«مجنون‌تر از مجنون» روایتی متفاوت از قصه‌های نظامی دارد، آثاری که متأسفانه دیگر نمی‌خوانیم و در کتابخانه‌هایمان خاک می‌خورند.

روایتی متفاوت از کتاب‌هایی که دیگر نمی‌خوانیمبه گزارش حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سوگند فیروزی که این روزها «مجنون‌تر از مجنون» را روی صحنه دارد، گفت: این نمایش روایتی متفاوتی  از قصه‌های نظامی دارد، آثاری که  متأسفانه دیگر نمی‌خوانیم و در کتابخانه‌هایمان خاک می‌خورند.

وی درباره انگیزه‌اش از اجرای این نمایش گفت: به آثار ادبی و موسیقی ایرانی بسیار علاقه‌مندم و دوست داشتم اثری را روی صحنه ببرم که مردم را به خواندن و پرسه زدن در این فضای خوب مشتاق‌تر کند. این اثر یک تراژدی است و گمانم برای ما ایرانی‌ها تراژدی در کنار داشته‌های اصیل فرهنگیمان دل‌چسب‌تر خواهد بود.
 
این کارگردان افزود: در این نمایش شخصیت‌های قصه نظامی گنجوی از مفاخر ارزشمند این سرزمین در تقابل به یکدیگر قرار می‌گیرند و در فضایی متفاوت می‌کوشند به تماشاچی خود تلنگر بزنند و آن را به فکر کردن وادار کنند. لیلی، فرهاد کوهکن، شیرین، خسرو و .. از شخصیت‌های داستان‌های کهن حرف‌های تازه‌ای برای مخاطب خوددارند که امیدوارم اثرگذار باشد.
 
وی گفت: «مجنون‌تر از مجنون»سال 92 در هشتمین جشنواره «همای سعادت» شرکت کرد و در بخش‌های  کارگردانی، نویسندگی، بازیگر نقش اول خانم و دوم آقا برگزیده شد. امسال تصمیم گرفتیم این کار را با گروهی جدید و به شکل حرفه‌ای‌تر روی صحنه ببریم.
 
فیروزی با اعلام اینکه «مجنون‌تر از مجنون» نخستین تجربه حرفه‌ای او درزمینهٔ کارگردانی تئاتر است، افزود: مخاطب و نگاهش و درگیری شدنش با صحنه برای من بسیار مهم است، به همین دلیل نمایش طوری شروع می‌شود که انگار هنوز گروه برای ورود میهمان‌های آماده نیستند، این اتفاق ماجرایی خودخواسته است و سعی کردیم با همین شیوه صمیمت بیشتری در مخاطب ایجاد کنیم تا با این گروه نمایشی صمیمی بشود و خودش را بخشی از صحنه  احساس کند.
 
وی به استفاده از نقالی در این نمایش تراژیک اشاره کرد و گفت: در این نمایش از هر اتفاقی که فضای کار را به فرهنگ اصیل ایرانی نزدیک‌تر کند، استفاده کردم. نقالی هم که کهن‌ترین شکل بازگویی افسانه‌ها در ایران و هنر ثبت‌شده کشورمان در فهرست جهانی یونسکو است و  باید از این میراث ارزشمند بیش‌ترین بهره را برد.
 
وی گفت: یکی از نقدهای من در این نمایش به خودمان است،  مردمی که شاهنامه و کتاب‌های ارزشمندمان در کتابخانه‌هایشان خاک می‌خورد یا کمتر به خواندن این کتاب علاقه‌مندیم. این در حالی است که در بسیاری از کشورها از همین افسانه‌ها وام می‌گیرند و اجراهای شگفت‌انگیزی روی صحنه می‌برند.  
 
فیروزی گفت: دوست دارم با این نمایش اثرگذاری هرچند کوچکی برای مخاطبم داشته باشم که بیش‌تر قدر سرمایه‌های فرهنگی‌مان را بداند و بتواند از این داشته مهم برای بهتر شدن خود و جامعه بهره ببرد. 

انتهای پیام/

 
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.