به گزارش خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان نشست نقد و بررسی «مستند شاهزاده» به کارگردانی محمود بهرازنیا به همت کانون شرق‌نو متشکل از دانشجویان افغانستانی دانشگاه مفید برگزار شد.

نشست مذکور از سری نشست‌های نقد و بررسی فیلم و مستند با نگاه به موضوع مهاجرت و افغانستان می‌باشد که تاکنون در این دانشگاه برگزار شده است.


مستند شاهزاده روایت‌گر بیش از یک دهه زندگی یک مهاجر افغانستانی است که به صورت غیر قانونی وارد ایران می‌شود و پس از بازی در یک فیلم سینمایی و با کمک کارگردان ایرانی این فیلم راهی کشور آلمان می‌گردد و بعد از گذشت یک دهه مجدد به کشور و زادگاه ش برميگردد.

از نقاط قابل توجه در این مستند، مدت زمان فیلم برداری آن است که حدودا سیزده سال به طول کشیده است و این موضوع خود سبب شده است تا یک روند کاملاً مستند گونه را در فیلم شاهد باشیم.

در این نشست آقایان سميع الله عطایی کارگردان، محمد جواد برهانی جامعه شناس و نرگس اخلاقی روانشناس به نقد و بررسی این اثر پرداختند.

در ابتدا محمد جواد برهانی جامعه شناس و مدرس حوزه علمیه قم با اشاره به تاریخ و پیشینه کشور افغانستان بیان داشت: در هر جامعه‌ای هرگاه مهاجرتی رخ می‌دهد دو موضوع «فضای داخلی و مشکلات جامعه مهاجر فرست» و «نقاط مثبت و ترغیب کننده در جامعه مهاجر پذیر» می‌تواند مورد بررسی قرار گیرد.
 

برهانی با بیان اینکه این مستند به شکلی کاملا ناخواسته جوانان را به مهاجرت ترغیب میکند افزود: امیدوارم که شما دانشجویان و متخصصین افغانستانی هر چه زودتر به کشورتان باز گردید و زمینه‌های شکوه و آبادانی را در افغانستان فراهم سازید.

دومین سخنران این نشست نرگس اخلاقی روانشناس افغانستانی بود که به بررسی زوایای روانشناختی پدیده ی مهاجرت پرداخت و اظهارداشت: در حال حاضر مهاجرت یک پدیده کاملا جهانی است و تنها به کشور و مردم افغانستان تعلق ندارد.

وی با طرح این سوال که آیا یک افغانستانی در کشورش سلامت روان بیشتری دارد یا در مهاجرت؟ گفت: طبق یک پژوهش روانشناسی در این زمینه وقتی یک فرد مهاجرت می‌کند در ابتدا سلامت روانش بالاتر از افراد بومی آن کشور است، ولی در ادامه این نرخ یک روند نزولی پیدا می‌کند و می‌تواند زمینه‌ساز مسائل و مشکلاتی به مراتب سخت تر شود.
 
این روانشناس افغانستانی در پايان نیز به یاس و ناامیدی فراگیری که در غرب شاهد آن هستیم اشاره کرد و خاطرنشان ساخت: متاسفانه در حال حاضر شاهد این آسیب در فضای داخل کشور افغانستان نیز هستیم که تنها ناشی از بزرگنمایی ها و تبلیغات رسانه‌های داخل افغانستان است.


از دیگر کارشناسان این نشست سميع الله عطایی کارگردان و دانش آموخته کارگردانی دانشگاه تهران بود که در ابتدا با تشریح تاریخ سینمای مهاجرت بیان داشت: فضای کلی این فیلم ها تلخ است و این تلخی نیز از خود مهاجرت منشا می گیرد.

این کارگردان افغانستانی با اشاره به این موضوع که این فیلم را میتوان در ادامه راه بهشت، مستند قبلی بهرازنیا دانست و به بررسی موضوعاتی چون جایگاه جلیل در بخش‌های مختلف مستند و نوستالژي بازگشت این شخصیت پرداخت.

عطایی با بیان این مطلب که پیام نهایی این فیلم، رفتن به یک سرزمین موعود است از شکل گیری این تفکر در بین جوانان افغانستانی ابراز نگرانی و خاطرنشان کرد: یک فرد زمانی مهاجرت میکند که به دنبال آرامش آست و ما در پایان این فیلم متوجه نمی شویم که جلیل نظری شخصیت اصلی این فیلم به آن آرامشی که به دنبالش به آلمان مهاجرت کرده بود رسیده است یا نه؟

انتهای پیام/