به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از همدان؛ سرانجام چهارمین جشن بزرگ سینمای ایران سال ١٣٧٩ در روز ٢١ شهریور ماه مقارن با ایام بزرگداشت صدمین سالگرد حیات سینمای ایران در مجموعه ورزشی انقلاب برگزار شد. اما در تقویم رسمی سال ٩١ در مقابل ٢١ شهریورماه عبارت روز ملی سینما حذف شد که واکنش‌های بسیاری را به دنبال داشت.

خرداد ماه سال 1393 حجت‌ا... ایوبی رئیس سازمان سینمایی در نامه‌ای به دبیر شورای فرهنگ عمومی، از وی خواست تا بازگشت روز ملی سینما به تقویم رسمی کشور محقق شود. در آن سال، این روز در تقویم درج نشد؛ اما بالأخره در سال٩٤ این مناسبت به تقویم بازگشت. بازگشت این مناسبت به تقویم حالا بهانه‌ای شده است تا هر سال نداشته‌های سینمایی به ویژه در شهرستان‌های استان سر از لاک خود بیرون آورند و امیدوار باشند شاید این کم و کسری‌ها دیده و حل شوند.

در سال 1378 استان همدان فقط 5 سينما داشته است كه از اين تعداد 2 سينما در شهر همدان بود و شهرهاى ملاير، نهاوند و تويسركان نيز هر كدام يك سينما داشته‏اند. ساير شهرستان‏هاى استان نیز از نعمت داشتن سينما بی‌بهره بوده‌اند.

شهرستان‌های بدون سینما در همدان

بر اساس آمار ارائه شده سينماهاى استان همدان گنجايش 2 هزار و523 نفر را دارند. به عبارتى در اين استان به ازای هر هزار نفر يك صندلى سينما وجود دارد، اما در كل كشور به ازای هر هزار نفر 3 صندلى وجود داشته است. در حال حاضر به ترتیب سینماهای استان عبارتند از سینما قدس و فلسطين در همدان،‌ سینما بهمن در ملایر و سینما آزادی در تویسرکان و البته سینما فرهنگ نهاوند که بیش از 12 سال از تعطیلی آن می‌گذرد . دسترسی شهرهای کوچک و روستاها به امکانات فرهنگی لازمه عدالت فرهنگی است، با این حال هنوز بسیاری از شهرهای ما نیازمند سالن‌های سینما هستند و برای رسیدن به نقطه مطلوب موانع اقتصادی و زیرساختی پیش روست.

وقتی از تفریح صحبت به میان می‌آید، سینما یکی از مکان‌هایی است که می‌تواند علاوه بر پر کردن اوقات فراغت بتواند فصل رونق سینما را حداقل در همدان که فضاهای فرهنگی معدود هست رقم بزند. «سینما» همواره برای مردم جذاب بوده اما این جذابیت گاهی با افت و خیزهایی همراه بوده که علت آن را می‌توان در بسیاری از امور چون کیفیت سالن، تنوع و کیفیت فیلم و... دید که همین امر بر افزایش یا کاهش مخاطبان نیز اثرگذار است.

اما در این میان باید گفت که سینمای استان همدان این روزها با 4 سالن روزها را سپری می‌کنند به طوری که 2 سالن از این سینماها در همدان و دیگری در ملایر و تویسرکان است که اکران فیلم‌ها را بر عهده دارند.

استان همدان دارای 9 شهرستان است که در همه شهرستان‌ها سینما وجود ندارد و تنها دو شهرستان همدان و ملایر از مرکز فرهنگی چون سینما برخوردارند. فیلم دیدن و سینما رفتن حق همه فیلم دوستان و سینماگران در هر شهر و دیاری است اما اینکه در این دوران که عصر تکنولوژی است برخی از شهرها فاقد حتی یک سالن سینمایی باشند، به نوعی قابل قبول نیست.

