بهنام تشکر در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در  خصوص عامل موفقیت نمایش «دختر یانکی» در جذب مخاطب گفت: به عقیده من نمایشنامه «دختر یانکی» به سبب نقد اجتماع آدم‌ها با چاشنی کمدی بسیار تاثیرگذار است. به علاوه آن خوانش درست متن توسط بهرام تشکر کارگردان اثر باعث شده تا مخاطب با دختر یانکی ارتباط خوبی برقرار کند.

وی ادامه داد: این نمایشنامه جزو آثار معروف  و مردم پسند و گاهی کمدی قالب بر نمایشنامه است که نگاه نقدهای اجتماعی و سیاسی آن بیشتر خودنمایی می‌کند.

تشکر درباره علت انتخاب نمایشنامه «نیل سایمون» اظهار داشت: نیل سایمون در نمایشنامه «دختر یانکی» فلسفه بافی نمی‌کند و به ساده‌ترین شکل ممکن آدم ها و روابط اجتماعی شان را نقد می‌کند. اتفاقی که نه تنها به دل مخاطب می نشیند بلکه برای ما به عنوان بازیگر هم ابزار خوبی به حساب می‌آید.
 
بازیگر نمایش «دختر یانکی» در خصوص حضور چهره‌های تلویزیون و سینما در تئاتر و تاثیر آن در جذب مخاطب بیان کرد: حضور چهره تلویزیونی و سینمایی در تئاتر نمی‌تواند ضامن جلب مخاطب  باشد. تجربه به من ثابت کرده اگر یک اثر خوب نباشد و ویژگی های یک کار استاندارد را نداشته باشد، حتي اگر از بازیگران چهره بهره بگیرد، مردم به سمتش نمی روند؛ چرا که کار خوب اولویت مخاطب است نه تماشای ستاره ها.
 
بهنام تشکر با اشاره به ایجاد تغییراتی در نمایش نسبت به گذشته در خصوص تار و پود نقشش گفت: اندی هوبارت یک ناشر ضد آمریکایی و صاحب نشریه ای زیر زمینی است و تمام تلاش خود را برای انتشار و حفظ نشریه اش به کار می‌گیرد. تا آنجا که نورمن دوست و همخانه اش را استثمار می کند و از طرفی خودش هم مورد استثمار مک کلینی زن صاحب خانه قرار می‌گیرد. به جهت تغییر سالن نسبت به اجرای گذشته ریتم نمایش تندتر شده. همچنین بهرام تشکر هم نگاه دوباره ای به اثر داشته است.
 
با توجه به اجرای نمایش «دختر یانکی» با هزینه شخصی و به صورت مستقل، تشکر در خصوص جریان تئاتر خصوصی در ایران گفت: سال ها پیش باید جریان تئاتر خصوصی و سنگ بنای آن پایه‌گذاری می شد. البته ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است و هنوز دیر نشده است. به عقیده من قوت گرفتن جریان تئاتر خصوصی در ایران اتفاق خوبی است؛ هر چند که باید با آزمون و خطا جلو برویم اما امیدوارم بهترین نتیجه حاصل شود.

وی در راستای  کم و کیف جریان نمایش های انتقادی در ایران بیان کرد: رد پای نقد اجتماعی معمولا در بیشتر آثار وجود دارد اما بنا به شرایط زمان گاهی پر رنگ تر و گاه کمرنگ می شود. خوشبختانه الان شرایط برای بیان نقد اجتماعی نسبت به گذشته فراهم‌تر است. نمایش «دختر یانکی» نیز نقدهای سیاسی و اجتماعی بسیاری را نسبت به دهه 70 آمریکا در دل خود جای داده و برخی شباهت های آن نسبت به وضعیت امروز دنیای ما سبب شده تا مخاطب ارتباط خوبی با آن برقرار کند.



انتهای پیام/