در دنیای پیشرفته امروزی استفاده از تکنولوژی عکاسی با تلفن همراه اگر چه در بحث های خبری، رسانه ای و رویداد های روزمره به افراد کمک می کند اما ضد فرهنگی به نام سلفی های بی موقع محاسن آنرا نیز زیر سئوال برده است.

این روزها سوژه سلفی هرقدر غم انگیز تر باشد امتیاز بیشتری میگیرد.

صحنه های تصادف دلخراش در گذشته اشک را در چشمان رهگذران جاری می کرد و تصویر جان دادن یک انسان قلب ها را تا روز ها و ماه ها دچار حزن می کرد و امروز با ضد فرهنگی به نام سلفی به راحتی دراین صحنه ها در لحظات نفس گیر جان دادن یک انسان دوربین های موبایل فعال می شود و عکسی خاطره انگیز را به ثبت می رساند.

این معضل قرن است اگر اغراق نکرده باشیم، حداقل یک بحث جامعه شناسی و روانشناسی در این باره نیاز دارد.

مگر می شود در میان گریه و اندوه یک خانواده شاد و سر خوش با یک ژست آتلیه ای ایستاد و عکس انداخت و با افتخار در تمام محافل آنرا به عنوان یک فخر فروخت.

به اعتقاد ما هَرَجی به دوربین های موبایل و تکنولوژی وارد نیست درست مانند تیغ جراحی است که دست پزشک باشد یا یک قاتل و آدمکش، باورکنید دل آزار است استفاده نادرست از این تکنولوژی و ...

ایراد جای دیگری است در قلب ما، ذهن ما که باید درمان شود این داستان سلفی ها، همه چیز از اواخر دهه 80 شمسی آغاز شد، درست از زمانی که اکثر تلفن های همراه صاحب دو دوربین شدند.

از همان موقع بود که شیوه جدیدی در عکس برداری و عکاسی ابتدا در سطح آماتور و سپس در عکاسی حرفه ای به وجود آمد البته ناگفته نمامد که این شیوه عکاسی در سال های دور هم وجود داشته است . اما هیچ گاه این شیوه عکاسی برای افراد مشهور دردسر ساز نشده بود.