رابین میلز در خصوص سرمایه‌گذاری‌های نفتی آتی ایران گفت: من پیش‌بینی می کنم سال آینده قراردادهایی منعقد شود ولی این اقدام شاید به سرعت به سرمایه گذاری‌های گسترده نینجامد. این کار به دلایل مختلفی به زمان نیاز دارد.مذاکره در خصوص این قراردادها و اینکه شرکت های بزرگ واقعا کارشان را شروع کنند طول می کشد و به طور قطع اینکه شاهد تاثیرات افزایش چشمگیر تولید نفت باشیم نیز زمانبر است. اما این انتظاری غیر منطقی نیست که شاهد باشیم سال آینده قرار دادهایی امضا شود.

وی در پاسخ به پرسشی درباره حضور شرکت‌های خارجی در ایران گفت :چینی ها در حال انجام اقداماتی در خصوص توسعه میادین هستند و شرکت ملی نفت ایران نیز خودش در حال توسعه میادین است.

این کارشناس در ادامه درباره اینکه آیا ایران، سرمایه گذاری های مشترک یا قرارداد سهم بردن از تولید را که در مقایسه با قرار دادهای قبلی بیع متقابل انعطاف پذیری بیشتری داشته باشد بررسی می کند، گفت: قرار داد جدید در هیئت وزیران تصویب شده است. قرارداد جدید مبنایی است که در خصوص آن کار خواهد شد.ایران هنوز در حال تدوین پیش نویس و اقدامات قانونی بر روی قرار داد جدید است.چارچوب کلی آماده و در اختیار شرکت ها قرار گرفته است.

وی افزود: شکل قرار داد، عملا به صورت قرار داد خدمت است و از بسیاری جهات با قرار دادهای بیع متقابل تفاوت دارد. در قرار داد جدید اساسا شرکت ملی نفت ایران در یک دوره بیست ساله مشارکت طولانی‌تری در توسعه میادین نفتی دارد و در طرح ها، منعطف‌تر خواهد بود. شرکت ملی نفت ایران یک برنامه توسعه‌ای ثابت را اجرا نمی کند بلکه این شرکت این کار را بر اساس قرار دادها و بودجه های سالانه در هر پروژه انجام خواهد داد. این مهم ترین ویژگی قرار داد جدید است. در خصوص نحوه محاسبه پرداخت ها و مسائل دیگر تفاوت وجود دارد ولی شرکت ها همواره خواستار مشارکت بلند مدت بوده اند و قرار داد جدید این امکان را برای آنها فراهم می کند.

رابین میلز با اشاره به اینکه قراردادهای نفتی با ایران، 20 ساله خواهند بود، در پاسخ به پرسشی که به نظر وی کدام شرکت های بزرگ ممکن است بیشتر به ایران علاقمند و بیشتر از همه در این کشور موفق باشند، گفت: فهرستی  طولانی وجود دارد. من فکر می کنم شرکت های توتال و اِنی در گذشته پروژه هایی در ایران داشته اند.این دو شرکت به حضور در ایران بسیار علاقه‌مندند و به طور علنی هم این موضوع را اعلام کرده اند. شل نیز ممکن است اندکی محتاط تر باشد ولی شل قطعا در ایران حضور خواهد داشت.بریتیش پترولیوم احتمالا  مایل است به ایران بیاید. بریتیش پترولیوم اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000 برای داشتن پروژه در ایران مذاکره کرد ولی موفق نشد.

وی افزود: مشخص است که آمریکایی ها فعلا در این فهرست جایی نخواهند داشت.شرکت های آمریکایی پس از آنکه تغییری مهم در سیاست این کشور صورت بگیرد،می توانند در ایران مشارکت داشته باشند.شرکت ملی نفت چین و شرکت نفت چین هر دو هنوز در حال اجرای پروژه هایی در ایران هستند و می خواهند پروژهای بیشتری داشته باشند.روس ها،گاز پروم و لوک اویل نیز احتمالا بخت خوبی برای حضور در ایران دارند.

این کارشناس مسائل انرژی اضافه کرد: تعدادی شرکت های متوسط نیز هستند که قصد خود را برای حضور در ایران اعلام خواهند کرد.احتمال زیادی وجود دارند که ژاپنی ها به ایران بیایند.ژاپنی ها اندکی محتاط هستند ولی احتمالا آنها هم به ایران خواهند آمد.

