به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از زنجان؛اين بنای آرامگاهی در منتهی اليه شرق شهرستان ابهر قرار دارد و مورد توجه مردم محلی و به خصوص مورد اعتقاد، توسل و نذورات زنان ابهری است.
 
، گنبد اين بنا دو پوش و از نوع رك می باشد كه با گلويی مخروطی و بلند خود تداعی برجهای آرامگاهی است ، سبك خاصی كه در سده های سوم و چهارم هجری قمری وارد عرصه معماری ايران گرديد .
 
از جمله ويژگيهای اين گنبد سطوح خارجی آن است كه دارای پوشش كاشی فيروزه ای مزين به طرحهای هندسی و كاربندی رنگی زيبا آن بر سطح گچی در نمای داخلی می باشد .
 
اما طبق نظر کارشناسان ؛ بنای چهار ضلعی به شيوه ی بناهاي دوران ايلخانی است كه ايوان های شمالی و شرقی آن ، در دوران صفويه ، و ايوان های جنوبی و غربی در دوره ی اخير به بنا افزوده شده است .
 
بدنه ی گنبد ، از آجر كاری زيبايی برخوردار است و در بالای آن ، قطار متناسبی ايجاد شده كه يك لبه ی پيش آمده را بر روی خود حمل می كند و از روی آن ، بدنه ی مخروطی شكل گنبد بر پا شده است .
 
بلندی دكل بنا ، 13 متر ، ارتفاع گنبد ، و قطر ساقه ی آن 5 متری است . گنبد بنا از نوع دو پوسته بوده كه پوسته ی داخلی آن در ارتفاع 5 متری از سطح بقعه قرار دارد .
 
داخل بنا بدون تزيين است . به جز مقرنسی كه زير گنبد به جای مانده است .
 
بقعه دارای دو درگاه شرقی و شمالی است كه در چوبی درگاه شمالی ، مشابه درهای كنده كاری و فلزكاری شده ی زيبای دوران سلجوقی است و اثری نفيس به شمار می رود .
 
به دليل دخل و تصرف فراوان در طی قرون شكل و پلان اصلی اين بنای قديمی نامعلوم است و تنها سند مكتوبی كه می توان بر اساس آن زمان تقريبی ساخت يا تعميرات سازه ها را مشخص كرد قطعه شعری است كه بر روی بدنه در چوبی آن مزين به نگاره های گياهی حكاكی شده كه بر اساس حروف ابجد تاريخ 850 هجری قمری بدست می آيد و به اين ترتيب اين بنا را در رديف مقابر نيمه اول قرن نهم هجری قمری قرار می دهد.


انتهای پیام/ن