به گزارش حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ عبدالله روا در آخرین روز از برنامه این هفته «با صبح» و در صحبت های ابتدایی خود بیان کرد: رشادت های آتش نشانان و این انسان بودن، متبلور شده در ایرانی بودن ماست. وقتی آتش‌نشانی یک دقیقه قبل از فروریختن ساختمان با فریاد تاکید می کند که اینجا متعلق به مردم است و باز نمی‌گردد، ای کاش همه ما حواسمان باشد که خیلی ها به خاطر حق مردم حتی حاضرند جان خود را فدا کنند. به واسطه دیدن این تلخی، جلوه های آسمانی وجود مردم خود را دیدیم، با هم بودن در زندگی ماشینی، تماشای سریال های خارجی، تاثیرات شبکه های اجتماعی و این دهکده جهانی اثر نگذاشته و از هم بی خبر نشدیم. با دلگرمی های خود نشان دادیم مردمی بامرام هستیم. شاید با تغییر لباس و طرز تفکر، به جای صحبت، پیام بدهیم اما در قلب خود هنوز ایرانی هستیم. همه مردان با غیرت این سرزمین جای پدران فرزندان شهدای آتش نشان هستند.
 
اما، سعید بیابانکی که کمتر کسی او را به عنوان مهندس کامپیوتر می شناسد، امروز مهمان برنامه «باصبح» بود. روحیه طنز بیابانکی در برخی آثارش از جمله در دیدار با رهبری مورد توجه ایشان و مردم قرار گرفت.

بیابانکی در ایتدای صحبت‌های امروز، خود را دانش آموز کلاس شعر دانست و اظهار کرد: استاد از 60 سال به بعد معنی پیدا می کند. تقریبا 30 سال از نخستین روزهایی که زمزمه های شعر را آغاز کردم می گذرد. شعر همواره در تلخی و شیرینی ها همراه من بوده، مایاکوفسکی یکی از شاعران معروف جهان می گوید، شعر سفارش اجتماع به شاعر است. بنابراین همیشه به اتفاقات واکنش نشان داده ام.
 
نیروی معجزه آسای شعر

خاصیت شعر مثل نیروی واکنش سریع است. هنرهای دیگر پشت این ماجرا قرار گرفته اند. شعر مواقعی سر بزنگاه هایی به داد انسان می رسد که آدمی به آن بسیار نیاز دارد. شعر در بسیاری از حوادث تلخ، آرامش بخش است. کار شعر در حوادث تلخ، تحمل ماجرا را آسان‌تر می‌کند. شاید شعر نتواند کاری انجام دهد اما همین ایجاد آرامش، به نظر من کارستان است.
 
فعالیت های پیشین سعید بیابانکی

مدتی عضو شورای عالی شعر صدا و سیما بودم. کار ما تولید ترانه و موسیقی برای پخش از رادیو و تلویزیون بود. آن شورا تغییر کرد و در حال حاضر شورای تامین را داریم که آثار ساخته شده در خارج از سازمان پخش می شود.
 
زاینده رود؛ هویت اصفهان

بیابانکی درباره جاری شدن دوباره آب زاینده رود گفت: آب زاینده رود این روزها مجددا فوران کرده و دیروز جاری شد. به نظر من اگر زاینده‌رود نباشد، اصفهان هم نیست. بخشی از زیبایی‌های نه تنها ایران؛ بلکه جهان را انسان به نابودی می‌کشد. امیدوارم تدبیری اندیشیده زاینده رود همیشه جاری باشد. متاسفانه وقتی زاینده رود خشک شد، جامعه شناسان گفتند که سالخوردگان به دلیل رابطه عاطفی که با این رود  داشتند افسرده شده و از دنیا رفتند. زاینده رود بخشی از هویت ملی ماست و  به هویت اصفهان تبدیل شده است.
 
ترانه سرای شعر «زنده رود» کتاب های درسی

بیابانکی از اتفاقات عجیب و غریب در مسیر سرودن «شعر زنده رود» کتاب درسی دوم راهنمایی گفت و ادامه داد: برف خوانسار زمینه ساز سرودن این شعر شد.
 
مهمان امروز «باصبح» در پایان تأکید کرد: زندگی بدون شعر امکان پذیر نیست. شعر یک ستون فرهنگ ماست. بسیاری از مفاهیم به واسطه شعر به ما رسیده است. اگر هنرها را به مثال یک تیم فوتبال در نظر بگیریم، کاپیتان تیم هنر، شعر است.



انتهای پیام/