وی در اینستاگرام  خود بخشی از نوشته مریم یوشی زاده در روزنامه جام جم را باز نشر داده است:

" آیا می دانید، شهید خدمت خواندن آتش نشانان شهید به چه معنی است؟ده ها تن بتن و تیرآهن در هم قفل شده، آوار شده، دپو شده، دیوار شده،‌ طلسم شده، فاصله انداخته بین ما که آن بالا، زار می زنیم و نام شان را فریاد می کشیم و آنها، شده اند یوسف های گم گشته، نه در بیابان که زیر تل آوار؛ شده اند ابراهیم های سرگردان، نه در آتشی که گلستان شد که در آتشی بی رحم و رام نشدنی. مردان خدا ، خفته اند حالا با استخوان های خرد شده، گوشت و پوست زغال شده و از هم دریده و زخم های مرهم نگذاشته ،‌ محبوس در مشت محکم و گره کرده سنگ و خاک و فلز.برای آنها دیگر فرقی نمی کند « شهید خدمت » صدای شان بزنند یا « شهید ایثارگر»؛ کوچیده اند از زمین ما و پیشگاه دوست، دلمشغولی های این چنینی را سزاوار نیست اما برای خانواده های شان که بی سرپرست و مصیبت زده باقی مانده اند و برای 80 میلیون نفر ایرانی که دل شان، داغ خورده از سوگ سیاوشان آتش نشان، حالا مهم است که سرنوشت بازمانده های شهدای شان چه می شود و شیردلی عزیزان شان چگونه ارج نهاده خواهد شد.این فرجام را حالا پسوند یا پیشوندی روشن می کند که به کلمه شهید پیش از نام آتش نشان ها اضافه می شود و نوع حمایت هایی را تعیین می کند که در سال های بعد، به خانواده های شان اعطا می شود. .اصطلاح « شهید ایثارگر » که این روزها پویش مردمی راه افتاده تا آتش نشان های پلاسکو را با این عنوان بخوانند به این معناست که بازمانده های شان از امتیازهایی مشابه امتیازهای خانواده های شهدای هشت سال دفاع مقدس برخوردار می شوند اما اصطلاح « شهید خدمت » که اخیرا بنیاد شهید و امور ایثارگران، با این نام خطاب شان کرده یعنی گرچه شهید شده اند ، بنیاد شهید در قبال خانواده های شان خدمتی ارایه نمی دهد و تحت پوشش سازمان آتش نشانی و شهرداری قرار می گیرند. این همان چیزی است که دل خیلی از ایرانی ها را لرزانده است چون ایمان دارند که شهدای آتش نشان شان چه آنها که در پلاسکو جان هدیه کردند و چه همکاران شهیدشان در حوادث فجیع پیشین ، در غیرت و رشادت دستکمی از برادران محبوب شان که در سال های جنگ تحمیلی به دل آتش دشمن زدند ، ندارند.تلخ تر این است که تجربه سال های اخیر یادمان می آورد برخورد سازمان ها با خانواده های شهدای آتشنشان همیشه یکسان نبوده است و بویژه در استان های دیگر بجز تهران، برخی از این خانواده ها ، بی هیچ پشت و پناهی به حال خود رها شده اند. بار غم تنهایی این خانواده ها،‌ حتی از خانواده های آتش نشان های پلاسکو هم سنگین تر است چون قصه تلخ مرگ مردان آتش در پلاسکو به گوش همه مردم ایران رسیده است و شبیه موجی عظیم همه ایران را در نوردیده اما قصه های جان فشانی آتش نشان های دیگر در حوادث دورتر و دیرتر ، آنقدر برد رسانه ای نداشته که همه مان در غم بازمانده های شان شریک شویم و دلمشغول آینده شان باشیم.گره کار این است که خواسته مردم برای « شهید ایثارگر» محسوب شدن آتش نشان هایی که در حوادثی شبیه پلاسکو، شهید می شوند ، باید در مجلس مطرح شود تا واژه شهید را در قانون بازتعریف کنند اما از آنجا که این خواسته مشمول اصل 75 قانون اساسی می شود و برای دولت بار مالی دارد، نماینده ها نمی توانند در مجلس مطرحش کنند مگر آن که دولت آن را به صورت لایحه ای به آنها تحویل بدهد و آنوقت بهارستانی ها، در قالب قانونی، تصویبش کنند. خواسته مردم حالا عزیز شمردن شهدای آتش نشان است و مطمئن شدن از آینده بازمانده های شان و اصلاح قانون. فقط خدا کند اهالی بهارستان و دولتمردان، این سکوت طولانی را بشکنند و خواسته میلیون ها ایرانی اندوهگین را اجابت کنند تا تسکینی شود برای دل های داغدارشان در سوگ مردان آتش."

انتهای پیام/