به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،کارشناسان از کاهش سن بلوغ، افزایش ایدز در اثر ارتباطات جنسی، حتی افزایش بیماری های جنسی دختران و بسیاری دیگر از خطرات ناشی از بیماری های جنسی برای نوجوانان هشدار می دهند. در این شرایط هیچ بحثی از اطلاع رسانی و آگاهی بخشی مسائل جنسی در مدارس و نظام آموزشی ما دیده نمی شود و صحبت از این مسائل در مدرسه، تابو تلقی می شود.
 
غریزه جنسی و بیداری آن در دوران بلوغ، مشکلات زیادی برای نوجوانان پدید می آورد. بنابر این وظیفه مربی است تا با احتیاط، ذهن نوجوان را در این زمینه روشن کند و به او کمک کند، راه را از چاه باز شناسد. نوجوان مشکلات جنسی و روانی خود را با هر کسی در میان نمی گذارد، به همین خاطر، وجود مشاوران و معلمانی که آموزش های لازم را در این زمینه دیده باشند، ضروری است. وظیفه اولیای مدرسه و سایر کارکنان آن است که با تدارک برنامه های مناسب، احتمال بروز بعضی زمینه های انحرافی نوجوانان را از جانب همسالان آن ها به حداقل برسانند.
 
مدارس دست از کتمان بردارند
 
دکتر میترا حکیم شوشتری فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان در این زمینه می گوید: ما بارها درباره این موضوع صحبت کردیم که آموزش جنسی برای پیشگیری از آزارهای جنسی بچه ها خیلی ضرورت دارد.
 
او ادامه می دهد: این آموزش باید از ۴ سالگی آغاز شود تا کودک با اعضای بدن خود آشنا شود. بچه باید بداند کسی حق ندارد به او نزدیک شود و هرکسی نتواند با محبت و یکسری مقدمات دیگر به او تعرض کند. باید با ایجاد فضایی این آموزش ها را به او منتقل کرد.
 
این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان بیان می کند: اما درباره اطلاعات جنسی کودکان و نوجوانان باید بگویم نوعی ناآگاهی وجود دارد. بچه ها بخصوص نوجوانان در معرض انواع شبکه های اجتماعی و پیام ها قرار دارند و اگر در مدارس و خانواده ها هم آگاهی پیدا نکنند، از طریق این فضاها در معرض خطر هستند. آن ها از طریق این فضاها با هم ارتباط می گیرند و ارتباطات جنسی می تواند از سنین نوجوانی آغاز شود، بی آنکه آموزشی به آن ها داده شده باشد و این موضوع زمینه ساز بیماری های جنسی می تواند باشد.
 
دکتر حکیم شوشتری با بیان اینکه خوب است چنین مسائلی از طریق معلمان بهداشت در مدارس به عنوان حقایق به بچه آموزش داده شود، می افزاید: البته خانواده ها هم باید به این موضوع کمک کنند. چون اگر فقط بنا بر آموزش مدارس باشد، ممکن است برخی خانواده ها معترض شوند که مدرسه به چه حقی چنین آموزش هایی را به فرزندشان داده است.
 
این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان اظهار می کند: مدرسه ها باید از این کتمان کردن حقایق دست بردارند. سیستم آموزش و پرورش ما فکر می کند اگر این حقایق را سرپوش بگذارد، مشکلات حل می شود در حالی که این مسائل ادامه می یابد و ممکن است آسیب های جدی تری به همراه داشته باشد.
 
او با تاکید براینکه معلمان مدارس بدون اینکه وارد جزئیات شوند، باید به بچه ها آگاهی و اطلاعات جنسی بدهند، می افزاید: به هر حال باید پذیرفت اندام جنسی هم مثل سایر اندام های بدن است و همان طوری که درباره بهداشت دهان و دندان به بچه ها اطلاع رسانی می شود، باید درباره مسائل جنسی هم به آن ها آگاهی داد.
 
دکتر حکیم شوشتری خاطرنشان می کند که سیاست گذاران باید این تابوها را تغییر دهند چون مدارس هم بنا به دستورات بالادستی وزارتخانه و مسئولان عمل می کنند.
 
