محسن احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار کشتی و رزمی گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با گلایه از پاداشی که به او از سوی مسئولان ورزشی پرداخت شده است گفت: بابت پاداشی که دریافت کردم حواله این سکه‌ها را در صفحه اجتماعی‌ام قرار دادم که در نهایتا طی تماسی که با من گرفته شد، اعلام کردند این برگه را از صفحه‌ام بردارم و من نیز گفتم که با توجه به اینکه عصبانی بودم این کار را کردم.

با توجه به صحبت‌هایی که داشتیم اعلام کردند خارجی‌ها روی این موضوع کار کرده‌اند که من در پاسخ گفتم من کاری به خارج ندارم.

وی ادامه داد: من عنوان نایب قهرمانی جهان را کسب کردم اما در کمال تعجب 5 سکه به من دادند، من نمی‌دانم چطور حساب کردند که به این شکل شده، هر طور حساب می کنم، جور در نمی‌آید.

احمدی ادامه داد: یک بار به ما می گویند ورزش شما درجه یک است، بار دیگر عنوان 2 را نسبت می‌دهند و در حال حاضر هم که درجه 3 را به ورزش ما نسبت دادند.

جایزه ما در سال ‌ها 2008-2009 و 2010 به صورت کامل بوده است.

در سال 2008، 80 سکه برای مدال‌آوری برآورد شد که در سال 2009 به ما پرداخت کردند. ما 3 نفره دوئلین هستیم که به هر کدام از ما این تعداد سکه تعلق گرفت.

در سال 2011 به طور کامل ما را نابود کردند و با توجه به مدال نقره‌ای که دریافت کردیم باید 40 سکه پرداخت می‌کردند اما به جای آن تعداد 11 و نیم سکه بهار آزادی اختصاص دادند که در نهایت به ما گفتند به جای این سکه‌ها پول آن را می‌پردازیم.

در مسابقات قهرمانی آسیا هم نقره آسیا را گرفتیم که هر کدام از ما 3 نفر 4 سکه گرفتیم.

باز هم در قهرمانی جهان در سال 2013، قهرمان شدم و با توجه به اینکه اعلام کردند درجه ورزش ما 3 است به این ترتیب 40 یا 50 سکه تعلق می گیرد که این پاداش تبدیل به 13 و نیم سکه شد.

اما در سال 2015 که نایب قهرمان جهان شدیم به نفر دوم 25 سکه تعلق گرفت و با وجود اینکه 3 نفر هستیم، تقسیم‌بندی‌های لازم را انجام دادیم و با توجه به حساب‌های صورت گرفته به هر کدام از ما 8 سکه تعلق می‌گرفت که در کمال ناباوری 5 سکه شد .از یکی، دو روز گذشته که این حواله را دریافت کردم در تعجبم که به چه شکل این تقسیم‌بندی صورت گرفته است، گویا خرزو خان مابقی سکه های قهرمانی ما را بالا کشیده است!

احمدی افزود: با توجه به مسائل پیش‌ آمده در حال حاضر به دنبال حقم هستم.

از طرفی باید بگویم ورزش ما را از درجه 1 به درجه 3 رساندند و جالب اینجاست که ووشو درجه 2 است بعد چطور رشته من در ووشو درجه 3 حساب می‌شود!! من نمی‌دانم این رشته را چه فردی کارشناسی می‌کند؟! آن کارشناسی که این کار را انجام داده خودش از نزدیک با این ورزش آشناست؟ خودش تا به حال تمرین کرده است؟ بهتر است بگویم وقتی ما مسابقه می‌دهیم کل دنیا جلوی پای ما می‌ایستند تمام دنیا ما را تشویق می‌کنند.

در خارج از کشور به ما احترام می‌گذارند و ما را شماره 1 خطاب می‌کنند اما نمی دانم چرا در اینجا اوضاع به این شکل است.

