به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ پایگاه اینترنتی فوربز در مطلبی به بررسی علل موفقیت شرکت هواپیماسازی بوئینگ پرداخت و نوشت: زمانی که ویلیام ای بوئینگ در 15 ژوئیه 1915 (24 تیر 1295) تنها با سرمایه 100 هزار دلار شرکت بوئینگ را تأسیس کرد نمی‌توانست پیش‌بینی کند در آینده به یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های هواپیماسازی تبدیل شود.

امروزه بوئینگ بزرگ‌ترین سازنده هواپیماهای تجاری و نظامی در جهان است. این شرکت همچنین گام‌هایی بزرگ در زمینهٔ ساخت فضاپیما، موشک، پرتاب‌کننده موشک و دیگر خدمات هوافضا برداشته است. حجم سفارش سالانه 500 میلیارد دلاری بوئینگ، این شرکت را به یکی از شگفت‌انگیزترین شرکت‌های هواپیماسازی جهان تبدیل کرده است. 100 سالگی تأسیس شرکت بوئینگ روز گذشته در موزه پرواز شهر سیاتل برگزار شد و بسیاری از کارکنان جدید و بازنشسته آن در این مراسم حضور یافتند. با این وجود، یکی از مهم‌ترین پرسش‌هایی که تحلیلگران مطرح می‌کنند این است که بوئینگ چگونه موفق به کنار زدن رقبای خود شد و به بزرگ‌ترین شرکت هوافضای جهان تبدیل شد. بوئینگ حتی با رکود عمیق جنگ جهانی دوم، جنگ سرد، و دیگر صنایع نوپای آمریکا مقابله کرد و پایدار باقی ماند. بودند افرادی همچون دونالد داگلاس، هوارد هیوز، گلن مارتین، جیمز مک دانل و جک نورث روپ از بزرگ‌ترین رقبای ویلیام بوئینگ بودند که در دوره خود بسیار موفق عمل کردند ولی درنهایت این بوئینگ بود که بر همه آن‌ها غلبه کرد و حتی موفق به جذب خرده شرکت‌های هوافضای آمریکا و ادغام آن‌ها شد.

در ادامه این مطلب 5 عامل اصلی پایداری بوئینگ پس از یکصد سال فعالیت ذکر شده است. عواملی که فراتر از مهارت مهندسی و انضباط مالی است.

1. فرهنگ تعالی بوئینگ

بیل بوئینگ، مؤسس شرکت بوئینگ یک خیال‌پرداز بود که 18 سال پس از تأسیس، آن را واگذار کرد. آنچه مدیران بعدی بوئینگ توجه بسیاری به آن داشتند هدایت یک شرکت بدون خیال‌پردازی بود. رویه‌ای که بسیاری از رقبای بوئینگ پیش گرفتند و درنهایت از بین رفتند.

2. فنّاوری بی‌پایان

فرهنگ ساختاری بوئینگ بر پایه مهندسانی است که تلاش فراوانی می‌کنند تا جدیدترین فنّاوری هوافضا را ارائه دهند. نمونه آن بمب‌افکن چند موتوره بی-17 بود که برای نخستین بار در دهه 1930 به پرواز در آمد. در حالی که شرکت‌های دیگر تا دهه 1960 در پی نمونه‌برداری از مدل‌های قدیمی‌تر بوئینگ بودند. هرچند بوئینگ درزمینهٔ مهندسی ریسک فراوانی کرد ولی در این مسیر موفق شد.

3. بازار تقاضا برای مدل‌های بوئینگ

شرکت بوئینگ با ارائه مدل‌های ویژه‌ای موفق به شد نظر بسیاری از خریداران از بخش‌های مختلف را جلب کند. طراحی مدل‌های بوئینگ بر پایه نیاز بازار بود. به‌عنوان‌مثال، در جنگ جهانی دوم، وزارت جنگ آمریکا نیاز مبرمی به بمب‌افکن‌های غول‌پیکر پیدا کرد. در این زمان بود که بوئینگ خط تولی خود را از هواپیماهای کوچک به بمب‌افکن‌های غول‌پیکر تغییر داد. بوئینگ همواره مایل به استفاده از مهارت‌های خود در طراحی‌های جدید بود.

4. محصولات ویژه مشتریان دولتی و تجاری

بوئینگ همواره به تولید و فروش محصولات خود برای مشتریان تجاری و دولتی توجه کرده و صرفاً در انحصار یک بخش نبوده است. نسل اول جت‌های 707 و بمب‌افکن‌های بی-17 و بی-29 نمونه‌هایی از هم‌افزایی تجاری و دولتی بوئینگ است.

5. تمرکز بر تنوع

یکی از موفق‌ترین راه‌کارهای بوئینگ تمرکز بر تنوع محصولاتش بوده است. رویه‌ای که با فراز و نشیب چرخه تقاضا حرکت کرده است. گذشته از مدل‌های مختلف هواپیماهای تجاری و جنگی، این شرکت قدم در مسیر فضا و سازه‌های موشکی گذاشته است.