علیخانی در صفحه اینستاگرامش نوشت: "بهت گفتم : اگر تو دروغ باشي ، تموم ميشم... نااميدم كني ، ميميرم... هم دروغ بودي هم نااميدم كردي ، تموم شدم اما نَمُردَم ،،، گريه كردم ، زار زدم ، قرص خوردم ، مريض شدم ، كَمَرَم شكست اما نَمُردَم ،،،اون بالايي صِدام كرد، گفت: بلند شو ، من هستم ، هر چي بشه من هستم ، نترس ، بلند شو ... بلند شدم ، سخت بود اما بلند شدم ، با چشمهاي تار، با دستِ لرزان، با سر گيجه هاي مداوم ، با پاهاي خسته، با خندهاي مصنوعي به مردم، با كتُ و شلوارِ زوركي به تَنَم... گذشت ، ٩٠ روز گذشت و من با زخمي كه زدي با دردي كه دادي رفيق شدم حتي دوستشون دارم چون از تو دارم رفيق... پيرم كردي اما بزرگ شدم ، انقدر كه ديگر هيچ خبري شوكه ام نميكند ... من تو را بخشيدم اما فراموش نميكنم چه كردي با من ، بخشيدم ، چون نميخواهم شبيه تو سنگدل باشم ، من بخشيدم اما حسابِ تو و آن بالايي باقيست ...دروغ ، حيله و نيرنگهايت من را فريب داد اما نقشه تو براي اون بالايي چيست؟! تمام عمر جا خالي دادي ، مواظب لحظه اي باش كه بي هوا مي آيد...همه ميميريم و چيزي براي بُردن نداريم اما من حداقل زخم و دردي كه تو به من هديه دادي را با خود ميبرم براي اون بالايي، شايد ديوانگيهايم را ببخشد ، تو كه طبيب نبودي شايد اون بالايي طبيب زخم من شد ، كه حتما ميشود... راستي اين روزها اميد و زندگي كدام بيچاره اي هستي؟ بهش رحم كن و نقابَت را زودتر بردار ، اجازه بده زودتر با دردَش آشنا شود،، اين روزها از آدمهاي بدون درد بيزارم ، چون بدون درد زندگي از معنا خاليست ، جهان از شعر خاليست ، تنهايي از دعا خاليست ، آدمِ براي حرف زدن با اون بالايي خاليست ، و من بدون درد از خودم خالي ميشوم ، درد به درد ميخورد رفيق ، كاش با دردهايت رفيق ميشدي كه به آدمها زخم نزني ، اي كاش ، اما افسوس كه دردهايت را پشتِ هزار دروغ رنگي پنهان ميكني ...حداقل مواظب هديه كريسمَسي كه بهت دادم باش ، بابانوئل در گوي ِ شيشه اي با موسيقي ِ قبلِ خواب، هر بار كه ميبينيش به اين فكر كن كه چقدر دنيايِ كوچكي داري ، انقدر كه هميشه بايد با دروغ از مردم عشق و احترام دزدي كني... بي خيال رفيق ،، ممنونم به خاطر آشتي دادنم با اون بالايي... با احترام : (رَوي ، وكيل دادگستري )

 

انتهای پیام/