وی ادامه داد: من در نظر دارم پاداشم را به رئیس جمهور تقدیم کنم تا در انتخابات سال 96 از آن استفاده کند. من این 5 سکه را نمی‌خواهم و انشااله این سکه‌ها را به زخم یک کاری بزنند. بالاخره مملکت خرج دارد . از طرفی این سکه‌ها را در ابتدا به وزیر ورزش و جوانان و پس از آن به رئیس جمهور تقدیم می‌کنم وامیدوارم آن‌ها از دریافت این سکه‌ها خرسند شوند. مگر من گدا هستم که 5 سکه را دریافت کنم.

احمدی درباره اینکه آیا از حضوردر ایران پشیمان است یا خیر افزود:سال 88 من در کانادا بودم و پس از درگیری‌هایی که وجود داشت دقیقا 2 ماه بعد از آن در این کشور در مسابقات شرکت کردم  و 8آبان 88 قهرمان جهان شدم و همانجا از من درخواست کردند به ایران برنگردم اما من به آن‌ها اعلام کردم زندگیم و آرزوهایم در ایران است.

تمام دوستان و آشنایان از اینکه می‌خواستم به ایران برگردم تحقیرم کردند. اما بازگشتم و همان طور که می‌بینم هر سال وضعیت بدتر می‌شود. فکر می‌کنم اگر بخواهم سال آینده در مسابقات شرکت کنم باید یک پولی هم بدهم و بعدش کتک نیز بخورم. فکر کنم در دور دوم این دولت کتک هم بخوریم و به ما بگویند چرا اصلا در مسابقات شرکت کردی؟! الان هم پشیمانم از اینکه برگشتم کاش همانجا می‌ماندم و زندگیم را می‌کردم.

من 8 – 7 سال است که بیکارم و نمی‌توانم جواب زن و بچه‌ام را بدهم. بچه 2.5 ساله و نیمه من فردا بزرگ شود در مدرسه می‌خواهد بگوید پدرش چه کاره است؟ می‌خواهد بگوید پدر من قهرمان بوده که در نهایت بگویند قهرمان کیلویی چند است؟

وی ادامه داد: کل دریافتی من در سال 94، زیر 10 میلیون بوده است. من قهرمانم . همه از من انتظار دارند من باید حرف‌هایم را به کجا بزنم. صورتم را با سیلی سرخ نگه داشتم و هیچی نگفتم . از بی‌مهری مسئولان ناراحت شدم و اینکه چرا با من قهرمان چنین کاری کردند. با من که قهرمانم اینجوری برخورد می‌کنند وای بر حال افراد عادی . حداقل صدای من را 4 نفر می‌شنوند اما مردم عادی نمی‌توانند حرفی بزنند. از طرفی قانون را وضع کردند تاقهرمانان را استخدام کنند اما بعد از آن اعلام کردند باید حداقل مدرک فوق دیپلم داشته باشند ، من که دیپلم دارم باید چه کار کنم؟!

احمدی افزود: پشیمانم از اینکه چرا زندگی بچه‌ام را نابود کردم اصلا چرا من بچه‌ دار شدم  که بخواهم خجالت بکشم. بیکارم و نمی‌توانم جوابگوی خانواده باشم!

قهرمان ووشو ادامه داد: همه افراد به دنبال خارج رفتن هستند اما من در آن‌جا بودم و به ایران بازگشتم. این جواب اعتماد من است؟! من بی کارم و تمام بدنم داغون است. از من آزمایش بگیرند و وضعیت بدنی‌ام را ببینند متوجه همه چیز خواهند شد.  مدام با خودم می‌گویم به خاطر عشق به این ورزش صدایم در نیاد اما باز نمی‌توانم سکوت کنم. دولت پول ندارد پس این پول‌ها کجاست؟

احمدی افزود: ما درآمدی نداریم و فدراسیون نیز تمام تلاشش را به کار گرفته است و باید بگویم فدراسیون ووشو حداقل 50 نفر قهرمان دارد و همین که مسئولان اردو ، مربی و برنامه تمرینی را برگزار می‌کنند جای شکر دارد.
 
