"اينجا داره بارون مياد، كاش تهران هم ميومد، بارون فقط جاهايي مياد كه آدم هاش مهربونند، نه،فقط جاهايي مياد كه آدم هاش دلتنگند، به خاطر همينه كه اينجا بارون مياد و اونجا نمياد.سكوت.سكوت.(هيچوقت ندونستي،من دلتنگي هام رو به شهر نميگم،بين آدم ها و دروغ هاشون گم ميشه،همينه كه تهران بارون نمياد،اين شهر از دلتنگي هاي من خبر نداره...)از سري نوشته هاي "تهران،شهرِ بي باران..."

تكمله: اين فقط يه نوشته از سري نوشته هاي پراكنده ي منه!ربطي به جغرافيا و تاريخ و آب و هوا و مردم هيييييچ شهري نداره!فقط يك گفتگوي خياليه!همين"

"دلتنگیم، و به انتظار حضورت بی تابیم، نگاهت را می جوییم، نگاهی پدرانه و بی شک مدبرانه. در پیچ سکوتی غم آلود دل خوشیم به نگاهت که شاید بدرقه تنهایی مان شود ای اسطوره قلبها. برخیز و مرحم زخم های ما باش ای بهترین."

"در آستانه چهل سالگى. تنها شبى هفت ساله خوابيدم و بامدادان ١٠٠٠ ساله بر خاستم."

"سلام دوستان. اولين برف پاييزى بر كوهاى تهران. قدمش مبارك آرزوى سپيد بختى براى دختران وطنم. تو مثل برف رو زبانى. مثل قاصدك، شيدا بايه بغل عشق رو.....؟"

انتهای پیام/