به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان،در گذره یکی از کوچه های اصفهان تابلوئی نظرم را جلب کرد با این مفهوم:" سرای سالمندان" برایم جالب بود بدانم در داخل این خانه و امثال این خانه چه میگذرد.

بدون هیچ قضاوتی که آیا این کار درست است یا خیر بدانم چه می شود که انسان پدر یا مادر خود را به اینجا می آورد، پدر و مادری که خون دل ها خوردند برای رشد فرزندشان.
خوب است بدانیم بیش از شش میلیون سالمند در ایران زندگی می کنند که سهم استان اصفهان از این رقم 460 هزار نفر میباشد و زیر نظر بهزیستی استان اصفهان 26 خانه سالمندان ثبت شده وجود دارد که اگر بخواهیم به تعداد افرادی که در این خانه ها عضو هستند فکر کنیم به آمار بالایی بر می خوریم.
هماهنگی هایی انجام شد تا با مدیریت و اعضای آن خانه ملاقات کنم که هم تلخ بود و هم شیرین و این تضاد هم شادی برای من داشت و هم غم.
اول به دیدن یکی از پدران عزیزمان رفتم که به سختی روی تخت نشست ، به نظر نمی رسید شادابی در این چهره تعریف شده باشد، به من گفت 70 سال سن دارم و 3 سال است در این مرکز بستری شدم.

از او پرسیدم آرزویش چیست و او صادقانه جواب داد "سلامتی خودم را بدست بیاورم". در لابه لای صحبت هایش، جمله ای زیبا به گوشم خورد"این همه سال فقط با گرفتن صبر از خداوند طاقت اوردم". خیلی حرف ها پشت این حرف بود.
در طبقه بالا رفتم کنار دو مادری که خانم پرستار گفت می توانند بهتر از بقیه صحبت کنند . از سن و زمان حضورشان پرسیدم و هر دو گفتند کمتر از یک سال اینجا هستند. از آرزوهایشان پرسیدم که آنها نیز آرزویی همانند همان پدر داشتن "سلامتی"
با کمی صحبت با ان دو مادر به سراغ دکتر شهنام مدیر مجموعه رفتم و اوضاع فعلبی این مرکز را جویا شدم

چند سالمند در این مجموعه بستری هستند؟
حدود 40 نفر
حدودا چند درصد افراد بستری حالت جسمی معمولی و چند درصد مشکلات جدی که نیاز به مراقبت پزشکی دارند؟
تقریبا 85 درصد مشکلات این قشر حاد و مابقی عادی است .

آیا بجز خانواده ها، افراد متفرقه و مدد کاران اجتماعی داوطلب برای کمک به این قشر مراجعه می کنند؟
مراکز خصوصی همچون این مرکز نیازمند کمک نهاد ها و خیران هستند چرا که بهزیستی به مراکز خصوصی کمک کمتری می کند .

یکی از زیبا ترین اتفاقاتی که در این مجموعه شاهد آن بودید؟

بهترین خاطره ی من در طول مدیریت این مرکز در سالیان مختلف احیا و بازگشت سلامت به سالمندان بود که پس از احیا به منازل خود بازگشتند .

یکی از تلخ ترین اتفاقاتی که شاهد آن بودید؟

نوع برخورد فرزندان و وابستگان آنان بیشتر مواقع ما را آزار می داد و در برخی مواقع آنها حاضر به سر زدن به والدین خود نمی شدند و همچنان هم شاهد چنین برخورد هایی هستیم .

آیا درخواستی از مسولین دارید؟
بله! از مردم توقع داریم مارا حمایت کنند، فرهنگ سازی بکنند، ما با سونامی سالمندان رو به رو خواهیم شد در آینده، چون تعداد و آمارها نشان میده سالمندان تعدادشان افزایش می یابد و از نظر مادی این مراکز مارا حمایت کنند و از مسوولان خواهش داریم ما را رها نکنند.
در پایان وقتی داشتم از خانه سالمندان خارج می شدم و با افراد آنجا خداحافظی می کردم، دیدم نور امیدی را در چشمان پیری که روزها و ماه ها روی تخت، زندانیه جسم پیرش شده و حالا کسی آمده و با او درد و دل کرده و امیدی را به دل پیرش هدیه داده، امیدی که همه ی ما محتاج آن هستیم و وظیفه ی همه ی ماست آن را به دیگری، مخصوصا این نوع قشرها از جامعه منتقل کنیم .

گزارش از رضا مشخصی

انتهای پیام/م