خرج فوتبال هر روز بيشتر مي‌شود و باشگاه‌هاي دولتي‌مان نيز هر روز بدهکارتر از قبل مي‌شوند. با بدهي‌هاي ميلياردي و شاکيان زياد بين‌المللي هر لحظه بايد منتظر اتفاقات و محروميت‌هاي روزافزون بود. جدا از ضربه‌هايي که تاکنون شاکيان و بدهي‌هاي خارجي به فوتبال ايران زده‌اند قراردادهاي داخلي نيز هزينه‌هاي سرسام‌آوري را روي دست باشگاه‌هاي وطني گذاشته، باشگاه‌هايي که آشکار و پنهان از بيت‌المال ارتزاق مي‌کنند.

 

در اين بين سرخابي‌هاي پايتخت بيش از ساير تيم‌ها دخل و خرج‌شان با هم همخواني ندارد.

 

اگرچه وزير ورزش اخيراً مدعي شده که پرسپوليس و استقلال هيچ پولي از دولت دريافت نمي‌کنند، اما دولتي ماندن اين دو تيم و قراردادهاي ميلياردي که بي‌حساب و کتاب با افراد مختلف امضا مي‌کنند پذيرفتن اين ادعا را دشوار کرده است. خبر اعتراض بازيکنان استقلال به پرداخت نشدن دستمزدها و همچنين شايعه تحريم تمرينات اين تيم سرانجام يکي از اعضاي هيئت مديره اين باشگاه را به واکنش واداشت، واکنشي که مهر تأييدي بر آشفته‌بازار نقل و انتقالات بازيکنان است.

 

حسن زماني در حالي از احترام به کادر فني سخن گفته که انگار نه انگار آبي‌ها با تکيه بر بودجه دولتي اقدام به استخدام بازيکنان خود مي‌کنند: «قرارداد بازيکني که 100 ميليون بوده 800 ميليون به امضا رسيده و از نظر ساير اعضا اين قراردادها معقول نبود، ولي همانطور که گفتم به احترام کادر فني ما به تعهداتمان عمل کرديم!» 

 

حتي تصورش نيز براي مردم غيرممکن است؛ به خاطر يک احترام خشک و خالي 700 ميليون تومان ناقابل به حساب بازيکني که خودش هم مي‌داند مبلغ واقعي دستمزدش چقدر است واريز مي‌شود، 700ميليوني که براي به دست آوردنش کوچک‌ترين زحمتي نکشيده و عرقي ريخته نشده است. به همين دليل هم باشگاه‌ها در فصل نقل و انتقالات کمترين بررسي را انجام مي‌دهند و با کوچک‌ترين سفارش از سوي دلالان و افراد متفرقه پاي قرارداد مي‌روند.

 

به همين راحتي! به همين‌خاطر است که عضو هيئت مديره يک باشگاه پرطرفدار به جاي آنکه به اشتباه مديران و اعضاي هيئت مديره باشگاه اعتراف کند، پاي احترام و حفظ حرمت را پيش مي‌کشد و عذر بدتر از گناه مي‌آورد. فوتبالي‌ها در اين سال‌ها به قدري از بي‌دروپيکري حاکم بر اين رشته سوءاستفاده کرده‌اند که اين ارقام ديگر به چشم‌شان نمي‌آيد. در حالي که با همان بذل و بخشش 700 ميليوني مي‌توان گره از مشکلات افراد زيادي از جامعه را باز کرد.

 

بايد به اين عضو هيئت مديره آبي‌ها گفت که بدون شک رعايت احترام کادر فني آن هم به قيمت چندصد ميليون تومان به هيچ وجه قابل قبول نيست و حتي با بهانه‌هايي چون جلوگيري از بروز حاشيه نيز نمي‌توان اهمال صورت گرفته را توجيه کرد. پاس دادن مسئوليت رقم‌هاي سنگين به مديريت گذشته و مديران قبلي همواره يکي از راه‌هاي فرار آقايان بوده و اينگونه است که پس از گذشت 16 دوره از ليگ برتر نابساماني‌هاي مالي هر فصل بدتر از فصل قبل بوده است. بارها گفته‌ايم و باز هم مي‌گوييم قرارداد فوتباليست‌هاي شاغل در اين ليگ بدون نظارت و حتي بدون در نظر گرفتن ابتدايي‌ترين ملاک‌ها منعقد مي‌شوند.

 

با يک بررسي اجمالي يا تماشاي چند بازي ليگ برتر به راحتي مي‌توان به اين واقعيت تلخ پي برد، اما اينکه چرا به اين مسئله مهم رسيدگي و توجه نمي‌شود، سؤال حياتي است که کسي حاضر به پاسخگويي درباره آن نيست! فعالان فوتبالي از دلالاني حرف مي‌زنند که همه‌کاره‌اند و توانايي بالا بردن رقم قرارداد يک بازيکن بي‌کيفيت را تا مرز بالاي يک ميليارد را هم دارند. در بين اين دلالان چهره‌هاي شناخته شده نيز به چشم مي‌خورد، ولي باز هم خبري از رسيدگي نيست. بعيد است که در اين روزهاي آخر سال عزم جدي براي مقابله با حيف و ميل‌هاي ميلياردي وجود داشته باشد، اما لااقل مي‌توان آرزو کرد از سال آينده آقايان با دقت بيشتري قراردادها را امضا کنند تا پس از چند ماه مجبور به بذل و بخشش ميليوني از جيب مردم نشوند.

 

منبع : روزنامه جوان 

 

انتهای پیام/