در ظاهر به نظر می‌رسد نویسنده برای انتخاب سوژه‌ها مختار است؛ ولی این دنیای تحمیل شده اوست که او را به این سمت سوق می‌دهد.

چهار/دنیای درونی، نویسنده را به سمت سوژه سوق می‌دهدحسین مقدس نویسنده در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ پیرامون سوژه‌یابی نویسندگان گفت: نویسندگان به سراغ سوژه‌ها نمی روند، بلکه سوژه‌ها به سراغ نویسندگان می‌آیند. حقیقت این است که علائق و تعلقات نویسندگان و همچنین دنیای آنان و دیگر پدیده‌های ادبی یا هنری تحت موقعیت‌های مختلف اجتماعی ، خانوادگی، اقتصادی، سیاسی و غیره شکل می‌گیرد.  
 
وی افزود: لذا هر چند که ظاهرا به نظر می‌رسد نویسنده مختار است که سوژه‌هایش را انتخاب کند، اما دنیای درونی و تحمیل شده اجتماعی او تحت شرایط خاص او را ناخودآگاه به سمت های خاصی سوق می دهند.
 
 این نویسنده در ارتباط با نقش تخیل بیان کرد: تخیل اساس و پایه آثار ادبی است و ادبیات را می‌سازد. زیرا تخیل عبارت است از: طغیان آدمی در مقابل واقعیت. هرجا واقعیت‌ها ناخوشایند باشند یا محتاج  تغییر و بازنگری، پای قوه تخیل به میان می‌آید. تخیل ناشی از واکنشی عاطفی نسبت به عینیات ناخواسته و نامطلوب است.  
 
مقدس ادامه داد: تخیل انعکاس آرزوها، آمال و خواسته‌هایی است که امکان وقوع نیافته‌اند. اساس ادبیات مبتنی بر احساس آدمی نسبت به واقعیت است. لذا نویسنده یا هنرمند از آنجایی که نسبت به سمت و سوی واقعیت جانبدار است و به لحاظ احساسی و عاطفی از آن متاثر است، این ویژگی در تار و پود محصول او بازتاب می‌یابد و منعکس می‌شود. تحت شرایطی که نویسندگان نسبت به موقعیت جانبدارند، تخیل از جایگاه ویژه ای برخوردار است و خلق اثر بدون تخیل امکان بروز پیدا نمی‌کند.



انتهای پیام/

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار