بر اساس یک گزارش فاش شده از سیا؛
بر اساس یک گزارش فاش شده از سیا؛
به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از اسپوتنیک، طبق اسناد فاش شده سازمان سیا، برنامه آمریکا برای براندازی خاندان اسد در سوریه به دوران شش رئیس جمهور قبلی در آمریکا برمی گردد.
خبرگزاری اسپوتنیک نوشت: در پی افشاگریهای ویکیلیکس از اطلاعات سازمان سیا گزارشی مربوط به سال 1986 به دست آمده که حاکی از سناریوهای احتمالی است که می تواند به برکناری حافظ اسد، رئیس جمهور پیشین سوریه، منجر شود. این اسناد به دوران ریاست جمهوری رونالد ریگان بر میگردد. این اسناد در اختیار مقامات اطلاعاتی، وزارت خارجه و دنیس راس، مشاور ریگان در سیاست خاورمیانه و ویلیام اگلتون، سفیر وقت آمریکا در سوریه، قرار گرفته است.
در گزارش سازمان سیا قبل از ناآرامیهای بهار عربی در سال 2011 طرحی برای بزرگنمایی نفاق و اختلاف بین اقلیت علویها و مسلمانان سنی از سوی سازمان اطلاعاتی آمریکا ارائه شده است. در حقیقت نویسنده این گزارش گفته است درگیری فرقهای که منجر به جنگ داخلی شود یکی از سه گزینه اصلی برای تغییر رژیم در سوریه است؛ دو گزینه دیگر یکی جنگ قدرت برای جانشینی و دیگری شکستهای نظامی در خارج از کشور یعنی در لبنان و اسرائیل است که میتواند جرقهای برای کودتا باشد.
در این گزارش ادعا شده است که «مبارزات و تلاشهای جدید علویها علیه سنیها» میتواند سنیهای میانهرو را هم به سمت مخالفان بکشاند.
با توجه به روابط دیرینه دمشق و مسکو که به دهه 60 بر میگردد، سازمان سیا قصد داشته است واکنش احتمالی شوروی سابق را به هر گونه اقدام برای براندازی اسد پیشبینی کند و به این نتیجه می رسد که منفعت مسکو در حفظ شرایط کنونی است.
در عین حال این گزارش میافزاید: «منفعت واشنگتن هم بوجود آمدن یک رژیم سنی میانهرو است، رژیمی که خواستار کمکها و سرمایهگذاری غرب باشد. چنین رژیمی (به اعتقاد واشنگتن) احتمالا نمیخواهد تنشی با اسرائیل داشته باشد.»
اسپوتنیک نوشت: در حقیقت تلاش برای بیثبات کردن سوریه در سالهای ابتدایی دهه جاری تلاشی مشترک از سوی آمریکا و متحدانش یعنی اسرائیل، ترکیه و کشورهای خلیج (فارس) بود. ترکیه، قطر و عربستان سعودی بیشترین سهم را در تهیه سلاح برای شبهنظامیان داشتند. البته در این گزارش پیشبینی درباره ورود دهها هزار افراطگرا به سوریه از خارج از این کشور نشده است. مشخص نیست که سیا در دهه 80 واقعا باور داشته است که افراطیها بر میانهروایی که به آنها امید داشت بتوانند برتری پیدا کنند یا خیر.
انتهای پیام/