به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز؛ به نقل از اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خوزستان، خسرو نشان، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خوزستان با بیان اینکه مرمت اضطراری کوشک نورآباد از پنجشنبه 5 اسفند آغاز شد، اظهار کرد: نخاله برداری و پاکسازی محوطه عمارت، امروز جمعه با حضور و نظارت کمیته‌ فنی، عملیات اضطراری مرمتی اجرا می‌شود.

وی افزود: این بنا در سال 87 مرمت شد اما چون وضعیت مالکیت و بهره برداری آن مشخص نشد، نفوذ آب‌ بین لایه‌ های کوشک و نگهداری نکردن از این بنای تاریخی‌، منجر به آسیب بخشی از دیوار آن شد.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خوزستان با اشاره به اینکه کمتر از 10 درصد از این بنا طی چند روز اخیر ریزش کرده است، تصریح کرد: بر اثر ریزش طاق، دیواره‌ یکی از اتاق‌ های کوشک نورآباد از حالت طبیعی و شاقولی خارج شده و نفوذ آب‌ بین لایه‌های سنگی بنا، سبب فرو ریختن آن شده است.

خسرو نشان بیان داشت: با توجه به اهمیت کوشک نورآباد ایذه، با مکاتبه‌ ای که با سازمان مدیریت و برنامه‌ ریزی استانداری خوزستان انجام شد، اعتباری به مبلغ 1 میلیارد ریال برای مرمت اضطراری به این عمارت اختصاص یافت.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خوزستان با تاکید بر اینکه کوشک نورآباد ایذه باید احیا شود و احیای آن مستلزم تعیین وضعیت حقوقی است، گفت: میراث فرهنگی اصراری بر تملک ندارد، بلکه تنها اصرار بر حفظ و نگهداری بناهای تاریخی دارد.

کوشک نورآباد مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان ایذه، روستای نورآباد واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۳۷۸ با شماره‌ ثبت ۲۵۷۰ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

کوشک نورآباد تنها کوشک با ارزش تاریخی شهر ایده است که در مسیری به یک آبشار منتهی می‌شود و از جمله دلایل ساخت این بنا وجود همین آبشار بوده است. بنای سنگ و گچی کوشک نورآباد از سنگ قواره و لاشه سنگ با استفاده از گچ نیم‌ کوب بر روی یک سکوی سنگی ساخته شده است. در این بنا هیچگونه چوبی به کار نرفته و منبع روشنایی آن پنچ دری‌ها و سه دری‌هایی به شیوه معماری دهدشتی (بهبهان) بوده است.

این بنا یک بنای تفریحی بوده که در زمستان‌ها و بهار مورد استفاده قرار می‌گرفت و ساکنان آن برای کوچ پاییزه به چغاخور چهار محال بختیاری می‌رفتند. بررسی ‌ها نشان می‌دهد که بنای کوشک نورآباد مرکز حکومتی خوانین بختیاری بوده که برای گردآوری سهم مالکانه و مالیات مدتی از سال را در آنجا می‌ گذراندند.