به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛گروهی از قاتلین زنجیره ای بی رحم، تنها به کشتن مقتولین و طعمه های خود بسنده نمی کنند، بلکه پس از ارتکاب جنایت، چیزی از متعلقات مقتول را نیز برمی دارند و نشانه ای از جنایات پیشین را با خود نگه می دارند.

پرونده های جنایی موجود در ادارات پلیس، همواره پر از اتفاقات عجیب و غریب، ترسناک و دلهره آور است. به رغم وجود همه تفاوت ها میان پرونده های مذکور، اشتراکاتی نیز در میان آنها به چشم می خورد.

این نقاط مشترک همواره  از سوی نیروهای پلیس مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرند و نتایج جالب توجهی را به دنبال می آورند.

یکی از نقاط مشترک میان اغلب قتل های زنجیره ای این است که قاتل پس از ارتکاب جنایت ابزارها و اشیای شخصی و خصوصی مقتولین را به یغما برده و به نام یادگاری برای خود نگه می دارد.
 
در این گزارش به چند نمونه از آنها اشاره می کنیم؛
 
 
مرحله توتم
 
 جویل نوریس، نویسنده کتاب serial killers می نویسد که یک قاتل در هر ارتکاب جنایت هفت مرحله را پشت سر می گذارد. این مراحل از پیش از ارتکاب قتل آغاز می شود و تا کمی پس از آن ادامه می یابد. در فاصله ارتکاب یک قتل و پیدا شدن طعمه بعدی، قاتلین زنجیره ای دچار حالاتی از افسردگی می شوند. آنها برای عبور از این مرحله که در اصطلاح به آن توتم می گویند، خود را با اشیای به سرقت برده از قربانیان قبلی و متعلقات آنها سرگرم کرده و از شدت افسردگی خود می کاهند.
 
رابرت بردیلا (تهیه آلبوم عکس از مقتولین)
 
به او لقب آدمکش کانزاس داده اند. او قربانیان خود را که اغلب مرد بودند، با فریب به خانه خود می کشاند وا ز آنها پذیرایی می کرد. سپس آنها را بیهوش کرده و به غل و زنجیر می کشید و به بدترین شکل ممکن شکنجه می داد. او از مراحل شکنجه و قتل عکس تهیه می کرد؛ دویست عکس از جنایت های او ضبط شده که تصویر زیر نمونه ای واقعی از آنهاست.
 
 
الیزابت باثوری، غوطه ور در حمام خون
 
الیزابت باثوری یکی از سفّاک ترین زنان تاریخ به شمار می رود .اودر طول زندگی خود 650 نفر را به قتل رساند.قربانیان اواغلب دختران جوان روستایی بودند که الیزابت آن ها را می کشت و و با خون آنها حمام می گرفت.باثوری گمان می کرد که این کار به او عمر جاودان و زیبایی همیشگی خواهد داد.اودختران را از سقف یک زیر زمین آویزان می کرد وپس از شکنجه دادن آنها گلویشان را می برید و در زیر آنها یک حوض قرار میداد،وقتی حوض پر از خون میشد به درون آن رفته و  استحمام می کرد.
 
 
جیروم برودس، کفش های پاشنه بلند
 
به او لقب قاتل هوسران را داده اند. او زمانی که یک کودک پنج ساله بود، از سطل زباله یک جفت کفش پاشنه بلند پیدا کرد و تا سنین نوجوانی آن را با خود نگه داشت. او در نوجوانی زنانی را که کفش های پاشنه بلند به پا می کردند، مورد حمله قرار می داد و کفش های آنها را به سرقت می برد. برودس، قاتل سریالی به کشتن زنانی که کفش پاشنه بلند داشتند، علاقه زیادی داشت.
 
 
چارلز آبرایت (چشم)
 
چارلز آبرایت پس از ارتکاب قتل چشم های قربانیان خود را از حدقه بیرون می آورد و آنها را در مجموعه اش نگه می داشت. او در کودکی نیز علاقه بسیاری به خارج کردن چشم عروسک ها داشت و کلکسیونی از آنها برای خود تهیه کرده بود.
 

إدجین (پوست و استخوان)
 
 إدجین از پوست و استخوان مقتولین اثاث و وسایل خانه تهیه می کرد و آن را جلوی چشمانش می گذاشت تا هر روز و هر ساعت آنها را ببیند. برای مثال از جمجمه مقتولین به عنوان ظرف غذا استفاده می کرد و از پوست مقتولین برای خود دستکش می ساخت. اما از همه تکان دهنده تر این بود که از پوست قربانیان ماسک های عجیب و ترسناکی در اشکال مختلف درست می کرد و ساعت های طولانی یکی از آنها را روی صورتش می گذاشت و به کارهای روزمره می پرداخت.


منبع: تابناک

انتهای پیام/