آسوشیتدپرس: ایران می‌تواند 3500 سانتریفیوژ پیشرفته داشته باشد
آسوشیتدپرس مدعی شد ایران در دوره‌ای بین 11 تا 13 سال می‌تواند 5060 سانتریفیوژ نسل اول خود را با حداکثر 3500 سانتریفیوژ پیشرفته جایگزین کند.
به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ آسوشیتدپرس با استناد به یک سند محرمانه مرتبط با توافق هسته‌ای ایران ادعاهای جدیدی درباره این توافق مطرح کرده است.
آسوشیتدپرس ادعا کرده، سندی محرمانه که به رویت این خبرگزاری رسیده نشان می‌دهد محدودیت‌های کلیدی در برنامه هسته‌ای ایران، اندکی بیش از یک دهه بعد، کاهش خواهند یافت.
سند ادعایی آسوشیتدپرس، تنها سند محرمانه مرتبط با توافق هسته‌ای بین ایران و گروه 1+5 است. این سند می‌گوید که ایران بعد از دوره‌ای بین 11 تا 13 سال می‌تواند سانتریفیوژهای نسل اول خود را با حداکثر 3500 سانتریفیوژ پیشرفته جایگزین کند.
بر این اساس، از آنجا که بازده این ماشین‌های پیشرفته پنج برابر ماشین‌های قبلی است، زمان گریز ایرن از یک سال به شش ماه کاهش خواهد یافت.
این گزارش در حالی بر زمان گریزی 6 ماهه تاکید دارد که پیش از توافق هسته‌ای وین، زمان گریز هسته‌ای ایران به اذعان کارشناسان غربی، کمتر از 3 ماه بود.
زمان گریز، به‌معنای مدت‌زمانی است که طی آن یک کشور می‌تواند مواد هسته‌ای لازم برای تولید بمب را فراهم آورد. بنابراین پروسه ساخت بمب، زمانی بیش از زمان گریز را دربرمی‌گیرد.
اگر وجود چنین توافقی واقعی باشد، گزارش امشب آسوشیتدپرس به‌معنای آن است که این خبرگزاری آمریکایی توانسته به یکی از محرمانه‌ترین اسناد بین ایران و غرب دست پیدا کند. این امر طبعا می‌تواند محل تامل باشد.
این توافق محرمانه اگر وجود داشته باشد، همچنین نشان‌گر این است که روند پیشرفت هسته‌ای ایران پس از پایان محدودیت‌های برجامی نیز مورد توافق قرار گرفته و دست ایران برای افزایش توان هسته‌ای خود در آن دوران هم چندان باز نیست.
انتهای پیام/
آسوشیتدپرس ادعا کرده، سندی محرمانه که به رویت این خبرگزاری رسیده نشان می‌دهد محدودیت‌های کلیدی در برنامه هسته‌ای ایران، اندکی بیش از یک دهه بعد، کاهش خواهند یافت.
سند ادعایی آسوشیتدپرس، تنها سند محرمانه مرتبط با توافق هسته‌ای بین ایران و گروه 1+5 است. این سند می‌گوید که ایران بعد از دوره‌ای بین 11 تا 13 سال می‌تواند سانتریفیوژهای نسل اول خود را با حداکثر 3500 سانتریفیوژ پیشرفته جایگزین کند.
بر این اساس، از آنجا که بازده این ماشین‌های پیشرفته پنج برابر ماشین‌های قبلی است، زمان گریز ایرن از یک سال به شش ماه کاهش خواهد یافت.
این گزارش در حالی بر زمان گریزی 6 ماهه تاکید دارد که پیش از توافق هسته‌ای وین، زمان گریز هسته‌ای ایران به اذعان کارشناسان غربی، کمتر از 3 ماه بود.
زمان گریز، به‌معنای مدت‌زمانی است که طی آن یک کشور می‌تواند مواد هسته‌ای لازم برای تولید بمب را فراهم آورد. بنابراین پروسه ساخت بمب، زمانی بیش از زمان گریز را دربرمی‌گیرد.
اگر وجود چنین توافقی واقعی باشد، گزارش امشب آسوشیتدپرس به‌معنای آن است که این خبرگزاری آمریکایی توانسته به یکی از محرمانه‌ترین اسناد بین ایران و غرب دست پیدا کند. این امر طبعا می‌تواند محل تامل باشد.
این توافق محرمانه اگر وجود داشته باشد، همچنین نشان‌گر این است که روند پیشرفت هسته‌ای ایران پس از پایان محدودیت‌های برجامی نیز مورد توافق قرار گرفته و دست ایران برای افزایش توان هسته‌ای خود در آن دوران هم چندان باز نیست.
انتهای پیام/
