به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛  یکی از فیلم‌هایی که در سی‌وپنحمین جشنواره فیلم فجر از لحاظ فرم، محتوا و... مورد توجه قرار گرفت، فیلم «کوپال» به کارگردانی کاظم ملایی بود، در این رابطه با وی مصاحبه‌ای انجام دادیم که می‌خوانید.

 

پس از نمایش فیلم در جشنواره ملی فجر، با توجه به بازخوردهایی که از تماشاگران و منتقدان گرفتم یک سری تغییرات کوچک اما بسیار تاثیرگذار در آغاز و پایان فیلم دادم که الان بسیار خوشبین هستم که فیلم می‌تواند در اکران عمومی یا نمایش خود در جشنواره‌های خارجی با ارتباط و اقبال بیشتری مواجه شود. چند روز قبل، طبق اعلام دبیرخانه سی‌و‌پنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر مشخص شد که نسخه جدید «کوپال» که مدت زمان آن 81 دقیقه است، در بخش ویژه بازار برای پخش‌کنندگان و مهمانان خارجی، خریداران و نمایندگان جشنواره‌های بین‌المللی به نمایش درمی‌آید که امیدواریم طی این اکران به نتایج خوبی دست پیدا کنیم. چون امسال جشنواره جهانی تلاش می‌کند که در سطح استاندارد برگزار شده و برای رسیدن به سطح الف نظر مثبت اعضای فیاپف را جلب کند، به همین خاطر امسال گویا تعداد مهمانان خارجی سه برابر سال گذشته است و در بین آنها چهره‌های معتبری هم حضور خواهند داشت که در این صورت واقعا فرصت بسیار باارزشی برای پخش و عرضه محصولات سال گذشته سینمای ایران بوجود خواهد آمد.

تا الان خوشبختانه چند جشنواره خارجی «کوپال» را برای بخش مسابقه خود خواسته‌اند که ما تا به امروز هیچکدام را تأیید نکرده‌ایم و فعلا ترجیح داده‌ایم که بیشتر صبر کنیم و ببینیم که برای اولین نمایش بین‌المللی‌اش در چه حد توانایی دارد. بی‌شک به محض اینکه نمایش‌های برون مرزی فیلم آغاز شود، بلافاصله برای اکران داخلی آن برنامه‌ریزی می‌کنیم و از آنجایی که سال گذشته فیلم ما به عنوان یکی از نمایندگان گروه هنر و تجربه در بخش مسابقه فجر حضور داشت، به احتمال زیاد هم در این گروه به نمایش عمومی درخواهد آمد، فقط امیدوارم که اگر در انتخابات پیش رو دولت فعلی عوض شد، هنر و تجربه باز هم به حیات خودش ادامه دهد، چون که متاسفانه اکران عمومی معمولا تصمیمات چندان درستی برای اکران این دسته از آثار نگرفته است.

در حال حاضر تمام انرژی و تمرکزم بر روی پخش و نمایش بین‌المللی «کوپال» است و طبیعتا تا فیلم به بازگشت مالی نرسد، واقعا شرایط روانی فکر کردن به پروژه جدید هم بوجود نخواهد آمد. من این روزها مدام حواس خودم را پرت می‌کنم که هیچ شخصیت یا خرده ماجرایی توجهم را جلب نکند. کلی ایده آماده کار دارم که به هیچ عنوان جرات فکر کردن به آنها را پیدا نمی‌کنم. اصلا بیشتر از یک سال است که هیچ فیلم غیرایرانی را نمی‌توانم نگاه کنم، چون که دقیقا مثل یک معتادِ در حال ترک، که چشمش به مواد می‌افتد حالم خراب می‌شود. امیدوارم در مجموع از ساخت «کوپال» که مورد حمایت مالی هیچ شخص و نهادی واقع نشد نتایج خوبی بگیرم تا هر چه سریع‌تر بتوانم به نگارش قصه جدیدم نزدیک شوم.

کافیست انگیزه این کارگردان‌ها را نگرفت تا باز هم شهامت خطر کردن داشته باشند. این روزها سینمای ما کاملا مردد و دست به عصاست، در این شرایط طبیعی است که خلاف رودخانه شنا کردن جایی از اعراب ندارد. اگر تعداد محدودی هم دارند این کار را می کنند و سینمای شخصی خودشان را دنبال می‌کنند باید مورد حمایت و توجه دولت یا تهیه‌کنندگان خصوصی قرار بگیرند، چون مطمئنا خودشان به تنهایی نمی‌توانند مستدام و همیشگی کار کنند و بالاخره روزی در یک مرحله متوقف خواهند شد. به هر حال دولت ما هم هی چوقت قصد نداشته است که از آثاری مثل «کوپال» حمایت کند، چون اهدافش در سینما کاملا مشخص است و کمتر به داستان‌های خارج از حوزه هدفش، علاقه و توجه نشان می‌دهد. تنها امید ما انگیزه دادن و توجه بخش خصوصی و مشارکت و سرمایه‌گذاری آنهاست تا این سینما بتواند به زندگی خود ادامه داده و در آینده نزدیک جریان سازی کرده و قالب‌های کلیشه‌ای این سینما را دچار تغییر کند.

تعمدا به داستانی فکر می‌کردم که اگر از بخش تهیه‌کننده‌ها چراغ سبز نگرفتم، بتوانم آن را حداقل با کمک دوستان نزدیکم بسازم. برای همین خودم را محدود به یک فضا کردم که تحت هر شرایطی ساخته شود. وقتی به چارچوب و محدودیت‌های مشخصی رسیدم دیگر تمام توان خودم را بر روی خلق قصه‌ای گذاشتم که کاراکترش را باور داشته باشم و عمیقا به تم و ایده مدنظرم نیز اعتقاد داشته باشم. تمام دغدغه من موقع نگارش «کوپال» این بود که هرگز دروغ نگویم و خودم باشم و سینمای مورد علاقه‌ام را دنبال کنم. تمام نقاط قوت کار مدیون تلاش و همفکری دوستان من است و تمام مسائل و کمبودهای روایی یا ساختاری آن هم بی‌شک مربوطه به تصمیم‌های اشتباه من بوده است. مهم این است که امروز احساس می‌کنم که در پروسه ساخت فیلم کوپال بزرگ شده‌ام. این دستاورد باارزشی است.

انتهای پیام/