نفس نفس زدن‌های تنها کوچه دو قلوی تهران
در جولان و رشد بزرگراها همچنان کوچه‌هایی وجود دارند که زنده‌اند و آرامش و صمیمیت را به شهروندان هدیه می‌دهند.
به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ کوچه لولاگر در خیابان نوفل لوشاتو تهران در سن 85 سالگی همچنان سر پا ایستاده و با ناملایمتی‌ها مبارزه می‌کند.
در جولان و رشد بزرگراها که همچنان برای انبوه ماشین‌ها کوچک و حقیرند، همچنان کوچه‌هایی وجود دارند که زنده‌اند و آرامش و صمیمیت را به شهروندان هدیه می‌دهند.
کوچه‌ای که این روزها ایام بیماری خود را سپری می‌کند و احتیاج به توجه و تولدی دوباره دارد. کوچه لولاگر در مرکز کلان شهر تهران است، کوچه‌ای با معماری خاص که همه خانه‌ها و حتی درخت‌های آن قرینه و به شکل دو قلو به دست استاد حسن بنا ساخته شده است.
کوچه لولاگر یک کوچه قرینه است که تمام خانه‌ها و نماها، بالکن‌ها و ساباط‌ها و پنجره‌های آنها و حتی درختان کاشته شده در درون خانه‌ها به صورت قرینه و موازی از ابتدا ساخته شده است. به محض ورود در این کوچه با بالکن‌ها، پنجره‌ها و نماهای شیشه‌ای مشابه در دو طرف کوچه مواجه می‌شویم که تا انتهای کوچه ادامه دارد. اگرچه سال‌ها از عمر ساختمان‌ها و کوچه لولاگر می‌گذرد اما با توجه به ادامه حیاط در یک سوی کوچه و حضور و زندگی ساکنان در آن توسط مالکان اصلی، می‌توان نشانه‌هایی از زندگی سابق را در این محل دید.
وحید محمدی کارشناس معماری در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: این کوچه از سال 1318 قدمت دارد و از معدود کوچه‌هایی است که همچنان با همان معماری خاص‌اش باقی مانده است.
وی افزود: این کوچه احتیاج به بازسازی با حفظ اصالت معماری خاص‌اش را دارد که البته قسمتی از آن شروع شده و خانه‌ای که در ابتدای کوچه قرار دارد به کافی شاپ و گالری تبدیل شده تا هم نگهداری شود و هم دچار بیماری کوچه‌ای بدون سکونت نشود.
قائم مقام شهرداری منطقه 11 ادامه داد: کارگروه ها و جلسات بسیاری برای رسیدگی به این کوچه تشکیل شده و ما از مشاوران بسیاری از میراث فرهنگی و سازمان زیبا سازی شهرداری تهران بهره گرفتیم و حتی برای سهولت در کار به مسائل حقوقی ملک‌های این کوچه هم رسیدگی شده است.
محمدی تصریح کرد: برای حفظ این کوچه‌ها باید برنامه‌ریزی‌هایی صورت گیرد تا بدون سکونت نماند و مثل بسیاری از بافت‌های قدیمی تبدیل به بناهای بی‌دفاع شهری نشود. این کوچه جاذبه‌هایی مثل قدیمی‌ترین پیتزا فروشی تهران را هم در دل خود جایی داده که می‌تواند به نوعی به حفظ این کوچه کمک کند.
وی ادامه داد: معماری هنری است که آجر به آجرش بر روحیه و روان آدمها تاثیر می‌گذارد و محل زندگی انسانها را تشکیل می‌دهد. پس باید باید ساز و کاری را ترتیب داد که این بافت‌های خاطره انگیز و زیبای قدیمی در این کوران ساخت و سازهای بی‌رویه در کلان شهرها اسیر و به دست فراموشی سپرده نشوند.
انتهای پیام/
در جولان و رشد بزرگراها که همچنان برای انبوه ماشین‌ها کوچک و حقیرند، همچنان کوچه‌هایی وجود دارند که زنده‌اند و آرامش و صمیمیت را به شهروندان هدیه می‌دهند.
کوچه‌ای که این روزها ایام بیماری خود را سپری می‌کند و احتیاج به توجه و تولدی دوباره دارد. کوچه لولاگر در مرکز کلان شهر تهران است، کوچه‌ای با معماری خاص که همه خانه‌ها و حتی درخت‌های آن قرینه و به شکل دو قلو به دست استاد حسن بنا ساخته شده است.
کوچه لولاگر یک کوچه قرینه است که تمام خانه‌ها و نماها، بالکن‌ها و ساباط‌ها و پنجره‌های آنها و حتی درختان کاشته شده در درون خانه‌ها به صورت قرینه و موازی از ابتدا ساخته شده است. به محض ورود در این کوچه با بالکن‌ها، پنجره‌ها و نماهای شیشه‌ای مشابه در دو طرف کوچه مواجه می‌شویم که تا انتهای کوچه ادامه دارد. اگرچه سال‌ها از عمر ساختمان‌ها و کوچه لولاگر می‌گذرد اما با توجه به ادامه حیاط در یک سوی کوچه و حضور و زندگی ساکنان در آن توسط مالکان اصلی، می‌توان نشانه‌هایی از زندگی سابق را در این محل دید.
وحید محمدی کارشناس معماری در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: این کوچه از سال 1318 قدمت دارد و از معدود کوچه‌هایی است که همچنان با همان معماری خاص‌اش باقی مانده است.
وی افزود: این کوچه احتیاج به بازسازی با حفظ اصالت معماری خاص‌اش را دارد که البته قسمتی از آن شروع شده و خانه‌ای که در ابتدای کوچه قرار دارد به کافی شاپ و گالری تبدیل شده تا هم نگهداری شود و هم دچار بیماری کوچه‌ای بدون سکونت نشود.
قائم مقام شهرداری منطقه 11 ادامه داد: کارگروه ها و جلسات بسیاری برای رسیدگی به این کوچه تشکیل شده و ما از مشاوران بسیاری از میراث فرهنگی و سازمان زیبا سازی شهرداری تهران بهره گرفتیم و حتی برای سهولت در کار به مسائل حقوقی ملک‌های این کوچه هم رسیدگی شده است.
محمدی تصریح کرد: برای حفظ این کوچه‌ها باید برنامه‌ریزی‌هایی صورت گیرد تا بدون سکونت نماند و مثل بسیاری از بافت‌های قدیمی تبدیل به بناهای بی‌دفاع شهری نشود. این کوچه جاذبه‌هایی مثل قدیمی‌ترین پیتزا فروشی تهران را هم در دل خود جایی داده که می‌تواند به نوعی به حفظ این کوچه کمک کند.
وی ادامه داد: معماری هنری است که آجر به آجرش بر روحیه و روان آدمها تاثیر می‌گذارد و محل زندگی انسانها را تشکیل می‌دهد. پس باید باید ساز و کاری را ترتیب داد که این بافت‌های خاطره انگیز و زیبای قدیمی در این کوران ساخت و سازهای بی‌رویه در کلان شهرها اسیر و به دست فراموشی سپرده نشوند.
انتهای پیام/
