به گزارش حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، منيژه باختری سفير افغانستان در اسلو، كارمند ارشد وزارت خارجه (10سال) به دليل برخورد تبعيض اميز رييس جمهور غنی به دليل تعلقات فرهنگیش از مقامش به حیث سفیر جمهوری اسلامی افغانستان در اسلو، استعفا كرده است.

متن استفعای وی به این شرح است:

جلالتماب صلاح‌الدین ربانی وزیر محترم وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی افغانستان

بدین‌وسیله استعفای خود را از ادامه ماموریت در وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی افغانستان خدمت جناب شما تقدیم می‌دارم.

من نزدیک به ده سال در وزارت امور خارجه کشور به صفت رییس دفتر وزیر امور خارجه و سفیر جمهوری اسلامی افغانستان ایفای وظیفه کرده‌ام. قبل از آن‌هم در شرایط بسیار دشوار کشور، هفت سال به صفت استاد در دانشگاه کابل و سال‌های طولانی در نهادهای غیردولتی شاغل بوده‌ام.

در شرایطی که بسیاری از کارمندان وزارت امور خارجه، تلاش می‌کنند تا مدت کارشان در خارج از کشور را تمدید کنند، من با نوشتن تقاضانامه‌ای از جناب عالی خواستم تا به وظیفه‌ام به‌عنوان سفیر کبیر جمهوری اسلامی افغانستان در اسلو، پایان داده شود. بعد از پایان ماموریت به میهن برگشتم و آرزو داشتم بتوانم به مردم سرزمین داغ‌دار افغانستان در حدود امکاناتی که دارم خدمت نمایم و به ادای دَین بپردازم.

با در نظرداشت تجربه اکادمیک و ده سال پیشینه کار عملی دیپلوماتیک، جناب شما پیشنهاد تقرر مرا به‌حیث رییس انستیتیوت دیپلوماسی وزارت امور خارجه دو بار به ریاست حکومت وحدت ملی فرستادید.

بایسته می‌دانم تا از برخورد محترمانه و صمیمانه جناب عالی و آقای نصیر احمد اندیشه معین اداری وزارت و هم‌چنین اعتمادی که به من کردید، صمیمانه سپاس‌گزاری کنم؛ اما علی‌رغم لزوم‌دید جناب عالی، هر دو بار پیشنهاد تقرر من در وزارتی که کارمند رسمی آن بودم، از جانب ریاست حکومت وحدت ملی رد شد؛ تقاضای من به‌عنوان استاد دانشگاه به منظور بازگشت به زند‌گی اکادمیک نیز مورد پذیرش وزارت تحصیلات عالی واقع نشد. در این یک سال تلاش کردم تا روزنه‌ای برای خدمت به مردم پیدا کنم، اما تلاش‌هایم به جایی نرسیدند؛ نمی‌دانستم که ستم بر صاحبان باورهای سیاسی و وابستگان فرهنگی که من خود را متعلق به آن می‌دانم، تا این حد از جانب رییس حکومت وحدت ملی به امر فراگیر و روزمره مبدل شده است.

جلالتماب وزیر خارجه!

من دلایل رد پیشنهاد تقرر خود به صفت رییس انستیتوت دیپلوماسی وزارت امور خارجه از جانب رییس حکومت وحدت ملی را از طرق غیر‌رسمی دریافتم. این نخستین باری نیست که در این سرزمین آپارتایدزده، انسان‌ها به‌دلیل تعلقات فرهنگی و دیدگاه‌های سیاسی‌ شان مورد تبعیض نظام‌مند قرار می‌گیرند و از ادای خدمت نسبت به مردم‌شان محروم می‌شوند، و با اندوه باید بگویم که آخرین بار هم نخواهد بود. اما سلطه نژادپرستان بر عدالت‌طلبان، انحصارگرایی تقلب‌کاران شوونیست و ارتقای فساد و تبارگرایی به فرهنگ سیاسی و تقلیل سیاست به مضحکه‌هایی چون تقسیم مناصب دولتی به یاران و هم‌تباران، بدون شک در تاریخ کشور تا این حد، بی‌پیشینه بوده است.

استبداد و الغای تمام‌عیار قانون با استقرار سلطه بی‌حد و حصر بازیگران این نمایش در سرزمین ما، مایه خفت و سرافکند‌‌گی است. من باور دارم که اپارتاید نژادی و جنسیتی‌ای که در سرزمین ما همه‌جاگیر شده است، روزی درهم خواهد شکست، درهم شکستانده خواهد شد، و چه به‌جا خواهد بود که به‌جای این که با سر افکند‌‌گی به‌خاطر دست‌یابی به نان، حقیرانه به چنین افرادی تمکین کرد، آن‌ها را با نام و نشان‌شان یاد کرد و در برابر زور و قانون‌شکنی و مدنیت‌ستیزی به مقابله برخاست. در پی امروز، فردایی هم است، فردایی که در آن زنان و مردان کشور ما با همبستگی از این دوران وحشت، نژادگرایی، پدرسالاری و سلطه باورهای تاریخ‌زده و از این خشونت بی‌مانند عبور خواهند کرد؛ آزادی، خوبی، راستی و درستی به سرزمین‌مان باز خواهد گشت.

جلالتماب وزیر خارجه!

بدون شک استعفای من در اعتراض به سیاست‌های تبعیض‌آمیز و برخورد سلیقه‌ای رییس حکومت وحدت ملی و همکاران نزدیکش است و پیوندی به تعهدات من در قبال کشورم و مردم عزیزم ندارد.

برای مردم عزیز افغانستان و همکارانم در وزارت خارجه، آرزوی صلح و سلامتی و پیروزی دارم.

انتهای پیام/