالاْقْذارِ وَصَبِّرْنى فیهِ عَلى کاَّئِناتِ
خدایا پاکم کن در این ماه از چرکى و کثافات و شکیبایم کن بر مقدراتى که
الاْقْدارِ وَوَفِّقْنى فیهِ لِلتُّقى وَصُحْبَةِ الاْبْرارِ بِعَوْنِکَ یا قُرَّةَ عَیْنِ الْمَساکینَ
خواهد شد و موفقم دار در این ماه به پرهیزکارى و هم نشینى با نیکان به کمک خودت اى روشنایى دیده مسکینان.
تفسیر آیتالله احمدی فقیه یزدی از دعای روز سیزدهم رمضان:
در ابتدا، صحبت از «دنس و اقذار» به میان می آید، منظور از دنس آلودگی و منظور از اقذار هرآن چیزی است که موجب ناراحتی انسان میشود. بنده از خدا میخواهد که از آلودگی گناه پاک شود و از ناراحتی که ناشی از گناه است، نجات پیدا کند.
سپس از خدا صبر و شکیبایی طلب میکند، در زمانی که بر وی قضا و قدری وارد میشود. در واقع بنده صبر در زمان سختی را به گونه ای که از خدا شکایت نکند، میخواهد.
درخواست سوم همنشینی با ابرار است. منظور از ابرار کسانی هستند که نتیجه بندگی خدا را دیده اند، کسانی مانند علما. پدر پایان بنده بیان میکند که مسکین است و نیازمند یاری پروردگاری که نور چشم وی است.
انتهای پیام/