به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ شهر مهم و استراتژیک حلب شب گذشته به لطف ایثارگری مردم و نیروهای دولتی سوریه و حمایت خدشه‌ناپذیر جبهه مقاومت، پس از قریب به 4 سال به طور کامل از شر تروریست‌های تکفیری آزاد شد. آزادسازی این شهر، بدون تردید، بزرگترین پیروزی برای ارتش سوریه و جبهه مقاومت و تلخ‌ترین شکست برای تروریست‌های تکفیری و حامیان مالی و تسلیحاتی آنهاست؛ اما این پیروزی به هیچ وجه به آسانی به دست نیامد.

با آغاز بحران داخلی در سوریه در اوایل بهمن 1389، بسیاری از کشورهای غربی و عربی باور داشتند که این کشور پس از تونس، لیبی و مصر، قربانی بعدی بهار عربی است و با پیروزی سریع مخالفان مسلح، اتحاد استراتژیک تهران – دمشق برای همیشه به تاریخ خواهد پیوست. در چنین شرایطی، باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا صراحتاً از لزوم کناره‌گیری بشار اسد سخن گفت و عربستان سعودی نیز به امید مداخله نظامی آمریکا، آشکارا با کمکهای مالی و نظامی خود به تروریست‌ها در صف مخالفان اسد قرار گرفت. اما شرایط آنگونه که مطلوبِ نظر دولتهای غربی و عربستان بود، پیش نرفت و اکنون با آزادسازی کامل شهر حلب از شر تروریست‌های تکفیری – صهیونیستی، واقعیت سوریه کاملاً‌ متفاوت از آن چیزی است که در ابتدا پیش‌بینی می‌شد.

در این میان، اما نقش ایران و روسیه در تغییر سرنوشت سوریه بر هیچکس پوشیده نیست. جمهوری اسلامی ایران از ابتدای جنگ سوریه، با کمکهای مستشاری خود به دولت بشار اسد به اتحاد قدیمی خود با این کشور وفادار ماند و فدراسیون روسیه نیز از اوایل پاییز گذشته با حملات هوایی خود علیه گروه‌های تروریستی سوریه عملاً کفه ترازو را به نفع دولت بشار اسد سنگین کرد.

با این حال، برتری هوایی مسکو در آسمان سوریه و پیروزی‌های پی در پی جبهه مقاومت در این کشور پس از چندی به دستاویز جدیدی برای کارشکنی‌ها و برخوردهای دوگانه غرب با پدیده تروریسم تبدیل شد. بر همین اساس، از لحظه‌ای که عملیات آزادسازی حلب با عاملیت ارتش سوریه و پشتیبانی هوایی روسیه آغاز شد، کارشکنی‌های گسترده آمریکا، انگلیس، فرانسه، عربستان و ترکیه نیز برای متوقف کردن پیشروی‌های آنها و نجات تروریست‌ها وارد مرحله جدیدی شد. 

در واقع، در ماه‌های اخیر و بویژه طی هفته‌های گذشته که عملیات آزادسازی حلب وارد حساس‌ترین مرحله خود شده بود، به هر میزان که نیروهای دولتی سوریه با پیش‌روی‌های پی در پی خود به قلب این شهر نزدیک‌تر می‌شدند، کارشکنی آمریکا و متحدان غربی و منطقه‌ای آن از جمله فرانسه، ترکیه، عربستان و قطر نیز به همان اندازه بیشتر می‌شد؛ چراکه حلب مهمترین پایگاه شهری باقیمانده تروریست‌ها و جبهه اصلی جنگ داخلی سوریه بود و با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک ممتاز این شهر، از دست دادن آن به هیچ وجه قابل جبران نبود.

بر همین اساس، در حالیکه مردم بی‌گناه یمن از دو سال گذشته تاکنون به صورت مستمر تحت شدیدترین حملات هوایی ائتلاف نظامی عربستان قرار دارند، آمریکا، فرانسه، انگلیس و آلمان طی هفته‌های اخیر بارها با طرح ادعای حمله جنگنده‌های روسیه و ارتش سوریه به مناطق غیرنظامی حلب خواهان برقراری آتش‌بس در این منطقه شدند تا شاید از این طریق بتواند فرصتی را برای تجدید قوای تروریست‌ها در اختیار آنها قرار دهند. اما مسکو به دلیل عضویت در شورای امنیت سازمان ملل، زیر بار شرایط تحمیلی تروریست‌ها و حامیان آنها برای آتش‌بس نرفت.

در واقع، برخلاف آمریکا که از ابتدای ورود به جنگ سوریه برای مقابله همزمان با داعش و دولت بشار اسد، در یک موضع‌گیری دوگانه به تقسیم‌بندی تروریست‌ها به تروریست‌های بد (داعش) و تروریست‌های خوب یا به اصطلاح "میانه‌رو" (معارضان سوری) پرداخت، روسیه هرگز زیر بار این تقسیم‌بندی نرفت و در یک موضع‌گیری برابر با ایران، هر گروهی که در مقابل دولت بشار اسد قرار داشت را صرف‌نظر از ایدئولوژی آن، هدف حملات هوایی خود قرار داد؛ تا جاییکه نگاه یکسان این کشور به کلیه گروه‌های تروریستی فعال در سوریه، علاوه بر آمریکا، به وضوح باعث سرخوردگی مخالفان دیگر بشار اسد از جمله عربستان، قطر و ترکیه شد.

طرح تجزیه‌طلبانه ماه گذشته «استفان دی میستورا» نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه برای ایجاد یک منطقه خودمختار در شرق حلب که به وضوح نقض حاکمیت ملی سوریه به شمار می‌رفت نیز آخرین تلاش مذبوحانه‌ای بود که برای جلوگیری از شکست تروریست‌ها در حلب در دستورکار حامیان مالی و تسلیحاتی آنها قرار گرفت.

اما با وجود تمامی این کارشکنی‌ها، حلب شب گذشته پس از 4 سال از چنگال تروریست‌هایی که مردم بی‌گناه این شهر را سپر انسانی خود قرار داده بودند، آزاد شد و اکنون عربستان و آمریکا که هردو زمانی می‌گفتند بشار اسد نمی‌تواند بخشی از راه حل سوریه باشد و باید به زور از قدرت کنار گذاشته شود، خود را در برابر شرایط و معادلات جدیدی می‌بینند که پیش از ورود به جنگ سوریه هرگز برای آنها قابل تصور نبود.

در واقع، بشار اسد اکنون، به اذعان رسانه‌ها و تحلیلگران غربی، قدرتمندترین فرد در معادلات داخلی سوریه است و اوباما که در سال 2011 در حمایت از معارضان سوری خواستار کناره‌گیری او از قدرت شد، اکنون زودتر از او از قدرت کنار خواهد رفت؛ همانطورکه دیوید کامرون نخست وزیر سابق انگلیس نیز با تمام تلاشهایی که برای تغییر نظام حاکم بر سوریه به کار بست، عمر دولتش کوتاه‌تر از دولت بشار اسد شد.

نویسنده: مهدی حاجت‌پور

انتهای پیام /