وی گفت: سرانجام آقای فیروز زنوزی جلالی به ایستگاه آخر قطار زندگی رسید و دیر یا زود ما هم به او خواهیم پیوست. پس از تحمل ماه‌ها رنج بیماری، نویسنده پرانگیزه ما از دو روز قبل از این رنج و بیم و امیدها و کشمکش‌ها فارغ شد و اکنون در ابدیتی که در آن تمام این تلاش‌ها به بازی شبیه است، غوطه‌ور است.

سرشار با تاکید بر اینکه او پخته سرد و گرم روزگار چشیده بود، اظهار داشت: مطلقاً اهل رفیق‌بازی نبود با همه اهل مکالمه بود. باید خدا را شکر کرد که زنوزی جلالی اهل روشنفکرنمایی نبود. البته کارهای او قابل نقد است و این تقریباً منافاتی با علاقه ما به ایشان ندارد. فرزندان زنوزی جلالی باید خوشحال باشند که پدرشان در طول این ۳۹ سال که از انقلاب می‌گذرد، همواره پای انقلاب ایستاد.