ساسان دارابی شاعر در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص انتخاب دنیای شعر و ادبیات گفت: شاید بهتر باشد در جواب این سوال بگویم که شعر را من انتخاب نکردم، بلکه به تدریج با توجه به اتفاقاتی که در زندگی شخصی ام رخ داد، در مسیر شعر و ادبیات قرار گرفتم.
 
وی افزود: من عاشق کلمات هستم و محیط پیرامون و جهانم را با کلمات بهتر درک می کنم تا با تصویر یا اعداد. برای مثال وقتی تجربه یا حس جدیدی به سراغم می آید؛ تا زمانی که آنها را در قالب کلمات بازگو نکنم، آرامش را احساس نخواهم کرد و دیگر اینکه محدودیت نداشتن شعر عامل دیگری است که موجب شده شعر به نسبت دیگر هنرها اهمیت بیشتری برایم داشته باشد. در حقیقت اگر اغراق نکرده باشم، من با شعر زندگی می‌کنم!
 
این شاعر در بخش دیگری از گفتگو درباره ویژگی ها و مولفه های لازم در آثار شاعران جوان اظهار داشت: این عقیده  شخصی من است که شاعر امروز باید در شعرش از زبان، واژگان و تصاویر امروزی استفاده کند و در رابطه با مسائل جامعه امروزی بنویسد. تا کی ما از می و میخانه و زلف پریشان یار حرف بزنیم که نه از لحاظ محتوا برای ما ملموس است و نه از لحاظ زبان شعری. شاعر امروز در همین کوچه و خیابان هایی که همه مردم زندگی می کنند، زندگی می کند و با مسائل روزمره ای که همه درگیر آن هستند ارتباط دارد. چه مسائل اجتماعی باشد چه سیاسی، اقتصادی و... ولی در عین حال نباید این نکته را فراموش کنیم که در این مسیر هیچگاه شعر نباید شعریت خود را از دست بدهد.
 
دارابی در پایان پیرامون مشکلات و دغدغه های جوانانی که در عرصه شعر و نویسندگی فعالیت دارند خاطرنشان کرد: من بزرگترین مشکل شعر را در مدیریت ضعیف فرهنگی می دانم که به نظر می رسد، شعر دارد اصالت خود را از دست می دهد. بسیاری از شعرهایی که چه در فضای مجازی و چه در بسیاری از کتابها می خوانیم، تنها ظاهر شعر دارند. ما شاعران بسیار خوب ولی متاسفانه ناشناسی داریم که پشت تبلیغات عده ای دیده نمی شوند و تنها یک مدیریت فرهنگی باید جلوی این چهره شدن ها را بگیرد. مشکل مهم دیگر شاعران امروز؛ مشکلات مالی و حق التالیف بسیار پایین آنهاست، یک شاعر درصد بسیار پایینی از ناشر دریافت می کند و در این زمینه هیچ توجیه مالی ای ندارد.
 
 
 
انتهای پیام/