به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از بی بی سی، محققان نروژ سطح اضطراب را در 7000 نفر به مدت دست کم یک دهه مورد بررسی قرار دادند. نتایج پژوهش آنها با نام "بی ام جی اُپن" نشان داد درحالی که "اضطراب عمومی" برای سلامتی خطرناک است، "خودبیمارانگاری" نیز مسئله مهمی محسوب می شود.
همه شرکت کنندگان در این پژوهش بین سالهای 1953 و 1957 متولد شده اند. آنها پرسش نامه هایی را در خصوص سلامت، شیوه زندگی و آموزش و پرورش تکمیل کردند. همچنین خون، وزن، قد و فشار خون آنها بین سالهای 1997 تا 1999 مورد آزمایش قرار گرفت و سطح اضطراب آنها با یک مقیاس ارزیابی شد.
از میان این 7000 نفر، 234 فرد (3.3 درصد) در این دورانِ نظارت به یک حمله قلبی دچار شده بودند. درواقع هر چه سطح اضطراب آنها بالاتر بود، خطر ابتلا به بیماری های قلبی در آنها بیشتر بود.
محققان نوشتند: پژوهش ما نشان داد انجام رفتارهای خاص – از جمله نظارت مکرر و بررسی علائم بیماری --روی افرادی که مشکل "خودبیمارانگاری" دارند، خطر ابتلا به حملات قلبی را در آنها کاهش نداده است.
"امیلی ریو،" پرستار ارشد قلب در "بنیاد قلب انگلیس" گفت: اگر افراد احساس کنند بیمار هستند، طبیعی است که مضطرب باشند. اما اضطراب و استرس می تواند باعث ایجاد عادت های ناسالم از جمله سیگار کشیدن شود که این هم خطر ابتلا به بیماری های قلبی را افزایش می دهد. درحالی که نمی دانیم آیا افرادِ دچار "خودبیمارانگاری" خود را در خطر ابتلا به بیماری قلبی قرار می دهند یا خیر، مسلم است که کاهش اضطرابِ غیرضروری می تواند به سلامت فرد کمک کند.
"خودبیمارانگاری" در اصطلاح روانشناسی برای شخصی به کار می رود که یک "دغدغه مداوم" دارد و به دنبال توصیه های فوری پزشکی است. اما درواقع از بیماری جدی رنج نمی برد و هیچ نشانه ای از یک بیماری واقعی در او دیده نمی شود. فرد خودبیمارانگار قویا معتقد است به یک بیماری جدی مبتلاست.
انتهای پیام/