در انتظار فرج امام مهدی (عج) خواندن دو ادعیه بنا به اسناد موجود در کتب و احادیث بزرگان بسیار سفارش شده است، اولی دعای فرج با عنوان «الهی عظم البلا...» و دومین پیرامون حفظ سلامتی حضرت حجت(ع) که در باب اولین دعا در مفاتیح الجنان به نقل از کتاب «بلدالامین کفعمی» نقل شده است و از لحاظ سند، به معصوم اتصال ندارد. گفتهاند که این دعا تعلیم امام زمان به محمد بن احمد بن ابیلیث در خواب بوده که از ترس کشتهشدن به کاظمین پناهنده شده بود.
إِلَهِي عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْكَشَفَ الْغِطَاءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمَاءُ وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَانُ وَ إِلَيْكَ الْمُشْتَكَى وَ عَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِي الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أُولِي الْأَمْرِ الَّذِينَ فَرَضْتَ عَلَيْنَا طَاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنَا بِذَلِكَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجا عَاجِلا قَرِيبا كَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا مُحَمَّدُ اكْفِيَانِي فَإِنَّكُمَا كَافِيَانِ وَ انْصُرَانِي فَإِنَّكُمَا نَاصِرَانِ يَا مَوْلانَا يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ أَدْرِكْنِي أَدْرِكْنِي أَدْرِكْنِي السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ.
خدايا گرفتارى بزرگ شد، و پوشيده بر ملا گشت، و پرده كنار رفت، و اميد بريده گشت، و زمين تنگ شد، و خيرات آسمان دريغ شد و پشتيبان تويى، و شكايت تنها به جانب تو است، در سختى و آسانی تنها بر تو اعتماد است، خدايا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست آن صاحبان فرمانى كه اطاعتشان را بر ما فرض نمودى، و به اين سبب مقامشان را به ما شناساندى، پس به حق ايشان به ما گشايش ده، گشايشى زود و نزديك همچون چشم بر هم نهادن يا زودتر، اى محمّد و اى على، اى على و اى محمّد، مرا كفايت كنيد، كه تنها شما كفايت كنندگان من هستید، و يارى ام دهيد كه تنها شما يارى كنندگان من هستید، اى مولاى ما اى صاحب زمان، فريادرس، فريادرس، فريادرس، مرا درياب، مرا درياب، مرا درياب، اكنون، اكنون، اكنون، با شتاب، با شتاب، با شتاب، اى مهربان ترين مهربانان به حق محمّد و خاندان پاك او.
سند دعا
اسناد معتبر این دعا در کتاب «وسائل الشیعه» و دیگر کتب حدیث این دعا به نقل از جمال الاسبوع سید بن طاووس به عنوان تعقیب نماز امام زمان آمده است ولی سندی که آن را به معصوم متصل کند، ندارد. در کتاب «المزار الکبیر ابن مشهدی» هم در آداب سرداب امام زمان(ع) زیارتی نقل شده و بعد از آن دو رکعت نماز زیارت و بعد این دعا بیان کرده اند.
همچنین در کتاب «مصباح کفعمی» این دعا تعلیم امام عصر(ع) به مردی زندانی شمرده شده که با خواندن آن از زندان نجات یافت. امین الاسلام طبرسی در کتاب «کنوز النجاح» این دعا را تعلیم امام زمان به محمد بن احمد بن ابی لیث در خواب بر شمرده که از ترس به مقابر قریش (کاظمین) پناه برده بود و به برکت این دعا از کشته شدن نجات یافت و «مفاتیح الجنان» نیز این دعا را درخصوص اعمال شب بیست و سوّم ماه مبارک رمضان از کتاب «هدیة الزائر» نقل کرده است.
لازم به ذکر است که در هیچکدام از این منابع این دعا با سند متصل به معصوم نبوده و از لحاظ استنادی ضعیف است.
انتهای پیام/