در این پژوهش زنان به دو دسته تقسیم شدند که به دسته اول گفته شد قبل و بعد از تولد نوزادان‌شان برای آنها لالایی بخوانند و از دسته دوم خواسته شد که این کار را انجام ندهند.
 
نتایج این پژوهش نشان داد نوزادانی که در گروه اول قرار داشته و مادرانشان برای آنها آواز می‌خواندند 18.5 درصد از اوقات گریه می‌کنند و در مقایسه کودکانی که مادرانشان هرگز برای آنها آواز نخوانده بودند 28.2 درصد از مواقع گریه می‌کردند.
 
محققان در یک پژوهش علمی که "اندازه گیری پیوند مادر به نوزاد" نام داشت، ساعت خواب نوزاد ، گریه و حملات کولیک را نیز مورد بررسی قرار دادند.
 
کولیک معمولا با گریه‌های مکرر و معمولاً روزانه همراه است و ظاهراً با درد شکمی ارتباط دارد. این حمله معمولاً ناگهان آغاز می‌شود و اغلب پس از شیر خوردن رخ می‌دهد. گریه کودک در این حملات بلند و مداوم است. این حملات معمولاً یک تا چهار ساعت طول کشیده و در نتیجه آن صورت کودک برافروخته و قرمز می‌شود. شکم کودک گاهی اوقات ورم کرده و برآمده می‌شود. پاها به نوبت خم و کشیده می‌شوند، پاهای کودک اغلب سرد و دست‌ها گره شده است.
 
در هفته‌های پس از تولد مشخص شد که میزان پیوند بین مادر و نوزاد در بین مادرانی که برای نوزادانشان آواز می‌خواندند 1.96 و برای مادران دیگر 1.28 بود.
 
محققان این پژوهش بر این باورند که لالایی مادران، پیوند مادر و نوزاد را بهبود بخشیده و همچنین دارای اثرات مثبت بر رفتار نوزاد و استرس‌های مادر است.
 
این پژوهش توسط محققان دانشگاه میلان انجام شده و در مجله Women and Birth منتشر شده است.
 
منبع:ایسنا
 
انتهای پیام/