در دوره افشاریه نیز جنوب ایران مرکز فعالیت تجاری آنها بود. کریم خان زند برای رونق تجارت، آزادی تجاری بیشتری به انگلیس داد، به طوری که در بوشهر هیچ رقیبی نداشتند و مرکز تجاری آنها به مرکز سیاسی تبدیل شد تا شیخ‌نشین‌های خلیج فارس را نیز تحت نظر بگیرند؛ اگرچه نتوانستند موافقت کریم خان زند را جهت تأسیس پایگاه در مناطق مرکزی جلب کنند ولی بعدها نفوذ آنان به مناطق دیگر نیز سرایت کرد.

در دوره ی قاجار که ایران از جانب روسیه مورد تهاجم واقع می‌شد؛ فرانسه از فرصت استفاده کرد تا ایران را در مقابل رقیب خود انگلیس قرار دهد، لذا در عهدنامه فین کین اشتاین ایران در قبال فرانسه متعهد شد که انگلیسی‌ها را از این کشور بیرون کند و به آنها اعلان جنگ بدهد، اما انگلیسی ها با تدابیر دوستانه سعی در حفاظت مستعمره ارزشمند خود (هندوستان) نمودند و سر جان ملکم را به عنوان سفیر به ایران اعزام کردند که او توانست امتیازات استعماری زیادی برای دولت متبوع خود کسب کند.

با این که در سال 1221 روابط ایران با انگلیس قطع شد ولی انگلیسی‌ها پایگاه خود را در بصره و اطراف خلیج فارس حفظ نمودند. فرانسوی‌ها هر چند رابطه گرمی با دولت داشتند؛ ولی به علت عدم وفاداری در بین مردم منفور بودند، و این برای انگلیسی ها موقعیت مناسبی بود، تا در خلیج فارس ایران را با قوای نظامی تهدید کنند. یکی از ترفندهای همیشگی انگلیسی ها برای گرفتن امتیاز، جوسازی و ارعاب بود، لذا در این موقعیت سر هارفورد جونز به ایران آمد و دولت ایران با توجه به بحران های موجود و تهدید روس ها، مجبور به قبول سفیر انگلیس و رد سفیر فرانسه شد.

آنها با انتقال برخی نیروهای خود به جنوب ایران و نفوذ در خلیج فارس و ایجاد رابطه با شیوخ محلی و شیخ مسقط، اهداف خود را دنبال می کردند، چنان که با اهداف سیاسی برای مدت 2 سال فرمان حکومت بندر عباس و جزایر قشم و هرمز و نواحی شمیل و میناب و بندر خمیر را از ناصرالدین شاه برای شیخ مسقط گرفتند و پس از وفات شیخ مسقط فرزندش را تحریک نمودند تا این جزایر را از حکومت ایران جداکند ولی موفق نشدند.

انگلیسی ها از علاقه ناصر الدین شاه به تجدید فراش و سفر به فرنگ نهایت سود را برای گسترش آمال استعماری خود بردند و توانستند امتیازات زیادی در جهت غارت ذخایر و منابع ملی و فرهنگی ایران کسب کنند؛مثل تأسیس بانک شاهنشاهی، تأسیس تلگراف، تأسیس خط آهن، استخراج معادن و فلزات و سنگ های گران قیمت و آثار باستانی، کشتیرانی در کارون و استخراج انواع فرآورده‌های دریایی که با سرمایه ملی ایران اجرا می‌شد و سود آن عاید شرکت‌های هند و اروپا (انگلیس) می‌گردید.

از زمان روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی ایران در سال 1357 تا کنون دولت انگلیس بارها در مسائل داخلی و خارجی ایران دخالت داشته است. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، کشور انگلیس منافع استعماری خویش را در ایران از دست داد و این امر طبیعی است که آنان از طرفی کینه این ملت را داشته باشند و از طرف دیگر سعی کنند وضعیت در ایران به گونه‌ای پیش برود که آنها مجدداً بتوانند به اهداف استعماری خویش نایل شوند. روابط این کشور با ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به ندرت سالم و بی‌دغدغه و با حسن نیت بوده است. «انگلیس در سال 1359 رابطه خود را با تهران به خاطر تعطیل شدن لانه جاسوسی آمریکا و به خواست واشتنگتن قطع کرد و این وضعیت تا سال 67 به مدت 8 سال ادامه داشت. سپس به محض از سرگیری روابط با ایران، علناً پشت سر سلمان رشدی مرتد قرار گرفتند و با سلاح وی به مقدسات اسلامی اهانت نمودند، در نتیجه، این رابطه پس از سه ماه از بازگشایی مجدداً قطع شد».

حمایت نظامی انگلیسی‌ها از عراق در طول جنگ تحمیلی مسئله‌ای است که امروزه انگلیسی‌ها خود نیز به آن اعتراف و بعضاً آن را اشتباه قلمداد می‌نمایند. «گزارش 2000 صفحه‌ای قاضی اسکات به پارلمان انگلیس در سال 1375 مبین این ادعاست. در این گزارش بر خلاف تعهدات بین‌المللی مبنی بر عدم تأمین تسلیحات طرفین درگیر، انگلیس مقادیر زیادی اسلحه غیرمتعارف به ارزش میلیاردها دلار به عراق فروخته است».

