شعر آیینی صرفا ارادت و توسل به حضرات معصومین (ع) نیست!
براساس آنچه در طول تاریخ ذکر شده؛ شعر آیینی به خصوص در زمان حضرات معصومین (ع) به واقع نقش یک رسانه را ایفا کرده است.
وحید قاسمی شاعر و پژوهشگر در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ پیرامون اهداف سرودن شعر آیینی در اجتماع گفت: در ابتدا باید بگویم که هدف را گاهی مولف شعر تعیین می‌کند و گاهی مخاطب؛ باید دید هدف از سرودن شعر آیینی یک توسل است؟ برانگیختن احساس در مخاطب؟ و یا رسیدن به مبانی کلان تری در این حوزه مد نظر است؟
وی افزود: بعضی از شاعران آیینی ما با شعر خود از دو جبهه دفاع می‌کنند؛ از یک سو جبهه اهل بیت و مبانی شیعی و از سوی دیگر جبهه انقلاب. در واقع چه ما و چه مخاطب باید در ابتدا برای خود مشخص کنیم که در شعر به دنبال چه هستیم و از طرفی این شاعر است که برای خود تبیین کرده از سروده خود می‌خواهد به چه مقصودی برسد.
وی در ادامه تصریح کرد: به اعتقاد من اگر بخواهیم شعر آیینی را صرفا ارادت و توسل به حضرات معصومین (ع) قرار دهیم، برد تاثیر آن را بسیار کم کرده‌ایم، زیرا شعر آیینی به خصوص در زمان حضرات معصومین (ع) که دولت‌های جور در راس کار بودند به واقع نقش یک رسانه را ایفا کرده و یا حتی براساس آنچه در طول تاریخ ذکر شده یک قصیده و شعر بسیاری از دولت‌ها را به واهمه می انداخت. اما متاسفانه امروز شاهد آن هستیم که بعضی از اشعار در سطح یک روضه و یا یک پیامک کوتاه تنزل پیدا کرده؛ در حالی که این در شان شعر آیینی ما نخواهد بود.
قاسمی افزود: شاعر آیینی باید برای خود هدف سازی کرده که آیا می‌خواهد صرفا با مدحی مخاطب را به وجد آورد و یا با سرودن یک مرثیه تنها قصد گریاندن مخاطب را دارد؟ در این صورت مفاهیمی چون استکبار ستیزی و ظلم ستیزی چه می‌شود! به عنوان مثال معاویه یک شخص نیست بلکه یک جریان فکری است که تا ابد در طول تاریخ ادامه خواهد داشت. بنابراین نقش و وظیفه ما شاعران برای شناسایی معاویه های زمان و رو کردن دست آنها برای مردم چه خواهد بود؟!
این شاعر در بخش دیگری از گفتگو در خصوص همایش‌ها و نشست هایی که در این حوزه برگزار می شود، گفت: برگزاری چنین مراسمی باید در راستای هدف‌گذاری‌های کلان انجام شود. در واقع دانستن آنکه هدف از سرودن در چنین حوزه ای چیست و چه انتظاری از آن می‌رود. اما یکی از مسائل در این رابطه شکاف موجود میان شعر هیئت و کنگره است. زیرا اکثر کنگره‌ها و نشست های ما دولتی است؛ در حالی که با برگزاری نشست های مردم نهاد این شکاف و فاصله کم شده و این دو مقوله به هم نزدیک‌تر می‌شوند. موضوع دیگر آنکه جشنواره ها، نشست ها و کنگره های برگزارشده مربوط به چند مورد خاص عاشورا، فاطمیه و یا غدیر است و سوالی که در اینجا مطرح می شود آن که در این راستا برای دیگر امامان چه کرده‌ایم؟! در واقع با تنوع موضوعات؛ تولیدات رشد کرده و متنوع می شود و این موضوعی است که ما در آن بسیار ضعیف عمل کرده ایم.