هر ماه فیلم‌های بسیاری برای اکران در سینماها معرفی می‌شود که همین امر می‌طلبد مسئولان برای بهره‌مند شدن همه مردم فکری برای نمایش این فیلم‌ها در آن شهرها کنند. وقتی در همدان از 9 شهرستان تنها دو شهرستان دارای سالن سینمایی باشند، پس حقوق جوانان، نوجوانان و سایر افراد سینمادوستی که شهرشان فاقد این مرکز فرهنگی است، چه می‌شود؟!

همدان به عنوان مرکز استان سال‌ها پیش از دو سینما برخوردار بود که در سال 86 مسئولان تصمیم به تجهیز و تعمیر سینما فلسطین گرفتند، و آن تصمیم موجب شده تا حدود 7 سال همدان با یک سینما طی طریق کند و پس از آن بالأخره سینما فلسطین در چرخه اکران فیلم‌های سینمایی استان قرار گرفت که این تأخیر موجب رنج و آلام سینماگران و سینمادوستان شده بود اما به هر ترتیب گذشت ...

متولی ساخت سینما کیست؟

در سال‌های گذشته مسئولین حوزه هنری همدان در گفت‌وگوهای رسانه‌ای عنوان کرده بودند که این بخش وظیفه سینماداری را بر عهده دارد و متولی ساخت سینما اداره ارشاد است و حوزه هنری تنها سینماداری می‌کند. اداره ارشاد نیز بر این باور بود که برای ساخت سینما تنها مجوز صادر می‌کند بنابراین مؤسس سینما یا بخش خصوصی و یا نهادهای دولتی است و تأکید کرده بود احداث سینما کاری فرهنگی است که مانند سایر کارهای فرهنگی تنها صدور مجوز بر عهده ارشاد بوده است.

حال این سؤال پس از سال‌ها بی‌جواب مانده است که به راستی تکلیف شهرستان‌های فاقد سینما چیست بالأخره چه کسی قرار است پاسخگو باشد و چه کسی متولی خواهد بود؟ البته نمی‌توان انتظار داشت که سازمان سینمایی به عنوان متولی سینما در کشور، بتواند به تنهایی بودجه لازم برای ساخت، بازسازی و یا تجهیز سالن‌های سینمایی را در سراسر کشور فراهم کند چرا که بودجه سالانه این سازمان پاسخگوی چنین هزینه‌هایی نیست. در چنین شرایطی شورای شهر، استانداری و دیگر نهادهای مرتبط در یک شهرستان یا استان وارد میدان شده و دست به ساخت و یا تجهیز سالن‌های سینما در سطح شهر می‌زنند. البته در شرایطی هم با ایجاد فضای مناسب می‌توان بخش خصوصی را برای سرمایه‌گذاری وارد این عرصه کرد. در این میان حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی نیز به عنوان یکی از متولیان سینما، سالن‌های مختلفی را زیر چتر خود دارد و بار بزرگی از مسأله سالن‌های سینما را به دوش می‌کشد.

گفتنی است؛ ‌سینما در ایران با فیلم سینمایی «دختر لر» در سال ۱۳۱۲ وارد چرخه حرفه‌ای تولید فیلم شد و با توجه به علاقه و اشتیاق مردم برای شناختن این هنر - صنعت، روند تولید فیلم به مرور در کشور افزایش پیدا کرد؛ روندی که منجر به ساخت سالن سینما در کشور و البته با پیروزی انقلاب اسلامی همه مناسبات سینمایی در کشور حرفه‌ای‌تر شد و با تولید فیلم بیشتر مسأله داشتن سالن‌های سینمایی متعدد و مجهز نیز به بحثی جدی بدل شد. ایران به عنوان یکی از کشورهای صاحب صنعت سینما در سال‌های ورود این هنر به کشور، فراز و نشیب‌های بسیاری را پشت سر گذاشته و آزمون و خطای بسیاری را از سر گذرانده است، در حال حاضر در کشور در یک سال بین ۷۰ تا ۸۰ فیلم سینمایی تولید می‌شود که از این میان تعدادی از فیلم‌ها به دلیل تعداد اندک سالن‌های سینما به اکران نمی‌رسند.

انتهای پیام/ د