به گزارش
خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ بعضی از نوجوانان و جوانان یک هنرمند، خواننده، فوتبالیست یا یکی از اقوام و بستگان خود را که در زندگی شخصی موفق شده است الگوی خود قرار می دهند و رفتار خود را از نظر صحبت کردن، لباس پوشیدن و حتی راه رفتن مطابق با رفتار وی می کنند.
نوجوانی، دوره ای گذراست!
سمیه شاهمرادی مشاوره خانواده و مدرس دانشگاه تهران با بیان اینکه در سنین نوجوانی همانند سازی با گروه همسالان طبیعی و در فرآیند رشد تاثیر چندانی ندارد، گفت: به دلیل اینکه در دوره نوجوانی هویت یابی رخ می دهد والدین نباید نسبت به همانند سازی فرزندشان با افراد شاخص حساسیت نشان دهند زیرا نوجوانی یک دوره گذراست.
وی با اشاره به اینکه همانندسازی با دیگران در دوره نوجوانانی نسبتا طبیعی است، اذعان داشت: نوجوان به دلیل هویت یابی دیگران شخصیت های مختلف را امتحان می کند و والدینی که نسبت به این قضیه آگاه نیستند حساسیت و واکنش نشان می دهند.
این مشاوره خانواده ادامه داد: این خانواده ها محدودیت هایی را برای فرزندانشان ایجاد می کنند و آن ها را سرزنش می کنند که این عمل معمولا باعث می شود که فرآیند هویت یابی، مسیر سالم خودش را طی نکند و گاهی طولانی تر شود که این امر باعث کاهش اعتماد به نفس در دوره جوانانی شود.
نوجوانی هویت دوره جوانی است!
وی با اشاره به تاثیر تربیت خانواده در هویت نوجوانان تاکید کرد: واکنش های مثبت والدین در دوره نوجوانی باعث می شود فرد در دوره جوانی به یک هویت منسجم دست پیدا کند و خودش را قبول داشته باشد.
شاهمرادی با بیان اینکه بخش دیگر هویت عوامل جامعه شناختی است، اذعان داشت: یکی از دلایلی که در جامعه، افراد با اینکه ظاهر مطلوبی دارند باز به سمت عمل های زیبایی می روند و از ان ها استقبال می کنند متغیر های حاکم بر یک جامعه است.
وی با بیان اینکه یک جامعه از افراد، رسانه های جمعی، فیلم ها و ارزش های حاکم بر آن است تشکیل شده، عنوان کرد: به دلیل چهره خاص بازیگران بعضی افراد اقدام به جراحی های زیبایی می کنند.
نقش مدیران فرهنگی در جامعه شناختی!
این مشاور خانواده با اشاره به اینکه عمل زیبایی به صورت کاملا ناخودآگاه در ذهن افراد جامعه به عنوان یک ارزش جا می افتد، اظهار داشت: ممکن است افراد بدون آگاهی این جراحی ها را ارزش تصور کنند که نقطه مقابل ضد ارزش قرار گیرد.
وی با بیان اینکه مدیران فرهنگی برای ایجاد فاکتورهای جامعه شناختی در سطح کلان یک جامعه تلاش کنند، تاکید کرد: در سطح روانشناخنی هر فردی که در زندگی شخصی، بر افزایش اعتماد به نفس خود کار کند و توانمندی های خود را باور داشته باشد و آن ها را بنویسد و از دیگران، خانواده و دوستانش درباره ی خصوصیات مثبت ظاهری، شخصیتی و یا رفتاری خود نظر بپرسد باعث می شود تا فرد خود را قبول داشته باشد و به نوعی خود را دوست داشته باشد.
شاهمرادی با ییان اینکه پوشیدن لباس خوب و داشتن ظاهری آراسته مطلوبی است و باعث افزایش اعتماد به نفس جوانان می شود تصریح کرد: ما نمی توانیم به جوانان بگوییم که شیک پوش نباشند و خودتان را همینطور که هستید قبول داشته باشید زیرا این جمله اصلا درست نیست.
نظر دیگران را پرسیدن عیب نیست!
وی با بیان اینکه اعتماد به نفس درونی و ذاتی در افراد اولویت دارد، اظهار داشت: جوانی که در هر شرایط سخت احساس منفی نکند و با آن شرایط کنار بیاید از اعتماد به نفس بالایی برخوردار است.
این مشاور خانواده با تاکید بر اینکه پرسیدن نظر همسالان عیب نیست، تاکید کرد: اگر جوانی نسبت به تهیه وسایل شخصی خود نظری نداشته باشد و فقط به عقاید دیگران اهمیت دهد از اعتماد به نفس پایینی برخوردار است و در واقع خود را باور ندارد و به نوعی از خود متنفر است.
انتهای پیام/