به گزارش خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، محمد سرور رجایی معاون خانه ادبیات افغانستان و مدیرمسئول نشریه کودکان «باغ» در  نشست «بررسی تاریخچه ادبیات کودک و نوجوان افغانستان از آغاز تا امروز» که عصر روز گذشته با حضور بابک نیک‌طلب دبیرشورای شهر حوزه هنری کودک و نوجوان، حسن نوروزی و جمعی از فعالان حوزه کودک و نوجوان ایرانی و افغانستانی در حوزه هنری تهران برگزار شد، با بیان اینکه ما در افغانستان نویسندگان خوبی از جمله رازق نوری، جلال نورانی داریم که برای کودکان افغانستان فعالیت کرده‌اند و حتی نمایشنامه نوشتند، اما به دلیل وضعیت بد نشر در افغانستان نمی‌توانند آنطور که شایسته بوده و هست در این حوزه خدمت کنند، اظهارداشت: کسانی مانند غلام حیدر یگانه، خانم پروین پژواک، آقای محمد حسین محمدی اینها نویسندگان برجسته افغانستان هستند که بخشی از ذهن و علاقه خود را به ادبیات کودک و نوجوان اختصاص دادند.

وی اضافه کرد:  از مشکلات ادبیات کودک و نوجوان در افغانستان این است که مسئولان ما توجهی به این مقوله ندارند. این در حالی است که هر کشوری ادبیات کودک و نوجوان درست و سالم داشته باشد، امنیت دارد.

محمدسرور رجایی تاکید کرد: اگر جمهوری اسلامی ایران این‌چنین در بین کشورهای منطقه امنیت دارد، دلیلش این است که نویسندگان بسیار خوبی در حوزه کودک و نوجوان دارد. شعر روان، قصه‌های خوب، برنامه‌های تولیدی مفید برای فرزندانش دارد. این در حالی است که امروز ذهن کودکان افغانستان از ترس، انفجار و بمب آکنده است و مسئولان ما هیچگاه برای پاک کردن اینهمه کلمه و جمله منفی پا پیش نگذاشتند.

معاون خانه ادبیات افغانستان با اشاره به اینکه در این سال‌ها نهادهای اجتماعی بسیاری با عنوان دفاع از کودکان و نوجوانان شکل گرفته‌اند اما تنها به برنامه‌های تفریحی برای کودکان بسنده کرده‌اند، خاطرنشان کرد: برنامه ریزی برای تفریح و اردوهای دسته جمعی بچه‌ها و یا برگزاری مسابقات نقاشی برای آنها امری پسندیده است، ولی معتقدم باید برای ادبیات کودکان و نوجوانان افغانستانی همت و برنامه ریزی کرد! کودکی که ادبیات و فرهنگ خود را به خوبی نشناسد، تفریح و سرگرمی آینده‌ای برای او نخواهد ساخت.

وی با بیان اینکه در افغانستان بیش از هر کشوری کودک بی‌سرپرست وجود دارد که این کودکان نیاز به ادبیات مخصوص خود دارند، تاکید کرد: اینها باید مهربانی را درست لمس کنند، عشق و لبخند را بشناسند تا بتوانند به دیگران مهربانی کنند. متأسفانه نهادهای اجتماعی افغانستان درسازوکار خود تنها به کودکان خیابانی و کودکان کار می‌پردازند و معتقدم اینها کودکانی هستند که از ادبیات چیزی نمی‌دانند و از این منظر نیازمند توجه بیشتری هستند. 

مدیرمسئول نشریه کودکان باغ در پاسخ به این انتقاد که کودکان افغانستان حتی از سوی نویسندگان این حوزه نیز جدی گرفته نشده‌اند و هیچ نویسنده و شاعری وجود ندارد که خود را وقف کودکان کرده باشد نیز گفت: این یک حقیقت است که ما در افغانستان شاعر و داستان نویسی که خود را وقت ادبیات کودک کرده باشد نداریم و بخشی از این مشکل به حقیقت باز می‌گردد که زندگی حرفه‌ای معیشت حرفه‌ای لازم دارد. این یک حقیقت است که ما افغانستانی‌های مهاجر با وجود مشکلاتی که بر سر راه داریم،  گاهی کاری فراتر از حد توانمان انجام می‌دهیم. 

وی با بیان اینکه اگر شما توجه داشته باشید می‌بینید که همین نشریه باغ در ابتدا به لحاظ ظاهری بسیار ساده و به صورت سیاه و سفید چاپ می‌شد، اما امروز با کاغذهای گلاسه و رنگی به دست کودکان می‌رسد، تصریح کرد: این مسأله به راحتی به دست نیامده است و من بارها از حق فرزندانم برای چاپ این نشریه برداشت کرده‌ام.

معاون خانه ادبیات افغانستان با اشاره به اینکه یکی از بزرگترین مشکلات ما با کودکان مهاجر این است که اینها هویت افغانستانیشان را از دست داده‌اند، بیان داشت: اینها بیش از آن که با پدر و مادر افغانستانی خود زندگی کنند با دوستان ایرانی هستند. این بچه‌ها در مدرسه نه ایرانی هستند و نه افغانستانی! ما سعی در بازسازی فکر و هویت کودکانمان داریم.

این فعال حوزه کودک و نوجوان افغانستان خاطرنشان کرد: از مدارس ایرانی درخواست داریم به ما اجازه دهند با کودکان افغانستانی در مدارس صحبت کنیم برایشان شعر بخوانیم و با آنها در ارتباط باشیم. متاسفانه ما تنها در اجتماع‌های کوچک قومی و فامیلی خود با کودکان افغانستانی ارتباط داریم که این روابط نمی‌تواند آنطورکه باید موثر واقع شود.

انتهای پیام/