به گزارش مجله سرگرمی باشگاه خبرنگاران جوان،همچنان که رشد می کنید، قد و وزن تان توسط عوامل داخلی و خارجی تعیین می شوند. این می تواند به یک تفاوت قابل توجه در الگوهای رشد در میان کودکان سراسر جهان با وضعیتهای اجتماعی و اقتصادی و الگوهای ژنتیکی متنوع منجر شود. اگرچه رشد در درجه اول توسط مقدار هورمون رشدی که بدن انسان تولید می کند، تعیین می شود اما تولید هورمون رشد می تواند تحت شرایط خاص، تغییر کند.

وضعیت اجتماعی و اقتصادی

مجله «طب اجتماعی و پیشگیرانه بریتانیا» می گوید که کودکانی با وضعیت اجتماعی و اقتصادی پایین تر یا کودکانی از خانواده های بزرگ، اغلب آهسته تر رشد می کنند و بنابراین کوچکتر و سبکتر از کودکان خانواده های ثروتمندتر هستند.

 

بنابراین فرض احتمالی این است که این کودکان، فاقد برخی مواد (احتمالا مربوط به مواد مغذی) هستند که در خانواده های ثروتمندتر، فراوان تر است. این روند حتی در آمریکا نیز ادامه دارد و کودکان خانواده های حقوق بگیر (کارمند) معمولا بلندتر از کودکانی هستند که خانواده هایشان، درامد کمتری داشته و در طبقه اجتماعی پایین تری قرار دارند.

ژنتیک

واضح است که قد شما مستقیما با قد هر یک از والدین تان مرتبط است. حتی اگر شما بطور قابل توجهی بلندتر یا کوتاهتر از سایر اعضای خانواده تان هستید، ژن هایی که شما از پدر و مادرتان به ارث برده اید، در رشد قدتان نقش دارند.

 

به گفته آنی تکلنبورگ، یک متخصص ژنتیک در دانشگاه استنفورد، دانشمندان تخمین می زنند که بین ۷ تا ۲۰ ژن وجود دارند که می توانند بر رشد انسان تاثیر بگذارند. بنابراین الگوهای رشد کودکان در یک خانواده ممکن است به علت آنکه هر کودک، یک ترکیب مختلف از ژن ها را دریافت می کند، بطور قابل توجهی متفاوت باشند.

تومورهای هیپوفیز

افرادی که با تومورهای هیپوفیز متولد شده یا بعدا دچار تومور هیپوفیز می شوند، ممکن است الگوهای رشد متفاوتی را نسبت به افراد دیگر تجربه کنند. به گفته دکتر دانیل کلی، جراح مغز و اعصاب در موسسه سرطان جان وین در کالیفرنیا، یک تومور درغده هیپوفیز می تواند باعث شود این غده، بیش تر از مقادیر طبیعی، هورمون رشد انسانی ترشح کند و به آکرومگالی (اغلب به غول پیکری معروف است) منجر شود. در مقابل، کوتولگی بجای یک تومور غده هیپوفیز معمولا توسط یک جهش ژنتیکی بوجود می آید.

دارو

قرار گرفتن در معرض داروهای خاصی می تواند الگوهای رشد انسان را مهار کند و منجر شود که فرد آهسته تر رشد کرده یا هرگز به قد کاملش دست نیابد. یک نمونه از این مورد، گزارش اخبار CBS در سال ۲۰۰۷ است که اعلام کرد داروی اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (یعنی داروی ریتالین)، یک اثر سرکوب کنندگی رشد روی کودکان دارد و باعث می شود افرادی که از این دارو استفاده می کنند، بطور متوسط کوتاهتر و سبک تر از همتایان هم سن و سالشان شوند.

بیماری

کودکانی که در دوره شیرخوارگی یا اوایل کودکی به یک بیماری شدید مبتلا می شوند، بیشتر احتمال دارد که الگوهای رشد مهار شده را نشان دهند. سوابق تاریخی نشان می دهند افرادی که در قرن ۱۸ و ۱۹ در مناطق مملو از عفونت و بیماری زندگی می کردند، نسبت به آنهایی که در معرض بیماری شدید نبودند، تا ارتفاع کوتاهتری رشد کردند.

 

علاوه بر این، هنگامی که تکنولوژی تا درجه ای پیشرفت کرد که چنین بیماریهایی توانستند با موفقیت درمان شوند، الگوهای قد انسان ها بطور قابل توجهی بهبود یافت.

منبع:برترینها

انتهای پیام/