در سال 1381 مخالفان جنگ علیه عراق در لندن اسنادی را منتشر کردند که در آن برخورد آمریکا و انگلیس را در ارتباط با تسلیحات کشتار جمعی عراق فریب‌کارانه نامیدند. بخشی از این اسناد که «شامل گاه شمار یک سلسله رویدادهای جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بین سال های 1980 ـ 1988 است، نشان می‌دهد که در آن سال‌ها آمریکا و انگلیس نه تنها عراق را در جنگ علیه ایران یاری می‌دادند بلکه در برابر استفاده صدام از تسلیحات شیمیایی علیه سربازان ایران نیز سکوت می‌کردند» .

نوع اظهارنظر در نتایج انتخابات ایران نیز از مصادیق دخالت‌های انگلیس در ایران محسوب می‌شود. سیاست‌مداران انگلیسی همواره از نتایج تمامی انتخابات در ایران ناراضی بوده‌اند، به طور نمونه، بعد از انتخابات دوره هفتم مجلس شورای اسلامی، وزیر خارجه انگلیس، جک استراو، مدعی شد «انتخابات هفتمین دوره ی مجلس شورای اسلامی ایران یک انتخابات ناقص بود. همه می‌توانند به راحتی قضاوت کنند که این انتخابات از ابتدا مشکل داشت.

در مقاله «انگلیس، یک بار دیگر خیانت» آمده است: «فعالیت‌های خصمانه‌ای که پس از تعیین سفیر جدید انگلیس در تهران علیه جمهوری اسلامی آغاز شده است نشان می‌دهد که دولت مردان انگلیس هم چنان خواب تجدید مداخلات استعمارگرانه و قدیمی خود را در ایران می‌بینند و برای فرمان روایی مجدد بر کشوری که از زمان قاجاریه تا آخرین روزهای حکومت رژیم فاسد پهلوی بر آن فرمان روایی می‌کردند، وسوسه می‌شوند. دولت انگلیس در سال‌های گذشته تلاش کرده است همان راه قدیمی خود را در پیش بگیرد.

دخالت‌های انگلیس در بمب‌گذاری‌های سال 83 و 84 در اهواز به اثبات رسیده است و اسناد این قضیه در اختیار وزارت اطلاعات است و «مقامات امنیتی ایران اعلام آمادگی کرده‌اند که اسناد و اطلاعات مربوط به حوادث گذشته و حال اهواز را در اختیار مقامات ذی ربط انگلیسی قرار دهند.» هم چنین اطلاعیه‌های عوامل ضد انقلاب که مسئولیت این انفجارها را بر عهده گرفته‌اند از انگلیس صادر شده که مقر اصلی فرماندهی این عوامل است. انگلیسی‌ها علاوه بر حمایت اقتصادی و معنوی از گروهک‌های ضد انقلاب، به آنان آموزش می‌دهند تا در داخل کشور آشوب‌های قومی و مذهبی به را بیندازند. در انتخابات 88 بی بی سی فارسی رسانه سلطنتی انگلیسی یکی از بانیان راه اندازی و مدیریت اغتشاشات در ایران بود و با پخش برنامه های شبانه روزی سعی می کرد ضمن ادامه اعتراضات ارزشهای مردم ایران کمرگ کند.

دحالت های انگلیس در بمب گذاری های سال 83 و 84 در اهواز ثابت شده است و اسناد این قضیه در اختیار وزارت اطلاعات است و مقامات امنیتی ایران اعلام آمادگی کردند که اسناد و اطلاعات مربوط به حوادث گذشته و حال اهواز را در اختیار مقامات ذی ربط انگلیسی قرار دهند. همچنین اطلاعیه های عوامل ضد انقلاب که مسئولیت این انفجارها را بر عهده گرفتند از انگلیس صادر شده که مقر اصلی فرماندهی این عوامل است.

انگلیسی ها علاوه بر حمایت اقتصادی و معنوی از گروهک های ضد انقلاب به آنان آموزش می دهند تا در داخل کشور آشوب های قومی و مذهبی به راه بیاندازند.

یکی از دخالت‌های اخیر انگلیس دخالت در مسائل هسته‌ای ایران است. این کشور به همراه دو کشور دیگر اروپایی یعنی آلمان و فرانسه همواره در کنار آمریکا با فعالیت‌های هسته‌ای ایران مخالفت کرده‌اند و با دخالت‌های خود زمینه پیشرفت دانشمندان ایرانی را در این عرصه گرفته‌اند. علی رغم تأکید مکرر ایران بر مسالمت‌آمیز بودن برنامه‌های هسته‌ای، کشورهای اروپایی با اعمال فشار علیه ایران، خواستار لغو تمامی فعالیت‌های هسته‌ای ایران هستند. این کشورها می‌خواهند که ایران همواره نیازمند کمک آنان باشد و نتواند پیشرفت کند آن ها در این روند به کمک آمریکا آمدند و تحریم های زیادی را علیه ملت ایران وضع کردند.

روابط انگلیس با ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی هیچ‌گاه دوستانه و خیرخواهانه نبوده است. رفتار آنها با ایران طی ربع قرن اخیر در موارد متعددی خلاف و دون شأن دیپلماتیک است. از این رویکرد چنین بر می‌آید که انگلیسی‌ها هرگز صادقانه با ایران برخورد نکرده، بلکه همواره اهداف استعماری خود را در اشکال گوناگون در ایران پی گرفته‌اند و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ریاکاری و گستاخی آنها علنی‌تر نیز شده است.