وی در خصوص اینکه آیا ایران در عرصه گاز به جایگاه دوم پس از روسیه تغییر جایگاه می دهد و دومین عرضه کننده مهم گاز در جهان خواهد شد، گفت: ایران اکنون پس از روسیه و آمریکا، سومین تولید کننده مهم گاز طبیعی است.تصور نمی کنم ایران بتواند از روسیه و آمریکا پیشی بگیرد.ایران به میزان زیادی از این کشور فاصله دارد.اما ایران تولید خود را افزایش خواهد داد و میزان تولید خود را در دو سال گذشته نیز به میزان چشمگیری افزایش داده است.موضوع مهم این است که‌ آیا ایران به یک صادر کننده مهم تبدیل خواهد شد؛ زیرا بیشتر گاز این کشور در داخل مصرف می شود.

کارشناس مسائل انرژی در ادامه گفت: ایران می خواهد گاز مایع طبیعی خود را پیش ببرد ولی البته بازار گاز مایع طبیعی اکنون اشباع شده است.ایران می خواهد از طریق خط لوله، صادرات بیشتری شاید به ترکیه و اروپا و شاید به کشورهای دیگر همسایه داشته باشد. صحبت ها و طرح های زیادی وجود دارد ولی باید ببینیم آیا این طرح ها اجرا می شود.

میلز در خصوص اینکه احتمال اینکه ایران در خصوص عرضه گاز به اروپا اقدام کند چقدر است، نیز گفت: ایران اکنون گاز خود را به ترکیه صادر می کند.من معتقدم در این خصوص که ترکیه قصد دارد چه کاری انجام دهد شفافیت زیادی وجود ندارد؛ زیرا ترکیه گزینه‌های دیگری نیز دارد. ترکیه همچنین به تازگی از جمهوری آذربایجان گاز دریافت می کند و مقداری از آن به اروپا برده می شود.در عمل ، هیچ راه دیگری برای ایرانی ها وجود ندارد تا گاز را به اروپا برسانند.ایران باید گاز را از ترکیه عبور دهد.بنابراین،من معتقدم مسئله واقعا به این بستگی دارد که ترکیه چه راهبردی داشته باشد.

وی افزود: شاید مسئله استقبال اروپا از گاز ایران فوریت کمتری داشته باشد؛ زیرا تقاضا برای گاز در اروپا رو به کاهش است اما عرضه داخلی نیز رو به کاهش است.بنابراین هنوز دریافت گاز از ایران،منطقی است.بنابراین،بله،من فکر می کنم اروپایی ها خواستار دریافت گاز از ایران و جاهای دیگر هستند. من فکر می کنم اروپایی ها از گاز ایران استقبال می کنند.

رابرت میلز اضافه کرد: قطعا ایران در بلند مدت ممکن است یکی از بازیگران در عرضه صدور گاز به اروپا باشد.

رابرت میلز در خصوص اینکه ایران سال 2026 وضعیتی خواهد داشت؟ آیا ایران،دومین عرضه کننده مهم نفت و دومین یا سومین عرضه کننده گاز در جهان خواهد بود، نیز اعلام کرد من معتقدم ایران در خصوص نفت ، باز هم بعد از روسیه،آمریکا، عربستان سعودی و احتمالا عراق  قرار می گیرد. بنابراین، به فرض اینکه هیچ کشوری به طور غیر منتظره در جایگاه بالاتری قرار نگیرد،ایران پنجمین تولید کننده مهم خواهد بود. در مورد گاز باید گفت ایران احتمالا باز هم سومین تولید کننده مهم جهان خواهد بود. من واقعا معتقد نیستم ایران فقط به سبب اینکه به بازارها نیاز دارد،از آمریکا و روسیه سبقت بگیرد.بازار داخلی ایران ممکن است به شدت گسترش یابد ولی ایران همواره در خصوص دسترس به بازارهای صادراتی مشکل داشته است.

این کارشناس مسائل انرژیگفت ایران  در ده سال آینده صادر کننده گاز مهمی خواهد بود ولی با وجود میزان ذخایر خود، هنوز محدودیت‌های زیادی بر ضد ایران وجود دارد.