در مقطعی که بخشی از بهترین گنجینه هنری ایران توسط عوامل معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در موزه هنرهای معاصر بار هواپیما می‌شود و به سرنوشتی نامعلوم برای عموم تحت عنوان نمایشگاه راهی کشورهای اروپایی می‌شود، آنچه در ایران باقی مانده نیز سرنوشت روشنی ندارد و مرادخانی و منصوبانش در حال بهره‌کشی حداکثری از زیرساخت‌‌های ملی است که هر کف‌پوشش جای پای بزرگی را به یادگار دارد.

 

تالار وحدت که نماد موسیقی این سرزمین است، پس از نیم قرن به وضعیتی دچار شده که مدیران غیرمتخصص بنیاد رودکی با نگاهی تجاری به آن و بهره برداری غیراصولی، در حال کاستن از عمر و اعتبارش هستند و این نماد که پیش‌تر گام نهادن در آن و ایستادن بر صحنه‌اش یک اتفاق مهم محسوب می‌شد، به سرعت در حال تخریب است؛ تخریبی سازمان‌دهی شده که نمی‌توان به پای غفلت گذاشت و هرچه نقدها بیشتر می‌شود، ابعاد گسترده‌تری می‌یابد.

چندی پیش این تالار پنجاه ساله، میزبان رونمایی از خودروهای یک برند خودروسازی بود و در اقدامی غیرقابل هضم، خودروی تازه این برند بر روی صحنه تالار وحدت قرار داده شد و سن تالار وحدت که متحرک بوده و ساختار حساسی دارد، این گونه مورد بهره برداری قرار گرفت. طبیعتاً وقتی چنین ملاحظات ابتدایی در نظر گرفته نشده، سخن به میان آوردن از حرمتی که این صحنه دارد و اساتیدی بزرگی که در این صحنه نواخته‌اند و چهره‌هایی که سال‌های آرزوی ایستادن بر این صحنه را داشته‌اند، حکم شوخی با مسئولان را دارد!

 

پس از آن اتفاق تلخ که اعتراض مسئولان فرهنگی، موزیسین‌ها و شماری از چهره‌های فرهنگی را در پی داشت، علی مرادخانی معاون هنری در اظهارنظری کوتاهی گفت: «من به دوستان در بنیاد رودکی تذکر دادم. آنها بحث هایی در این باره داشتند که نیاز به امکانات و بودجه دارند که ما هم پاسخ دادیم آن موضوع سر جای خودش ولی هر چیزی جایگاه خودش را دارد.» و بدین ترتیب تصور می‌شد شاهد تکرار چنین وقایعی نباشیم اما ظاهراً تذکر مرادخانی سمت و سوی دیگری به این مجموعه فرهنگی داده است.

 

بر اساس تصاویر منتشر شده، در همایش صنعت چاپ که روز گذشته در تالار وحدت برگزار شد، از این تالار کارکردی به مراتب پست‌تر از نمایشگاه خودرو گرفته شده و به عنوان تالار پذیرایی از این مجموعه استفاده شده است. با اتکاء به تصاویر منتشر شده می‌توان تاکید کرد که مسئولان معاونت هنری، کوچک‌ترین ارزشی برای این مجموعه قائل نیستند، چرا که با یک تالار پذیرایی نیز چنین معامله‌ای نمی‌کنند.

 

اینکه برای تامین هزینه‌های «تالار وحدت» در اطراف تالارشماری کافه تاسیس شود و یا نمایشگاه‌هایی -با رعایت استانداردهایی نظیر حضور محدود جمعیت- برگزار شود، قابل درک و پذیرش است اما اینکه قدیمی‌ترین مجموعه طراحی شده برای اجرای موسیقی در ایران، محلی برای پذیرایی به مهمانان یک همایش شود و یا اینکه هزار و یک همایش بی‌ارتباط با ماموریت تالار وحدت در آن برگزار شود، قابل پذیرش نیست و روایتگر عدم اراده مسئولان برای حفظ این مجموعه است.

 

در چنین شرایطی اگر به زودی شاهد برگزاری مراسم‌های عروسی و نظایر آن در تالار وحدت باشیم، نباید بابت چنین بی‌تدبیری‌هایی از سوی مرادخانی و مدیران غیرمتخصص منصوب در بنیاد رودکی تعجب کرد و شاید ضروری باشد پیش از نابودی این تالار، با آن یک عکس یادگاری بگیریم! «تالار وحدت» اکنون نماد روشنی از وضعیتی است که در معاونت هنری شاهدش هستیم و باعث شده حتی نزدیک‌ترین رفقای مرادخانی نیز حاضر به دفاع از عملکرد او و تیمش در این معاونت نباشد.

منبع: تابناک

انتهای پیام/