به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، اکنون اغلب پزشکان متقاعد شده اند که استرس عاطفی تحت شرایطی خاص می تواند در ایجاد بیماری های قلبی مزمن و حتی در بیماری های قلبی حاد نیز دخیل باشد.
 
استرس عاطفی بلند مدت می تواند هم از طریق ایجاد تغییرات نامساعد در عروق خونی و هم از طریق وخیم تر کردن عوامل خطرزای معمول قلبی همچون پُرخوری، کم تحرکی و استعمال دخانیات؛ خطر مشکلات قلبی را در شما افزایش دهد.
 
البته تمام استرس های عاطفی با بیماری های قلبی و عروقی در ارتباط نیستند. بسیاری از مردم بر تمام انواع استرس ها فائق می آیند اما برخی دیگر، واکنش های عاطفی سخت تری نسبت به موقعیت های استرس زایی دارند که برای سایر افراد ناچیز و کم اهمیت قلمداد می شود. گرایش طبیعی استرس برای ایجاد مشکلات قلبی، به نوع استرسی که شما تجربه می کنید و اینکه چگونه این استرس را مدیریت می کنید، بستگی دارد.
 
اگر شما نیز هم اکنون در حال تجربه ی انواع خاصی از استرس های عاطفی هستید و واکنش های شما نسبت به این استرس ها نامناسب است، باید نسبت به این موضوع، احساس نگرانی کنید و خود را از اینگونه استرس ها (استرس های مرتبط با مشکلات قلبی) به دور نگه دارید.
 
پیشگیری از بیماری های قلبی مرتبط با استرس
 
با وجود اینکه اجتناب از تمام انواع استرس های عاطفی، نه امکان پذیر است و نه حتی خوشایند و مطلوب؛ اما همچنان راه هایی وجود دارند که شما بتوانید احتمال وقوع استرس های مسبب مشکلات قلبی و عروقی را کاهش دهید.
 
شماره 1، موقعیت های استرس زای زندگی خود را که باعث تجربه ی استرس علی الخصوص استرس طاقت فرسا در شما می شوند، پیدا کنید و سپس در صورت امکان از این موقعیت های استرس زا اجتناب کنید یا این موقعیت ها را به نحوی تغییر شکل بدهید و یا در صورت عدم امکان، این موقعیت های استرس زا را تا حد ممکن محدود کنید.
 
شماره 2، برخی از تکنیک های موثر در مدیریت استرس را یاد بگیرید. برنامه های مدیریت استرس می توانند به شما بیاموزند که از مواجهه با موقعیت های غیر ضروری که استرس زا هستند، اجتناب کنید و اینکه چگونه تصور خود را از موقعیت های استرس زای رایج تغییر دهید. این برنامه ها همچنین در کاهش واکنش فیزیکی نسبت به یک رویداد استرس زا به شما کمک خواهند کرد.
 
در اغلب مواقع، کاربردی ترین بخش یک برنامه مدیریت استرس، این است که به شما بیاموزد تا واکنش معقول تری را در مواجهه با استرس های عاطفی معمول از خود نشان دهید.
 
با توجه به اینکه واکنش ما نسبت به استرس، معمولاً مهمترین فاکتور در تعیین اثرگذاری استرس در افزایش خطرات قلبی و عروقی است، این موضوع می بایست به شدت مورد توجه قرار گیرد. اساساً با یادگیری چگونگی واکنش نسبت به موقعیت های استرس زا، سطح آدرنالین در خون با مشاهده اولین نشانه های یک مشکل، به یک باره افزایش نمی یابد. بسیاری از برنامه های مدیریت استرس به طور ملموسی موفقیت آمیز هستند.
 
برنامه های مدیریت استرس اغلب شامل آموزش تمرینات تنفسی، تمرینات کششی، تمرینات ایروبیک (اروبیک)، تکنیک های تجسم فکری، یوگا، مدیتیشن (مراقبه) و یا حتی ماساژ می باشد. تمام این برنامه ها برای رسیدن به یک هدف در نظر گرفته شده اند: برای کُند کردن سرعت واکنش آدرنالین به استرس های جزئی تر.
 
شما به طور قطع با در نظر گرفتن تمام گزینه ها، می توانید یک یا دو روش مدیریت استرس را پیدا کنید که مناسب حال شما باشد. این قدم را جدی بگیرید و جزو اولویت های اصلی خود قرار دهید.
 
شماره 3، به تمام عوامل خطرزای قلبی خود توجه کنید و هر چه در توان دارید برای کنترل این عوامل خطرزا به کار ببندید.
 

شمار 4، از پزشک خود به عنوان یک منبع مطمئن برای مدیریت استرس و کنترل کلی فاکتورهای خطر بهره بگیرید. شما شاید نیاز داشته باشید که در مورد مصرف آسپرین پیشگیری کننده با پزشک خود مشورت کنید. پیش از این اثبات شده است که آسپرین می تواند از خطر پارگی پلاک در افراد دچار استرس های عاطفی عمده، جلوگیری کند.

 

منبع: تابناک

 

انتهای پیام/