به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ شب گذشته بهنام صفوی و گروه نوازندگانش غوغایی در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران به پا کردند که صدایش تا ساعت‌ها در گوش حضار و علاقه‌مندان باقی بود.

اگرچه برنامه با تاخیری نسبی آغاز شد اما مشتاقان هنر این خواننده پاپ کشورمان، صبورانه لحظه‌ها را پشت سر می‌گذاشتند. تا اینکه انتظارها به سر رسید و بعد از پخش کلیپی تبلیغاتی از آهنگ «دلخوشی» رامین هاشمی، با سپری شدن شمارش معکوس یک دقیقه‌ای، ستاره کنسرت، در میان دست و جیغ شنوندگان با آراستگی تمام و البته کلاه معروفی که از دوران بیماری و شیمی درمانی سوغات مانده، بر صحنه حاضر شد.

صفوی با ورود به صحنه و پس از پاسخگویی به ابراز احساسات حاضران، ضمن نواختن پیانو و همراهی گروه، قطعه «حسود» را اجرا کرد. پس از این اجرا گفت: سلام خیلی خوشحالم که امشب در کنار شما هستیم. امیدوارم شب خوب و پر انرژی شود.

قطعه دوم آهنگ «وقت عشقه» بود. بعد از اجرای این آهنگ، صفوی اظهار داشت: از اینکه اینجا هستید، خوشحالم. دوست دارم برای این کنسرت یک اسم انتخاب کنم و اون چیزی نیست جز «عشق». این کنسرت عاشقانه را به همه شما تقدیم می‌کنم.

در ادامه قطعه‌ای را اجرا کرد که از نظر او خود عشق واقعی است. صفوی خواست تا همه این آهنگ را برای کسی که دوستش دارند زمزمه کنند؛ قطعه‌ای با عنوان «چه حال خوبیه».

«دنیامو عوض کنم، «عشق بی نظیر»، «کافیه»، «شوخی ندارم»، «معجزه» و «حیف» از جمله قطعات عاشقانه و احساسی دیگری بود که بهنام صفوی با همراهی گروه نوازندگی خود، در میان شور بی اندازه مخاطبان اجرا کرد.

اما بدون شک یکی از اصلی‌ترین بخش‌های کنسرت‌های موسیقی این روزهای کشورمان، جایی است که حاضران در سالن همگی با روشن کردن چراغ گوشی‌های خود، خواننده را همراهی می‌کنند. صفوی هم برای اجرای قطعه «آرامش» این مشارکت را خواست و این کار باعث شد مثل ستاره‌هایی که روشنی‌بخش شب هستند، سالن غرق در نور بشود و زمزمه آهنگ «آرامش» لحظات خوشی را رقم بزند. صفوی وعده داد که حتما این بخش را در اینستاگرام خود به اشتراک می‌گذارد.

تا فرا رسیدن لحظه اذان دقایقی باقی مانده بود و بهنام پس از اجرای دو قطعه دیگر با عناوین «چقدر خوبه» و «بی قرار»، چند دقیقه‌ای به احترام اذان آنتراک اعلام کرد.

پس از دقایقی استراحت، صفوی پیانو نواخت و با همراهی نوازندگان قطعه آرام و احساسی «زیر یک سقف» را اجرا کرد.

بعد از آن بهنام صفوی و گروهش تصمیم گرفتند برای تغییر فضا، آهنگی ریتمیک و شاد را اجرا کنند. برای همین قطعه «فو‌ق‌العاده» را اجرا کردند که در میان آن تکنوازی نوازنده ویولن خیره کننده بود.

صفوی برای اجرای قطعه پانزدهم کنسرت خود، آهنگی را انتخاب کرد به اسم «خدا». او در این باره گفت: این قطعه برای من خیلی ارزشمند است. من را به حال و هوایی می‌برد که در طول مدت بیماری و درمان داشتم. خیلی خیلی برای من خاص و متفاوت است و احساس ویژه‌ای را دارم هر وقت که اجراش می‌کنم.

صفوی افزود: دلم می‌خواهد برای هر نعمتی که همین امروز داریم، خدا را شکر کنیم و به افتخار خود «خداوند» یک دقیقه کف بزنیم. بعد از این حرف صفوی همراه گروهش و حضار در حدود یک دقیقه با عشق و البته ایمان، برای خدایی که هر لحظه در کنار ماست و بی آنکه بدانیم نعمتهایی را در زندگی به ما می‌دهد، دست زدند.

قطعه «خدا» اجرا شد؛ در حالی که بر روی نمایشگرهای سالن میلاد تصاویری از دوران درمان، شیمی درمانی، بیماری و همراهی هنرمندان با صفوی در روزهای سخت زندگی‌اش نمایش داده می‌شد. دیدن تصاویر گذشته دور و نزدیک و حال خوب این روزهای بهنام با نوای موسیقی آرام «خدا» فضای سالن را به کلی عوض کرد. جو آرام و دوست داشتنی که از عکس‌العمل حاضران به خوبی می‌شد فهمید، حالشان واقعا خوب شده.
 
پایان بخش این برنامه اجرای دو قطعه قدیمی «تمنا» و «عشق من باش» بود. قطعه دوم از ابتدا تا انتهای برنامه، مدام از سوی حاضران درخواست می‌شد. برای همین، یک بار در میانه و بار دیگر در انتهای برنامه اجرا شد. در واقع این قطعه با همراهی خود حضار به شکلی گروهی و خاص به اجرا در آمد.

صفوی در فواصل برنامه از حضور چند مهمان خاص خود مثل سینا شعبانخانی، دکتر محمد گوهریان، کامبیز طاهری تشکر کرد و یادی کرد از علی نورانی و محمد کاظمی آهنگساز و ترانه‌سرا که در ساخت بسیاری از قطعات او را یاری کردند.

بهنام صفوی در فواصل برنامه با معرفی گروه نوازندگانش از آن‌ها تشکر کرد و همچنین از مدیر کل دفتر موسیقی، حراست ارشاد، اماکن نیروی انتظامی و همکاری سالن اجرا قدردانی به عمل آورد.

صفوی در پایان از همه حضار تشکر و خداحافظی کرد اما آنچه مشهود بود، همچنان این نوای عشق که خواننده بر آن تاکید داشت در ذهن شنوندگان مرور می‌شد. تا جایی که در طول مسیر بازگشت باز هم آهنگ‌های صفوی زمزمه و نام او از سوی علاقه‌مندان فریاد می‌شد.


انتهای پیام/