چرا عملکرد هند در بازی‌های المپیک ضعیف است؟
وب‌سایت بی‌بی‌سی در گزارشی به بررسی دلایل ضعف عملکرد قهرمانان هندی در بازی‌های المپیک پرداخت.
به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از بی‌بی‌سی، «دوتی چاند،» قهرمان دوی سرعت هند می‌گوید: « ما تاکنون مدالی برای دو به دست نیاورده‌ایم؛ اما با کمک خدا من در فینال مدال خواهم گرفت.»
موفقیت این زن هندی در رقابت‌ها تغییر بزرگی در ورزش این کشور ایجاد می‌کند زیرا دومین کشور پرجمعیت جهان از نظر ثبت رکورد بسیار ضعیف بوده است. هند در سه دهه گذشته فقط یک مدال طلا در رقابت‌های تفنگ بادی 10 متر سال 2008 بدست آورده است. این کشور در رقابت‌های 2012 لندن نیز تنها 6 مدال به دست آورد؛ یعنی به ازای هر 200 میلیون نفر یک مدال کسب شد.
حال، هند را با کشورهای جامائیکا و گرنادا در کارائیب مقایسه کنید. این دو کشور معمولاً به ازای هر 200 هزار نفر، یک مدال دریافت می‌کنند.
سوال این است: چرا عملکرد هند بهتر نمی‌شود؟
بدون شک یکی از دلایل این امر کمبود منابع مالی است. هند علی‌رغم داشتن جمعیت رو به رشد، کشور فقیری است و ورزش هرگز در فهرست اولویت‌های دولت نبوده است. برای مثال «شیوا کشاوان» که یک ورزشکار هندی در رشته لژسواری است، در دو دور از رقابت‌های زمستانی گذشته واجد شرایط شناخته شد؛ اما دولت هزینه ورودش به رقابت‌های «سوچی» روسیه را پرداخت نکرد و این مبلغ از سرمایه‌های مردمی تأمین شد. این قهرمان هندی معتقد است کمبود منابع روی عملکرد وی تأثیر می‌گذارد.
انجمن المپیک هند نیز این موضوع را تأیید می‌کند و اعلام کرده این کشور هرگز اقدامات کافی را برای حمایت از قهرمانان انجام نمی‌دهد؛ اما وی علاوه بر کمبود پول یا برنامه‌ریزی عوامل دیگری را نیز در ضعف عملکرد ورزشکاران دخیل می‌داند.
رئیس این انجمن بر این باور است که حتی قهرمانان و خانواده‌های آنها نیز ورزش را در اولویت قرار نمی‌دهند. وی می‌گوید: «ورزش همیشه بعد از تحصیلات قرار می‌گیرد.»
یک پروفسور در دانشگاه سنگاپور کتابی درباره تاریخ ورزش در هند نوشته که در آن سنت و فرهنگ این کشور را عوامل دیگری برای ضعف عملکرد قهرمانان عنوان می‌کند.
به دلیل وجود طبقه‌های اجتماعی مختلف در هند، ورزشکاران با محدودیت‌های زیادی روبرو هستند. برای مثال افراد از طبقه‌های مختلف نمی‌توانند با هم ورزش کنند. همچنین فردیت در فرهنگ هند بسیار کمرنگ است و اشخاص خود را عضوی از خانواده یا قبیله می‌دانند؛ خانواده‌ها معمولا ً مایلند فرزندانشان دندانپزشک یا حسابدار شوند و آنها را از ادامه ورزش در سطوح حرفه‌ای منع می‌کنند.
انتهای پیام/
