محققان چندین گیاه نخود فرنگی را کاشتند که ریشههای آنها در دو گلدان جدا شده بودند. هر گیاه با این تصمیم روبرو میشد که چقدر باید تلاش کند تا در هر گلدان ریشه بدواند.
محققان در آزمایش اول خود کشف کردند این گیاهان در گلدانی بیشترین ریشه را میدواندند که حاوی مواد مغذی بیشتری بود. حیوانات نیز در زمان غذا خوردن بیشتر به بخشهایی تمایل دارند که حاوی مواد مغذی بیشتری است.
این دانشمندان سپس ریشههای گیاهان را بین دو گلدان تقسیم کردند که از سطوح مساوی مواد مغزی برخوردار بودند. در یکی از این گلدانها، سطح ماده غذایی ثابت بود اما در گلدان دیگر این سطح در طول زمان متغیر بود.
محققان میخواستند بدانند گیاه کدام گلدان را به دیگری برای رشد بیشتر ریشه ترجیح خواهد داد. آنها برای این منظور به بررسی واکنش موجودات تصمیمگیرندهای مانند انسانها و حیوانات در این شرایط پرداختند.
این پژوهشگران در زمان پایین بودن سطح میانگین مواد مغذی پیشبینی میکردند که گیاه نخود احتمالا گلدان بیثباتتر را انتخاب کند و از این رو خطر بیشتری را بپذیرد. انتخاب گلدان بینظم در این شرایط نوعی ریسک است اما در طولانیمدت سودمند خواهد بود.
اما در زمان بالا بودن میانگین مواد مغذی، محققان پیشبینی کردند که گیاه دقیقا موضع عکس را انتخاب خواهد کرد. هیچ دلیلی برای خطرپذیری در محیط بیثبات وجود نداشت.
آنها برای آزمایش این نظریه به مقایسه انتخاب گیاه با انتخاب انسان پرداختند. در یک نظریه فرضی، فرد میتواند بین دو گزینه گرفتن 800 دلار پول یا شانس برخورداری از 1000 دلار با پرتاب یک سکه، یکی را انتخاب کند. بطور میانگین انتخاب اول بیشتر افراد در صورت عدم محدودیت مالی خطر کردن و پرتاب سکه بود. اما اگر محدودیت مالی داشتند، انتخاب کاملا متفاوت میشد.
نتایج نشان داد که اگرچه سطوح مواد مغذی در هر دو گلدان مشابه بود، اما گیاه گلدانی را انتخاب میکرد که سطوح مواد مغدی آن متغیر بود؛ این بدان معنی است که گیاه گزینه پر خطرتر را طبق پیشبینی محققان انتخاب میکردند.
محققان هنوز نمیدانند که گیاه نخود فرنگی چگونه میتواند اختلاف را احساس کند یا اینکه در زمان سازگاری فیزیولوژیکی چطور به خطر واکنش نشان میدهد. در هر حال این یافتهها نشان داد که گیاهان نخود فرنگی، از استراتژی پویایی برخوردار هستند و میتوانند تصمیمگیری کنند.
این تحقیق در مجله Current Biology منتشر شده است.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/