ما از فدراسیون انتظار چندانی نداریم اما از وزارت ورزش و جوانان توقع دارم. ای کاش به جای وزارت ورزش و جوانان همان سازمان تربیت‌بدنی ماندگار می‌ماند.ایا افرادی که در وزارت ورزش و جوانان اینچنین تصمیم می‌گیرند حقوقشان در سال 5 میلیون تومان است؟ بهتر است یک محاسبه ساده انجام دهند و بگویند یک ورزشکار قهرمان و متأهل چطور بایدحقوق بگیرد؟ من این 5 سکه را چه کار کنم؟ حداقل یک شغل به ما نمی‌دهند که دلمان خوش باشد .منبه چه چیزی دل خوش باشم پس من چه الگویی برای جامعه‌ام هستم؟
 
الگویی که بی‌کار و فقط قهرمان شده و 5 سکه گرفته است!! باور کنید با این شرایط من را مسخره می‌کنند و از این پس هم الگو هیچ فردی نخواهم بود. ویترین ورزش ایران ما هستیم پس وقتی با ویترین این رفتار را می‌کنند وای به حال داخل ورزش. من نمی‌دانم اگر پول ندارند پس چرا انقدر سر و صدا می‌کنند! چرا یک فرد در رشته من 50 سکه گرفته و من 5 تا!! این جای تعجب ندارد؟!

 

احمدی بیان کرد: سال پیش برای قهرمانی هر کاری کردم ،به هر نماینده‌ای در مجلس رو زدم اما متأسفانه همه به دنبال کارهای خود هستند. نماینده مجلس اصفهان به من می‌گوید از کجا معلوم که اصلا ورزشکاری !من پول زیاد نمی‌خواهم فقط حق من را بدهید و باید بگویم چیز زیادی نخواستم که به این شکل با من رفتار کردند. اگر بخواهم حرف بزنم باید تا 2 روز صحبت کنم اما کو گوش شنوا .من شب گذشته از ناراحتی حواله را در صفحه اجتماعی‌ام گذاشتم که سریعا به من اعلام کردند آن را بردارم اما من واقعیت را گفتم و نه چیز دیگر.
 
قهرمان ووشو تصریح کرد: جالب است نایب قهرمان باشی و پرچم ایران را در کشور دیگر بالا ببری اما اینگونه رفتار کنند. واقعا عجیب است، من در سال 95 با این 5 سکه چه کار کنم؟ یک مهمان نمی‌توانم به خانه‌ام راه بدم. دستم خالی است و هیچ امیدی ندارم.
 
در مسابقاتی که حضور داشتم یک گروه معاند به من پیشنهاد دادند در کانادا بمانم اما من ایران را ترک نکردم و کشورم را به پول نمی فروشم اما  باید بگویم این جواب اعتماد نیست. من 7 – 8 بار قهرمان جهان و آسیا شدم اما جواب مرا با 5 سکه دادند! من نمی‌دانم دولت مردان ما چه کار می‌کنند؟
 
وزارت ورزش و جوانان پول میلیاردی به تیم فوتبال می‌دهد اما به یک ورزشکار نه؟ این پول را برمی‌گردانم تا شام و ناهار انتخاباتشان در بیاید. شما باورتان نمی‌شود تلفن‌هایی از خارج به من زده می‌شود که در حال حاضر جواب آن‌ها نمی‌دهم و البته می‌دانم آنها دنبال چه چیزی هستند. اما قسم می خورم ناامید شدم.
 
من قهرمانم ،‌من جواب زن و بچه‌هایم را چی بدهم. بغض گلویم را گرفته جواب بچه‌ام را در آینده چه بدهم. اگر وضع به این شکل ادامه پیدا کند باید جایی بروم که قدرم را بدانند من گدای 5 سکه نیستم و حق من 5 سکه نیست!
 
4 سال پیش هم همین بلاها را سر من آوردند. من از میان ورزشکاران معترض صدایم را بلند کردم .من می‌خواهم بدانم اگر ما درجه 3 هستیم خود این مسئولان درجه‌شان چند است؟ من درجه ام 2، 3 است اما شما درجه‌تان چند است؟ حرف بی‌ربط هم نمی‌زنم و به هیچ فرقه یا گروه چپ و راست کار ندارم و فقط حق خودم را می‌خواهم . من را شرمنده زن و بچه کرده اند. نمی‌دانم با این 5 سکه قسط خانه، پول آب و برق را بدهم یا به یک درد دیگر بزنم.
 
انتهای پیام/