استدلال مخالفان
 
البته در این میان معلمانی هم هستند که با آموزش مسایل جنسی در مدارس مخالف هستند و می‌گویند هر چیزی سن خاص خودش را دارد. این مسایل باید هنگام ازدواج آموزش داده شود یعنی همان‌طور که آزمایش اعتیاد و... اجباری است، این آموزش‌ها قبل ازدواج هم باید اجباری شود. هر کشوری باید بر مبنای فرهنگ و عقاید دینی خودش حرکت کند.
 
آموزش پیش از بلوغ
 
محمد الهی معلم و کارشناس آموزش و پرورش در این زمینه می گوید: قطعا با آموزش مسائل جنسی به دانش آموزان موافقم؛ بخصوص در بحث پسرها که ما بیشتر با آن ها مشکل داریم. چون دخترها در خانه هستند خیلی از مسائل را مادران حل می کنند اما پسرها باید مرد کنارشان باشد و پدرها هم یا شاغل هستند و یا به ندرت با پسرها در ارتباطند.
 
او درخصوص زمان آگاهی مسائل جنسی به دانش آموزان معتقد است: به نظر من زمان طرح چنین مسائلی در دوره دوم ابتدایی یعنی کلاس های پنجم و ششم است که بچه ها به سن بلوغ نزدیکند. همان طور که می دانید سن بلوغ در جامعه ما پایین آمده و بچه های پنجم و ششم ابتدایی، نشانه های بلوغ را دارند. بنابراین آن ها در دوره راهنمایی دیگر به بلوغ کامل رسیده اند. بعدش دیگر فایده ای ندارد. وقتی بچه دچار بحران شود چه فایده به او مشاوره دهیم؟
 
این کارشناس آموزش و پرورش ادامه می دهد: متاسفانه در بحث محتوای آموزش و پرورش، هیچ بحث و هیچ کتابی در این زمینه نیست. نه در کتاب مهارت های زندگی، نه در کتاب تعلیمات دینی و حتی در دوران پایین تر در کتاب های اجتماعی بچه ها از این مسائل آگاه نمی شوند.
 
الهی اظهار می کند: من چون هم معاون پرورشی، هم معلم و هم مدیر بودم در جریانم که صحبت در این زمینه خیلی محدود است. اگر هم صحبتی شود با عکس العمل بد اولیا مواجه می شود که چرا این مسائل در مدرسه مطرح شده و جای چنین موضوعاتی در مدرسه نیست.
 
این معلم می افزاید: یکی از دلایل هم این است که خیلی از والدین اطلاع ندارند چطور می شود این مسائل را برای دانش آموز مطرح کرد. طبق نظرسنجی ای که از خانواده ها انجام دادیم متوجه شدیم اولویت اول والدین مساله بلوغ بچه ها بود. اولیا می دانستند اطلاعاتشان در این زمینه کم است و خواستار این بودند که کارشناسانی را دعوت کنیم تا برای آن نحوه آموزش را اطلاع رسانی کند.
 
او در پاسخ به این سوال که چه کسی باید مسئولیت آگاهی بخشی جنسی در مدارس را عهده دار باشد، پاسخ می دهد: این موضوع کار معلم نیست. ما معلم پرورشی داریم، مشاور داریم، باید این ها آموزش دیده شوند. هیچ آموزشی، هیچ ضمن خدمتی در این باره نداریم که بدانند برای چه بچه هایی و در چه محدوده ای از مسائل جنسی صحبت کنند. من فکر می کنم مربیان پرورشی بیش از معلمان دروس تخصصی با بچه ها در ارتباط هستند. آن ها در برنامه های مختلف پرورشی مثل گروه های سرود، برنامه های نمایشی و فعالیت های دیگر راحت تر با بچه ها ارتباط برقرار می کنند و می توانند راهنمای بهتری برای دانش آموزان و آگاهی بخشی آن ها باشند. 

منبع:سلامت آنلاین
انتهای پیام/