به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از قم؛حجت الاسلام و المسلمین عبدالکریم بهجت‌پور با اشاره به این که بر اساس آموزه های دینی ما ، قناعت ثروت تمام ناشدنی برای انسان و جامعه است، اظهار داشت: یکی از دستورات موکد دینی به ما که برگرفته از آیات قرآنی و نیز روایات اهل بیت(ع) است ناظر به رعایت صرفه جویی، اعتدال و میانه روی در مصرف و دخل و خرج های زندگی می باشد.

وی افزود: بی شک اگر این مساله در کنار بحث قناعت رعایت شود به این معنی که افراد جامعه نه اهل اسراف و ریخت و پاش باشند و نه از آن سو بخیل و خسیس باشند، بیش از پیش به رضایتمندی در زندگی خود دست یافته و هم در امور مادی و هم امور معنوی موفق خواهند بود.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی همچنین گفت: انسان وقتی اهل قناعت است طبعاً به آنچه دارد خود را متناسب با داشته هایش کرده و تلاش می کند بر اساس این حد از داشته های خود زندگی اش را به نحو مطلوب اداره و مدیریت کند و لذا در این صورت خرج او متناسب با دخلش خواهد بود.

وی خاطرنشان کرد: متاسفانه در زمانه کنونی برخی از مردم یک نوع حالت رقابت در مسایل مادی با یکدیگر پیدا کرده اند و چشم و هم چشمی ها و بعضاً حسادت ها باعث شده که در مسیر دست یابی به این امور چندان روی آرامش را به خود ندیده و همواره خودشان را عقب تر از دیگران احساس کنند.

این قرآن پژوه حوزوی افزود: این در حالی است که فرد قانع و کسی که اهل میانه روی و اعتدال در زندگی است، نه حسادت می کند و نه غم نداشتن دارایی افراد متمول و ثروتمند را می خورد بلکه در عین تلاش معقول در زمینه رفاه خود و خانواده اش همواره رضایتمند است و از داشته های خود در مسیر عقلانی و شرعی بهترین استفاده را می کند.

وی اضافه کرد: چنین فردی که دل در گرو ارزش های دینی و الهی دارد، اتفاقاً اهل ایثار و بخشش است و هیچ گاه نسبت به اوضاع و احوال مردم جامعه خود به ویژه خویشان و نزدیکان و همسایگان بی تفاوت و یا کم تفاوت نیست.

حجت الاسلام و المسلمین بهجت پور ابراز داشت: یکی دیگر از آفت های جامعه ما دچار شدن فرهنگ عمومی به اسراف و تبذیر است و این مساله آن چنان شوم و ناپسند است که در آیه 27 سوره اسراء، اسرافکاران برادران شیطان معرفی شده اند و طبعاً جایگاهشان در صورت عدم توبه و اصلاح رفتار در دوزخ است.

وی افزود: برپایه نگاه قرآنی و روایی، حقیقتاً اگر انسان اعتماد به حکمت الهی داشته و توکل و رضا به رضای حق را در زندگی خود ملاک قرار دهد و معتقد باشد خدای او حکیم و دلسوز است که خیر را برای او پیش می آورد و ستم در حق بندگان خود روا نمی دارد در این صورت فرد می تواند به میزان قابل توجی رضایت خود را از زندگی بالا ببرد.