به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛فمینیسم شترمرغی  فمینیسم در فرهنگ (بی فرهنگی!) جامعه ما سرنوشتی همچون دیگر واژگانی پیدا کرده که "نابجا" مورد استفاده قرار می گیرند: عشق، عرفان، فلسفه، مارکسیسم و توسعهء اقتصادی!

پایه فکری نهضت فمینیسم، باور داشتن به توانمندی و صلاحیت زنان برای مشارکت برابر با مردان در مدیریت اجتماع است.

نهضت فمینیسم در غرب تنها بر اساس یک مانیفست (شعارگونه) پیش نرفت، بلکه در کنار این مرام نامه، زنان "تلاش کردند" صلاحیت و توانمندی خود را در عرصه های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی به اثبات رسانند.

طبعاً این تلاش کار ساده ای نبود و نخواهد بود، چرا که زنان باید در یک "رقابت نابرابر" وارد شوند و علیرغم وجود فرصت های بیشتر اجتماعی، سیاسی و اقتصادی برای مردان، صلاحیت برابر خود را اثبات کنند. شاید اگر نام این تلاش را "جهاد" بگذارم، بار روانی آن به آنچه در ذهن دارم نزدیک تر شود.


زنانی می توانند مدعی فمینیست بودن (زن باوری) باشند که بتوانند با بالا بردن دانش اقتصادی و مهارت فنی خود، کارآفرین و ثروت آفرین باشند. چگونه ممکن است زنی که گذران اقتصادی او بر پایهء "مهریه" و "نفقه" است ادعای فمینیست بودن نماید؟!

فرهنگ "مرد سالاری" در ازدواج مبتنی بر دوگانهء تمکین/نفقه تجلی می یابد. معنای "تمکین" این است که لازم است زن در اغلب امور بطور عام، و در رابطهء جنسی بطور خاص، از شوهرش اطاعت کند و رضایت او را جلب نماید. معنای "نفقه" هم این است که مرد لازم است مخارج اساسی و ضروری زندگی همسرش را تأمین نماید و در واقع بابت آن اطاعت به او مزد بدهد.

امروزه در جامعهء شترمرغی ما ازدواج مردسالارانه به شکل "مثله شده" در جریان است. این که می گویم مثله شده به این خاطر است که مردان "امروزی" بخش تمکین آن را می پسندند و بخش نفقه را نمی پسندند، و زنان "امروزی" بخش نفقه را می پسندند و بخش تمکین را نه! زنی که از شوهرش "نفقه" می گیرد تا اتوموبیلی بخرد و با آن جایی برود که شوهرش رضایت و موافقت ندارد، نمونه ای از فمینیسم شترمرغی است!

همانطور که مردی که در خانه نشسته تا به علایق هنری اش بپردازد و همسرش را که بار اقتصادی خانه را به دوش دارد بابت یک ساعت دیر رسیدن به خانه بازخواست می کند، دچار مردسالاری شترمرغی است.

"آسیب شناسی" را به اختصار بیان کردم و اما راه حل ها؛

1- زنان زن باور باید دغدغهء فرهنگ و اقتصاد و سیاست داشته باشند. هنوز در مهمانی و نشست ها می بینیم که فقط محور گفتگوهای مردها سیاست و اقتصاد است و زنان تنها راجع به روابط بین فردیشان به گفت و گو می نشینند.

اولین گام برای زن باوری جهادی این است که زن ها به اوضاع کلان اقتصادی و سیاسی نظر داشته باشند و خود را "به روز" و تحلیل گر نگه دارند.

2- زنان زن باور باید به "استقلال اقتصادی" برسند. طبعاً اقتصاد دو بخش دارد: درآمد و هزینه.
زنان زن باور باید هزینه های خود را پایین بیاورند و درآمد خود را افزایش دهند.

نظام سرمایه سالار (کاپیتالیسم) هیچگاه زن باور نبوده و نخواهد بود. الگوی سرمایه سالار هزینه کردن زنانی که "یک لباس را در دو مهمانی نمی پوشند" قطعاً با اقتصاد فمینیستی جور در نمی آید. علاوه بر کاهش هزینه ها زنان زن باور باید مهارت های خود را افزایش دهند و از مصرف کنندگی صرف به تولید کنندگی ارتقاء یابند.

3- پس از رسیدن به استقلال اقتصادی، زنان زن باور باید به تشکیل تشکل های مستقل اقدام کنند؛ تشکل هایی که به هیچ کدام از نهاد های مردسالار چه از نظر ایدئولوژیک، چه از نظر سیاسی و چه از نظر اقتصادی وابسته نباشند و بتوانند با "نقد کارشناسانه" و سازماندهی "فعالیت های مدنی"، نهاد های مردسالار را به چالش بکشانند.

من به طور قطع زن باوری را گام بزرگی در جهت توسعهء متوازن کشورمان در تمام عرصه های سیاسی- فرهنگی و اقتصادی می دانم، و از آن سو به نمایش شترمرغی شبه فمینیست هایی که اوج آرمانشان "نفقهء بدون تمکین" است به تلخی پوزخند می زنم!

منبع: تابناک

انتهای پیام/