گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان - دانلد ترامپ به عنوان یک کاندیدای بیرون از سیستم سیاسی آمریکا وارد کارزار انتخاباتی شد و با شعار حمایت از اقشار ضعیف و زخم‌خورده اقتصادی، توانست آرای آنها را بدست بیاورد و به کاخ سفید راه یابد. اکنون، وی دولتی را تشکیل داده که افراد مولتی میلیاردر که نماینده الیگارشی هستند را در خود دارد.
 
دانلد ترامپ اکنون دارای دارایی خالص 10 میلیارد دلار است و یکی از انتخاب‌های او که پستی به کم‌اهمیت‌تر به نسبت پست‌های کلیدی چون وزارت دفاع و وزارت خارجه دارد، مانند او یک مولتی میلیاردر است. خانم «بتسی دیووس» وزیر آموزش و پرورش دولت ترامپ دارای ثروت خانوادگی 5 میلیارد و یکصد میلیون دلار است. همچنین «هارولد هام» که یکی از اصلی‌ترین گزینه‌ها برای تصدی پست وزارت انرژی است، دارای دارایی خالص 15 میلیارد و 300 میلیون دلار، «ویلبور راس» وزیر بازرگانی هم دارای 2 میلیارد و 900 میلیون دلار دارایی خالص است.
 
«میت رامنی» سرمایه‌دار و سیاستمداری جمهوریخواه که رقیب اوباما در سال 2012 بود و یکی از گزینه‌های ترامپ برای تصدی پست وزارت خارجه به حساب می‌آید، صاحب دارایی خالص 250 میلیون دلار است. «استیون نوچین» وزیر خزانه‌داری دست کم 46 میلیون دلار دارایی خالص دارد. «رودی جولیانی» یکی از نزدیکترین دوستان ترامپ که یکی از گزینه‌های پست وزارت خارجه است، نیز دهها میلیون دلار دارایی خالص را در چنته دارد و «تاد ریکتس» معاون وزیر بازرگانی از یک خانواده میلیاردر شیکاگوئی سر برون آورده است.

 
حتی «بن کارسون» که یک جراح مغز بازنشسته و وزیر بهداشت است، دارای ثروت 26 میلیون دلاری است. به «استیو بنون» هم که روزگاری مدیر اجرایی ستاد ترامپ بود و قرار است به عنوان مشاور کاخ سفید رد کنار رییس‌جمهور منتخب باشد نگاه کنیم، می‌بینیم که ده‌ها میلیون دلار از زد و بندهای خبری و شارلاتانیسم خود طی این سال‌ها به جیب زده است.
 
ریشه‌های ثروتمندی «آندرو پازدر» وزیر احتمالی کار را هم باید در شکوفایی رستوران‌های زنجیره‌ای‌اش در سال 2012 تحت عنوان «هاردی و چارلز جونیور» یافت. سر هم که حساب کنیم، دولت ترامپ 25 میلیارد دلار می‌ارزد. به این می‌گویند «تراکم متناوب از ثروت بی‌سابقه در تاریخ دولت‌های آمریکا» و حالا میانگین درآمد سالیانه اکثر خانوارهای آمریکایی چقدر است؟ 55 هزار دلار.
 
ترامپ با شعار «سیستم اقتصادی فاسد شما را به این روز انداخته است» توانست نظر ساکنین کمریند زنگار (ایالت‌های ویسکانسین، میشیگان، و پنسیلوانیا) را جذب کند. هنوز آن جملات جادو‌کننده ترامپ در ماه آگوست 2016 در دیترویت را نمی‌توان فراموش کرد: من نماینده همه مردم آمریکا هستم و آماده‌ام که آمریکایی‌ها را در اولویت قرار بدهم. من آینده‌ای روشن را پیش روی شما قرار  خواهم داد و به عنوان یک غریبه بیرون از سیستمی فاسد در اقتصاد، آمده‌ام تا نویدبخش رفاه اقتصادی برای شما باشم». اما اکنون هر چه می‌نگریم اطرافیان ترامپ را از طیف کسانی می‌بینیم که خود زاییده نظام الیگارشی و گرگ‌های وال‌استریت هستند و هیچگاه سفره آنها با مردم فقیر و قشر کارگر آمریکایی یکی نبوده است.
 
به نوچین و بنون که نگاه می‌کنیم، می‌فهمیم که ثروت خود را از بانک گلدمن ساکس به جیب زده‌اند. این در حالی است که این بانک و مدیر عاملش یعنی «لیولد بلنکفین» از منتقدین و دشمنان سرسخت ترامپ هستند. رامنی هم که پس از مطرح شدن به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری سال 2012 در چرخه پول‌اندوزی افتاد و اوضاع به کامی مهیا کرد. راس هم که در میان سرمایه‌داران آمریکایی به «لاشخور» معروف است و تا خرخره درگیر رذالت‌های اقتصادی و دلالی است. تخصص او این است که به سراغ شرکت‌های ورشکسته صنعتی می‌رود. اندیشکده تحت مدیریت خانم دیووس (که اکنون وزیر آموزش و پرورش است) و همسرش هم ماه گذشته طی یک مقاله خواستار بازگشت پدیده کودکان کار و بعبارتی بکارگیری کودکان در صنایع شد.
 
 
نقد منتقدین ترامپ اکنون این است که وی در شعارهای انتخاباتی خود دائما از مقابله با طبقه نخبگان میلیاردر سخن می‌گفت اما اکنون با انتخاب‌هایی که در کابینه داشته ثابت کرده که همان پلوتوکراتی (فرد قدرتمند به واسطه ثروت) است که مشتی آسوده‌دل بی‌توجه به قشر کارگر و ضعیف را دور خود جمع کرده است.
 
هر چند که محبوبیت ترامپ پس از راه‌یابی به کاخ سفید بیشتر شده اما از 46 درصد فراتر نرفته و این در تاریخ آمریکا سابقه نداشته است. هنوز هم طبق نظرسنجی مشترک CNN‌ و ORC تقریبا 60 درصد از آمریکایی‌ها بر این باورند که وی نمی‌تواند از پس چالش‌های اقتصادی دوران ریاست جمهوری بربیاید. بعید به نظر می‌رسد که ترامپ با این دولت میلیاردها و برنامه سنگین کاهش مالیات بتواند به همیسن مقدار محبوبیت خود را هم حفظ کند. البته از طرفی هم ممکن است که نگرانی در مورد دولت‌ این گازیلیونرها (فوق ثروتمند‌ها) کمی بی‌جهت باشد. شاید کسی که راه ورود به کاخ سفید را بلد است، رییس‌جمهور خوبی هم بتواند برای مردمش باشد گرچه پاسخ این گمانه را باید در خط بعدی یافت.
 
 
«لری ساباتو» استاد علوم سیاسی دانشگاه ویرجینیا معتقد است که ترامپ بسیار دمدمی‌مزاج است و به قول و عهد او نمی‌توان تکیه کرد. او برای دولت خود حتی از یکی از سران اتحادیه‌های کارگری واقع در منطقه کمربند زنگار استفاده نکرد و به جای آن دسته‌ای از مایه‌دارها را در دولت خود منتصب نمود. ساباتو در جمله‌ای قابل تعمق می‌گوید: «کسی که میلیاردر است، دوستان میلیاردر هم به دور خود دارد و این تفکر میلیاردی از فهم اقشار نیازمند فاصله‌ها دارد».
 
 
منابع: