به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ بعضی اوقات کودک از شما خواسته‌ای دارد یا مرتکب اشتباهی شده است و شما باید جوابی درست و قانع کننده به کودک تان بدهید تا در عین کوتاه بودن، تاثیر روانی مناسبی هم بر ذهن او بگذارد.

در این بین گاهی تاثیر یک جمله بیشتر از چند ساعت صحبت کردن با کودک است. در این مطلب به بررسی جملاتی که می تواند تاثیر مثبت یا منفی روی کودکتان داشته باشد، می پردازیم.
 
 
4 جمله با تاثیر مثبت

1- خودت تصمیم بگیر:  
این گونه به کودک می آموزیم که مسئولیت عمل خودش را برعهده دارد و هر تصمیمی که بگیرد باید منتظر عواقب بد یا خوبش باشد.
 
 
2- دوستت دارم ولی این کار تو را نمی پسندم:  
کار [درست] و [نادرست] را به صورت واضح برای کودک مشخص کنید یعنی به او بیاموزید ما کار [درست] و کار [نادرست] داریم، نه بچه خوب و بچه بد. حتما این تفکیک را از همین کودکی و به خوبی در ذهن کودک بیندازید.
 
 
3- از تو می خواهم مشکل من را حل کنی:  
اگر کودک رفتاری دارد که باعث رنجش شما می شود، به او بگویید که دچار مشکل شده اید و از او بخواهید در حل مشکل به شما کمک کند؛ برای مثال به او بگویید: «صدای بلند تلویزیون باعث می شود دچار سردرد شوم» و از او بخواهید در حل مشکل به شما کمک کند. در این صورت او که خود را دشمن شما نمی بیند، خود را موظف می داند کاری انجام ندهد که برای شما مشکل آفرین باشد.
 
 
4- احساس تو را درک می کنم:  
وقتی کودک عصبانی است و مثلا می گوید «از تو متنفرم» یا «خیلی بدی»، توجه داشته باشید که این ها تنها جملاتی است که همه ذهن او را پر کرده، پس شما می توانید به او کمک کنید تا با احساسات آشنا شود؛ برای مثال به او بگویید که «می دانم به دلیل حرف های دوستت ناراحت و عصبانی هستی» و سپس باید به وی کمک کنید هیجاناتش را کنترل کند؛ مثلا به وی بگویید که «بچه ها با پرت کردن وسایلشان آرام نمی شوند، می خواهی با هم صحبت کنیم؟»
 
 
4 جمله با تاثیر منفی

1- مناسب سن خودت رفتار کن:  
گاهی والدین به رفتار کودک انتقاد می کنند، زیرا آن رفتار تأثیر بدی بر بزرگ ترها داشته است. در صورتی که رفتار کودک، نشان دهنده احساس درونی اوست و والدین وظیفه دارند احساس کودک را درک کنند.  
کودک ۶ ساله ای که نمی داند چه می خواهد و گریه می کند یا کودک ۴ ساله ای که از محدود شدن در صندلی خودرو ناراحت است و گریه می کند، هر دو متناسب سنشان عمل می کنند؛ اگر چه ما انتظار داریم رفتار آن ها ما را آزار ندهد. به جای این که به کودک بگویید «مناسب سن خودت عمل کن» بگویید: «به نظر می رسد خیلی عصبانی هستی»، «می دانم وقتی چنین اتفاقی برایت افتاده بسیار ناراحت شده ای». این جملات به کودک آرامش می دهد و شرایط را قابل تحمل خواهد کرد.
 
 
2- شوخی کردم:
 
دست انداختن کودک اگر چه ظاهرا شرایط را شاد می کند؛ ولی در واقع به شدت مخرب است. هنگامی که کودک عصبانی است، خندیدن به او باعث می شود احساس بدتری پیدا کند. شما به عنوان والدین کودک وظیفه دارید او را حمایت کنید نه این که باعث اذیت و آزار او شوید. اگر چنین منظوری ندارید هنگامی که کودک ناراحت است، شاد نباشید.
 
 
3- چی بهت گفتم:  
چرا سوالی را می پرسید که خودتان جواب آن را می دانید؟ انتظار دارید کودک چه پاسخی بدهد؟ وقتی می پرسید: لباست را کجا پرتاب کردی؟ لبخندی موذیانه می زند و می گذرد. اگر از رفتار او رنجیده اید، بگویید: «من متاسفم که مجبورم برای بار سوم تکرار کنم که لباست را روی چوب لباسی آویزان کن.»
 
 
4- به تو قول می دهم که ... :  
به کودکان باید نه وعده داد و نه وعده از آن ها گرفت. روابط ما با فرزندانمان باید بر اساس اعتماد و اطمینان باشد. وقتی پدر یا مادر برای تأیید گفته خود مجبور است، وعده بدهد، یعنی دارد اقرار می کند که وعده داده نشده اش اعتبار ندارد و قابل اعتماد نیست.
 
 
وعده ها باعث می شوند که توقعات غیرواقعی در کودکان به وجود بیاید. وقتی به کودک وعده داده می شودکه او رابه باغ وحش ببرند، او آن وعده را یک تعهد به حساب می آورد و فکر می کند براساس این تعهد، در روز موعود نه باران خواهد بارید، نه خودرو عیب و ایرادی پیدا خواهد کرد و نه خود او مریض خواهد شد. از طرفی نباید از کودکان وعده گرفت که درآینده رفتاری خوب داشته باشند یا رفتار بدشان را اصلاح کنند. وقتی کودک وعده ای ناخواسته می دهد، وعده ای که متعلق به خود او نیست، در واقع چکی بانکی می کشد که در آن بانک اصلا حساب ندارد! ما نباید مشوق و محرک این قبیل اعمال فریب آمیز باشیم.
 
منبع: روزنامه خراسان
 
انتهای پیام/