سلام دوباره...
امروز در نمایندگی سازمان ملل پس از خواندن نامه و تقدیم سى دى امضاهاى شما

آقای گری لوئيس، درباره بحران آب در ایران سخنرانى كرد که بسیار تکان دهنده بود! ایشان نسبت به بحران و فاجعه ی محیط زیستی آب در ایران و منطقه بسيار آگاه بود .توضيح داد كه سازمان ملل نزديك به ده سال است كه برای جلوگیری از خشک شدن تالاب های ایران فعاليت می کند و گروهی را به ما معرفی کرد که چند سالى است كه براى احياى  دریاچه اروميه تلاش می کنند. 
از آموزش به كشاورزان منطقه براى استفاده درست از آب منطقه و کمک مالی ژاپن برای احیاى دریاچه ارومیه گفت...
و تأكيد کرد که با تحویل این نامه و امضاها، به خاطر یک میلیون و هفتصد هزار نفر امضا کننده، اصرار خواهد كرد تا سازمان ملل تلاش و کمک های بیشتری انجام دهد... و در آینده حتماً خبر آن را به ما خواهند داد.

و سرانجام گفت که سازمان ملل فقط می تواند کمک کند و حق دخالت در امور داخلی کشور را ندارد و از شما و از رسانه ها خواست تا پيگیر باشند...

همه ى حرف من هم همین است! این وظیفه ماست که امور کشورمان را پیگیری کنیم و پرسشگر باشیم تا مسئولان ما هم بیاموزند كه بايد پاسخگو باشند! 
منتظر نباشیم کسی بیاید و حق ما را بگیرد،بلکه خودمان بايد نسبت به حقوقمان آگاه شویم و مطالبه کنیم. قبول دارم این مطالبه گری آسان نیست، اما اطمینان دارم شدنى ست.

تمسخر نکنیم که «برو بابا ! چه کسی به حرف ما گوش می دهد...» اگر کسی هم به حرف ما گوش نداد، با پیگیری و  همصدایی به او بیاموزیم كه نه تنها بايد گوش دهد ، بلكه بايد پاسخگو هم باشد.