شاعر کتاب های «72 کیلومتر بعد از کربلا» و «مرثیه به وقت ملکوت» در پایان خاطرنشان کرد: به دلیل فعالیت بسیاری که در حوزه رسانه داشته ام صریحا می توانم بگویم که مردم برخلاف گذشته از این گونه شعری استقبال کرده و با برنامه ها و کارهای خوب تولید شده؛ شعر آیینی به یکی از آیتم های جذاب برنامه های تلویزیونی تبدیل شده است.
انتهای پیام/
وی افزود: بعضی از شاعران آیینی ما با شعر خود از دو جبهه دفاع می‌کنند؛ از یک سو جبهه اهل بیت و مبانی شیعی و از سوی دیگر جبهه انقلاب. در واقع چه ما و چه مخاطب باید در ابتدا برای خود مشخص کنیم که در شعر به دنبال چه هستیم و از طرفی این شاعر است که برای خود تبیین کرده از سروده خود می‌خواهد به چه مقصودی برسد.
وی در ادامه تصریح کرد: به اعتقاد من اگر بخواهیم شعر آیینی را صرفا ارادت و توسل به حضرات معصومین (ع) قرار دهیم، برد تاثیر آن را بسیار کم کرده‌ایم، زیرا شعر آیینی به خصوص در زمان حضرات معصومین (ع) که دولت‌های جور در راس کار بودند به واقع نقش یک رسانه را ایفا کرده و یا حتی براساس آنچه در طول تاریخ ذکر شده یک قصیده و شعر بسیاری از دولت‌ها را به واهمه می انداخت. اما متاسفانه امروز شاهد آن هستیم که بعضی از اشعار در سطح یک روضه و یا یک پیامک کوتاه تنزل پیدا کرده؛ در حالی که این در شان شعر آیینی ما نخواهد بود.
قاسمی افزود: شاعر آیینی باید برای خود هدف سازی کرده که آیا می‌خواهد صرفا با مدحی مخاطب را به وجد آورد و یا با سرودن یک مرثیه تنها قصد گریاندن مخاطب را دارد؟ در این صورت مفاهیمی چون استکبار ستیزی و ظلم ستیزی چه می‌شود! به عنوان مثال معاویه یک شخص نیست بلکه یک جریان فکری است که تا ابد در طول تاریخ ادامه خواهد داشت. بنابراین نقش و وظیفه ما شاعران برای شناسایی معاویه های زمان و رو کردن دست آنها برای مردم چه خواهد بود؟!
این شاعر در بخش دیگری از گفتگو در خصوص همایش‌ها و نشست هایی که در این حوزه برگزار می شود، گفت: برگزاری چنین مراسمی باید در راستای هدف‌گذاری‌های کلان انجام شود. در واقع دانستن آنکه هدف از سرودن در چنین حوزه ای چیست و چه انتظاری از آن می‌رود. اما یکی از مسائل در این رابطه شکاف موجود میان شعر هیئت و کنگره است. زیرا اکثر کنگره‌ها و نشست های ما دولتی است؛ در حالی که با برگزاری نشست های مردم نهاد این شکاف و فاصله کم شده و این دو مقوله به هم نزدیک‌تر می‌شوند. موضوع دیگر آنکه جشنواره ها، نشست ها و کنگره های برگزارشده مربوط به چند مورد خاص عاشورا، فاطمیه و یا غدیر است و سوالی که در اینجا مطرح می شود آن که در این راستا برای دیگر امامان چه کرده‌ایم؟! در واقع با تنوع موضوعات؛ تولیدات رشد کرده و متنوع می شود و این موضوعی است که ما در آن بسیار ضعیف عمل کرده ایم.
شاعر کتاب های «72 کیلومتر بعد از کربلا» و «مرثیه به وقت ملکوت» در پایان خاطرنشان کرد: به دلیل فعالیت بسیاری که در حوزه رسانه داشته ام صریحا می توانم بگویم که مردم برخلاف گذشته از این گونه شعری استقبال کرده و با برنامه ها و کارهای خوب تولید شده؛ شعر آیینی به یکی از آیتم های جذاب برنامه های تلویزیونی تبدیل شده است.
انتهای پیام/
