در گذشته که زندگی بسیار سخت و بندرت لبخند بر لب والدین مینشست، احترام به کودک معنی نداشت و با تحکم و امر و نهی برخورد میشد لذا نسل گذشته نسلی منفعل و اغلب بدون اعتماد به نفس بود و هرزه گرا بود و از طرفی بیسوادی و نااگاهی والدین بر معضل تربیت می افزود. از زمانیکه زندگی ماشینی و مشاغل اسان شد، والدین انرژی کافی برای توجه و محبت به فرزند یافته بطوریکه در اغلب موارد کودک بخشی از سرگرمی والدین شده و کودک جسارت انرا می یابد که خواسته هایش را بدون واهمه مطرح کند و تابع فرامین والدین نباشد. عدم تکرار تجربه تلخ پدرسالاری، نقش مهمی در فرزند سالاری کنونی دارد اما نکته مهم اینست که تفریط گذشته و افراط کنونی در محبت به فرزندان هر دو اشتباه است و تربیت را با مشکل مواجه میکند. فرزندان به مراقبت بیشتر نیاز دارند تا توجه و با افزایش سن ، مراقبت کم اما توجه زیاد میشود تا شخصیت مستقل شکل گیرد.

یکی از فامیلهای ما یه دختر بی نهایت لوس 7، 8 ساله دارن، اینقدر بی تربیت و خودخواهه همیشه ارزومه یه دست کتک حسابی بزنمش!