محمدرضا مالکی، کارگردان هنرهای نمایشی در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص نمایش «سفر شادی» گفت: این نمایش با توجه به رده سنی کودکان بین 6 تا 7 ساله در تالار هنر تهران به روی صحنه می‌رود و کودکان می‌توانند مفاهیم را به درستی درک کنند. مسلماً در این دوران، کودکانی که به تماشای نمایش‌های گوناگونی نشسته‌اند با کسانی که هرگز نمایشی ندیده‌اند، تفاوت های بارزی در حوزۀ رفتار خواهند داشت، چرا که معتقدم نمایش می تواند بر رفتار اجتماعی کودکان مؤثر باشد.

 
وی با اشاره به این امر که مخاطبان هنر نمایشی در سن 16 سالگی برای اولین بار در سالن چهارسوی تئاتر شهر به تماشای نمایش نشسته اند، افزود: به عقیده من هیچ فرقی نمی‌کند و هر فردی در هر سنی می تواند مخاطب نمایش شود، اما اگر در بچگی این اتفاق بیفتد، اتفاق بهتری خواهد بود. به خاطر اینکه فرد با نمایش رشد خواهد کرد و مخاطب همیشگی نمایش خواهد شد.
 
بازیگر مجموعه تلویزیونی «نوعروس»، در ادامه بازیگران را جادوگرانی دانست که مخاطبان خود را مسخ می کنند و او را به دنیایی می برند که با دنیای پیرامون آن‌ها متفاوت است و بیان کرد: مخاطب نمایش می‌تواند برای لحظاتی از زندگی شخصی خود دور شود و خود را در قالب بازیگر قرار دهد و با او همذات پنداری کند و یا در گونه‌ای دیگر به عنوان یک بیننده و شنونده قوه تخیل خود را به کار بیندازد و با همراهی اثر، تحلیل های خود را پیرامون قصه ارائه کند. اما چیزی که در این میان مهم است، این است که اثر نمایشی خوب باید بتواند، حتی برای لحظه‌ای مخاطب را با خود همراه کند و از دنیای پیرامونی دور کند.
 
مالکی با اذعان به این امر که می توان به یک اثر نمایشی، به عنوان یک موضوع تأثیر گذار بر زندگی و روابط اجتماعی نگاه کرد، اظهار داشت: چقدر خوب می شود که ما به نمایش فقط به چشم یک نمایش و سرگرمی نگاه نکنیم و زمانی که از سالن اجرای نمایش بیرون می آییم، دست کم یک نکته تأثیرگذار در اثر فکر ما را به خود درگیر کرده باشد، چرا که اگر این اتفاق افتاد می توانیم بگوییم که بازیگر نمایش، به عنوان یک هنرمند، تأثیر خود را بر روی مخاطب گذاشته است.
 
دستیار کارگردان در مجموعه تلویزیونی «مدار صفر درجه»، پیرامون مخاطبان کودک آثار نمایشی نیز تصریح کرد: زمانی که یک کودک به تماشای نمایش می نشیند، تمایل زیادی دارد که همه چیز را کشف کند.
 
وی در ادامه با اشاره به این که حتی ممکن است در زمان مدت اجرای یک نمایش کودک بتوان از چهره های مخاطبان اثر فهمید که اثر برای آنان نکات قابل توجهی در خود ندارد و بر همین اساس، ممکن است آن ها سالن را ترک کنند، یادآور شد: زمانی که در طی اجرای نمایش داستانی در حال روایت باشد، کودک با تمایل زیاد تلاش برای کشف ماجرای نمایش را در خود نشان می دهد و با علاقه  بیشتر به تماشا و پس از آن به تحلیل و بررسی اثر می پردازد.  
 


 
انتهای پیام/